Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΙΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ Ι.Ν. ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002 Ἔκδοσις «ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ ΑΧΑΡΝΩΝ» ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007 ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2002 οἱ ἐνορῖτες τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν ἔζησαν διά δεύτερη φορά (ἡ πρώτη ἦταν τό 1995 μέ τό σχίσμα τοῦ 1995) τήν διωκτική μανία τῶν συγχρόνων ὀργάνων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι κατευθυνόμενοι ἀπό τόν νεοημερολογιτικό καί εὐρύτερο παπικό καί προτεσταντικό οἰκουμενισμό, ἠθέλησαν νά ἀφανίσουν τά τελευταῖα ὀχυρά τοῦ ἀγῶνος ὑπέρ τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, τούς Ἱερούς Ναούς τῶν Ὀρθοδόξων, διά νά τούς παραδώσουν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, διά νά δώση ἐκεῖνος τήν«λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ» καί νά ὁολοκληρώση τό ἔργον του, ὅπως τελευταῖα ἐζήτησε ἀπό τόν Θεό, (ὅπως ἀνεγνώσαμεν εἰς τόν Ἡμερήσιον Τύπον), μέ τήν ὐπαγωγή τῶν πάντων εἰς τήν δικαιοδοσίαν του καί δι’ αὐτοῦ εἰς τά εὑρύτερα Κέντρα τοῦ ἀντιχρ΄πιστου Οἰκουμενισμοῦ. Δέν ἐπέτυχον ὅμως, ἀλλά καί ἄν ἐπετύγχανον, ὅπως «ἐπέτυχον» τήν κατάληψιν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος, καί αὐτό διότι ἔγιναν λάθη εἰς τήν ἀντιμετώπισιν, καί τότε οἱ πραγματικοί ὀρθόδοξοι Ἐνορῖτες θά τούς ἔλεγαν «πάρτε τούς οἴκους», τά κτίρια, «ἡμεῖς θά κρατήσωμεν τόν ἔνοικον», τόν Χριστόν. Ἐπειδή καί πάλιν «κωάζουν» οἱ «βάτραχοι» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί ἀπειλοῦν, δίδομεν εἰς τήν δημοσιότητα μερικά ἀπό τά κείμενα, τά ὁποῖα ἀντηλλάχθησαν τότε (τό 2002), ὅπου φαίνεται καθαρά ἡ ὀρθόδοξος, ἀλλά καί σθεναρά ὑπό τῶν ἐνοριτῶν ἀντιμετώπισις ἐκείνων τῶν ἐπιθέσεων, καί ἡ καλή στάσις τῶν Ἐπιτρόπων καί ἰδιαιτέρως τοῦ κ. Κων/νου Λιβανίου, ἡ ὁποία ὀφείλομεν νά ὁμολογήσωμεν ὅτι εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς ἦτο ξεκάθαρη καί ἀνέτρεψε τά σχέδια τῶν παλαιοημερολογιτῶν οἰκουμενιστῶν. Εὔχομαι νά συνεχισθῆ αὐτή ἡ ἀγωνιστική διάθεσις καί τό ἀγωνιστικόν φρόνημα εἰς ὅλους τούς ἐνορίτας, ἀλλά θέλω νά ὑπογραμμίσω χρειάζεται ἐνημέρωσις καί μελέτη. Χωρίς γνῶσιν τῶν σχεδίων τοῦ ἀντιπάλου, πόλεμος δέν μπορεῖ νά γίνη. Καί ὁ πόλεμος τοῦτος «δέν εἶναι πρός αἷμα καί σάρκα», ἀλλά «πρός τάς ἀρχάς καί ἐξουσίας τοῦ σκότους», εἶναι ἀγών ὑπέρ τῆς ὑγιαινούσης Πίστεως, εἶναι «’αγών ὑπέρ πάντων». Διό «ἀνάγκη ἀγῶνος καί τούτου νομίμου». Μετ’ ἀγωνιστικῶν εὐχῶν + Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΙ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ– ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ- Α.Π. 305 ᾿Εν Κορωπίῳ τῆ 21-12-02 ΕΝΩΠΙΟΝ τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί τοῦ Πιστοῦ Λαοῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου ΚΑΤΑ Α'. Τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου, καί Β' Τῆς ἀπό 19-11-02 "Πράξεως - ᾿Αποφάσεως" τῆς "᾿Εκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας" Α'. ΚΑΤΑ τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Αποφάσεως". ῾Η ἐλαχιστότης ἡμῶν ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Λαοῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τό γεγονός ὅτι ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, τήν Παρασκευή 16-11-02, ἀντικανονικῶς καί ἔξω ἀπό κάθε ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ὄργανον, ἀλλά καί λάθρα τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἐμοῦ, ἐπέλεξε καί ἐκάλεσεν, εἰς τό παρά τήν ῾Ιεράν Μονήν Εἰσοδείων τῆς Παναγίας ᾿Επισκοπεῖον τοῦ ῾Αγίου Μοδέστου, τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, καί ἐν ἄκρα μυστικότητι ἐμελέτησαν καί ἀπεφάσισαν πραξικοπηματικῶς τήν ἐκδίωξίν μου ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου. ῾Η Α. Μακαριότης ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ἐπέλεξε τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον καί ἐζήτησε τήν συνδρομήν του, διά νά εἶναι σίγουρος ὅτι ἡ καθ᾿ ἡμῶν συνωμοτική - πραξικοπηματική του ἐνέργεια, θά ἐστέφετο ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας! Τοῦτο κατανοεῖται ἄν ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι εἰς τήν ἐν λόγω συνάντησίν των, οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς ἐκάλεσαν, ἐπίσης κρυφίως, καί τόν ὑφ᾿ ἡμᾶς ᾿Επίτροπον καί κτήτορα τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου κ. Κων/νον Λιβάνιον, τόν ὁποῖον ἀπεγνωσμένως ἐπεχείρησαν νά "πείσουν", ὅπως ἀποδεχθῆ τήν "ἀπόφασιν" καί νά συμπράξη εἰς τήν ἐκτέλεσιν αὐτῆς. Τό ὅλον γεγονός λαμβάνει ἰδιαιτέραν σοβαρότητα, ἄν ἐπίσης ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἐπελέγη καί ἐχρησιμοποιήθη, ἵνα ὡς πνευματικός τοῦ κ. Κων/νου Λιβανίου, ἀσκήση ψυχολογικήν πίεσιν καί βίαν ἐπ᾿ αὐτοῦ, ὥστε νά ἀποδεχθῆ τήν ἀπόφασιν καί νά συμπράξη ἀπό τῆς θέσεώς του, ὡς ᾿Επιτρόπου καί κτήτορος τοῦ ῾Ιεροῦ τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου. Αὐτό, ὅμως, καί μόνον τό γεγονός, ἀποτελεῖ δεινήν κατάχρησιν καί τῆς ᾿Επισκοπικῆς ἰδιότητος, ἀλλά καί τῆς τοῦ Πνευματικοῦ τοιαύτης, καί δή δι᾿ ἀθέμιτον σκοπόν, ὡς ὁ ἐκτεθείς, καί ὡς ἐκ τούτου ἐπισύρει βαρυτάτας Κανονικάς συνεπείας. Βεβαίως, ὡς ἤδη εἶναι γνωστόν, τό ἐγχείρημα δέν ἐπέτυχε, διότι εἰς τήν ἀπαίτησιν καί τήν ἀσκηθεῖσαν ψυχολογικήν πίεσιν, ἐκφοβισμόν, βίαν καί ἀπειλήν τοῦ ᾿Επισκόπου καί Πνευματικοῦ: "Κωνσταντῖνε πρέπει νά κάνης ὑπακοή στόν πνευματικό σου πατέρα...", ὁ κ. Κων/νος Λιβάνιος ἠρνήθη καί νά συμφωνήση καί δέν παρέλαβε τήν ἤδη συντεταγμένην καί ὑπογεγραμμένην "ἀπόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου. ῾Ημεῖς δέν ἐγνωρίζαμε ἀπολύτως τίποτε ἀπό ὅσα συνέβησαν τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02, καί μόνον δέ ἀργά τό βράδυ τῆς ἰδίας ἡμέρας καί περί ὥραν 9ην ἐπληροφορήθημεν τηλεφωνικῶς, ὅτι ὁ Μακαριώτατος μᾶς ἀπέστειλε πρό ὀλίγου, εἰς τήν ἐν ῾Ηλιουπόλει, κατοικίαν μας τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "ἀπόφασίν" του διά χειρῶν τοῦ: α) ῾Ιερομονάχου ᾿Ανανίου Πανάκου καί β) ῾Ιεροδ. Μεθοδίου Χούλη. Παραθέτομεν εἰς τήν συνέχεια τήν ἐν λόγῳ "᾿Απόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου: ῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Απόφασις" τοῦ Μακ. ᾿Αρχιεπισκόπου Πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον. Εἰς Κορωπί Κοινοπ: 1) Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος 2) Παν/τον ῾Ιερομ. π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ 3) ᾿Εκκλησιαστικήν ᾿Επιτροπήν Ι.Ν. ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν. Σεβασμιώτατε, ῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν πάντοτε. Διά τῆς παρούσης ἐπιστολῆς ἐπιθυμῶ νά ἀναφερθῶ εἰς τό θέμα τῆς ἀσκήσεως ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἀπό τήν Σεβασμιότητά Σας εἰς τόν ἐνοριακόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου), ὁ ὁποῖος ὑπάγεται εἰς τήν ἐπισκοπικήν μας δικαιοδοσίαν, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς. ῾Ως γνωστόν, Σεβασμιώτατε, ἀπό τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας Σας ἐν ἔτει 1982 ἐδιορίσθητε ὑπό τῆς ἐλαχιστότητος ἡμῶν, ἐφημέριος εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου Μοσχάτου, ἀνήκοντα εἰς τήν καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιεράν ᾿Αρχιεπισκοπήν. ᾿Ακολούθως καί μετά τήν ἐν ἔτει 1989 χειροτονίαν τοῦ Αἰδ. Πρεσβυτέρου π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου, ὁ ὁποῖος θά ἐτοποθετεῖτο εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου Μοσχάτου, μετετέθητε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου. ᾿Εν τῷ μεταξύ ἐν ἔτει 1995 ἐξελέγητε καί ἀνεδείχθητε Μητροπολίτης τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ὁπότε καί θά ἔπρεπε νά ἀπαλλαγῆτε ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Μητροπόλεώς Σας. ᾿Εν τούτοις, τότε δέν συνέβη τοῦτο, διότι μεταξύ ἄλλων δέν ὑπῆρχον εἰσέτι οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις διά νά ἐγκατασταθῆτε εἰς τήν Μητρόπολίν Σας καί ὡς ἐκ τούτου ἐπεφυλάχθημεν νά διορίσωμεν νέον ᾿Εφημέριον εἰς τόν ἐνοριακόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου, ἐπιτρέψαντες κατ᾿ οἰκονομίαν νά παραμείνετε, ἄν καί ᾿Επίσκοπος εἰς τήν θέσιν τοῦ ἐφημερίου τοῦ ὡς ἄνω ῾Ιεροῦ Ναοῦ. Εἰς τήν σνέχειαν, καί παρά τάς ἀπό τριετίας ἀδικαιολογήτους καθ᾿ ἡμῶν ἐπιθέσεις σας μέ τελείως ἀντιεκκλησιαστικόν καί ἀπάδοντα πρός τήν Ορθοδοξίαν τρόπον, ὅστις ὁπωσδήποτε πολλήν ψυχικήν βλάβην καί πνευματικήν ζημίαν προκαλεῖ εἰς τό ποίμνιον τῆς ἡμετέρας δικαιοδοσίας, ἡμεῖς ἐμακροθυμήσαμε, ἀναμένοντες τήν ἐπικράτησιν πνευματικῆς συνέσεως ἐκ μέρους σας. Οὕτω ἐσυνεχίσαμεν νά ἐπιτρέπωμεν εἰς τήν Σεβασμιότητά σας νά ἐξυπηρετῆτε ἄχρι καιροῦ ὡς ἐφημέριος τήν ἐν λόγω ἐνορίαν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου. Παρά τήν ἡμετέραν φιλάδελφον ταύτην ἀντιμετώπισιν τῆς συμπεριφορᾶς Σας, μετά λύπης διεπιστώσαμεν ὅτι ἡ Σεβασμιότης σας, ἀντί διορθώσεως, προετίμησε δυστυχῶς, διά τῶν ὑπογραφομένων παρ᾿ αὐτῆς ἐπιστολῶν καί λοιπῶν ἐγγράφων, κυρίως ὅμως διά τῶν δημοσιευμάτων Σας ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τοῦ περιοδικοῦ "᾿Ορθόδοξος Πνοή", νά ἐμμένη εἰς τήν προαναφερθεῖσαν τακτικήν τῶν ὑβριστικῶν καί συκοφαντικῶν ἐπιθέσεων, ὄχι μόνον κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου ἤ τῶν λοιπῶν ἁγίων ᾿Αρχιερέων, ἀλλά καί κατ᾿ αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἀνωτάτης ἀρχῆς καί ἐξουσίας τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλαδή τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Εφθάσατε μάλιστα εἰς τό πρωτοφανές σημεῖο νά δηλώνετε δημοσίως ὅτι δέν ἀναγνωρίζετε τάς ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῶν τελευταίων ἐτῶν (!), τάς ὁποίας θεωρεῖτε ἀνυπάρκτους, καί "ληστρικάς" ἀποφάσεις, ἀναφερόμενος οὕτω καί εἰς ἐκείνας διά τῶν ὁποίων ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἐμμένουσα εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον διδασκαλίαν τῶν ῾Αγίων Πατέρων, ἀπορρίπτει ὡς μή παραδεδομένην, πατερικῶς ἀμάρτυρον καί ὡς ἐκ τούτου καινοτομίαν, τήν γνωστήν περί τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ὡς "πρώτης ἀνάρχου ᾿Εκκλησίας", θέσιν τοῦ θεολόγου ᾿Ελ. Γκουτζίδη. ᾿Ακόμη προέβητε καί εἰς τήν ἔμπρακτον περιφρόνησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῶν ᾿Αποφάσεών Της ἐπιτρέψαντες εἰς τόν ἐν λόγω Θεολόγον, εἰς τόν ὁποῖον ἐπεβλήθη συνοδικῶς τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας, νά ψάλλη εἰς τήν ὑφ᾿ ἡμᾶς ἐνορίαν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, παραβαίνοντες τήν σχετικήν Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Προσφάτως μάλιστα δέν ἐδιστάσατε δημοσίως (καί πάλιν ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Περιοδικοῦ Σας, "᾿Ορθόδοξος Πνοή") νά διασύρετε τό πρόσωπον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί οἰκείου ᾿Επισκόπου τῆς ἐνορίας εἰς τήν ὁποίαν ἐφημερεύετε, παραποιοῦντες καί διαστρεβλώνοντες τούς λόγους μας καί παρουσιάζοντες τούς λόγους μας καί παρουσιάζοντες ἡμᾶς μέ ἀνεπίτρεπτον τόλμην καί ἀσέβειαν, ὡς δῆθεν "τελοῦντα ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", δῆθεν "μεταμεληθέντα" διά τάς ἐνεργείας μας ἤ καί μή δυνάμενον νά ἐννοήσωμεν τί συμβαίνει γύρω μας. ᾿Αποκορύφωμα δέ τῆς, ὡς προδιεγράφη, ἐκκλησιαστικῶς κατακρίτου συμπεριφορᾶς Σας ὑπῆρξε τό γεγονός, τό ὁποῖον ἔλαβε χώραν, μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, εἰς τόν πανηγυρίζοντα ῾Ιερόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν. Πρόκειται διά τήν ἀπαράδεκτον ἀντιμετώπισιν τοῦ ἀπεσταλμένου ἐκπροσώπου ἡμῶν, εἰς τήν πανήγυριν τῆς ᾿Ενορίας, Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου Νεοφύτου Τσακίρογλου, Πρωτοσυγκέλου, πρός τόν ὁποῖον, ἐπικαλούμενος ἀστηρίκτους καί προσχηματικούς λόγους, ἐδηλώσατε ἄρνησιν νά συλλειτουργήσετε μετ᾿ αὐτοῦ! Προφανῶς δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, Σεβασμιώτατε, ἐνεργῶν τοιουτοτρόπως, δέν ἐσκέφθητε τήν σοβαρότητα καί τάς συνεπείας μιᾶς τοιαύτης ἐνεργείας διακοπῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἀντανακλᾶ εὐθέως εἰς τό πρόσωπον τοῦ ᾿Επισκόπου, εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ἀνήκει ἡ ἐνορία ὅπου ἐφημερεύετε. Καί ναί μέν πρό τῆς ψυχραίμου καί κανονικῆς στάσεως τοῦ ἐκπροσώπου μας δέν ὑλοποιήσατε τήν δηλωθεῖσαν ᾿Απόφασίν Σας, ἀλλά ὅμως τό πρόβλημα ἔγινε φανερόν. ῞Οπως εἶναι κατανοητόν, Σεβασμιώτατε, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, μέ ἐπισφράγισιν τήν τελευταίαν ἐνέργειάν σας κατά τήν ἑορτήν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, ἡ εὐθύνη μας διά τό ποίμνιον, τό ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἐνεπιστεύθη καί εἰς τό ὁποῖον ἀνήκει καί τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, ὅπου ἀσκεῖτε προσωρινῶς ἐφημεριακά καθήκοντα, μᾶς ἐπιβάλει ἐπιτακτικῶς τήν ἀνάγκην νά λάβωμεν τάς δεούσας ἀποφάσεις, πρός ἀποφυγήν περαιτέρω σκανδαλισμοῦ καί ζημίας τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ. Διά τῆς παρούσης ὅθεν, ἀνακοινοῦμεν εἰς τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα τάς ἐν προκειμένω ἀποφάσεις μας ὡς ἀκολούθως: α) ᾿Από λήψεως τῆς παρούσης ἀπαλλάσσομεν τήν Σεβασμιότητά σας τῶν ᾿Εφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου) μή ἐπιτρέποντες τοῦ λοιποῦ νά ἱερουργῆτε εἰς τόν ὡς ἄνω ῾Ιερόν Ναόν ἄνευ ἀδείας μας, περιοριζόμενος κατά τήν κανονικήν τάξιν εἰς τά ἀρχιερατικά Σας καθήκοντα ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς β) ᾿Εφημέριον τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου) διορίζομεν τόν Πανοσιολογιώτατον ῾Ιερομόναχον π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ, ὀ ὀποῖος ἀναλαμβάνει τά καθήκοντά του, ἀπό Σάββατον 17ην Νοεμβρίου 2002, ἐπιτελῶν ἐν ὀνόματι ἡμῶν τήν Θείαν Λειτουργίαν. ῾Ο νέος ἐφημέριος ἀναλαμβάνει καί Πρόεδρος τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Επιτροπῆς, ἡ ὁποία παραμένει ὡς ἔχει". Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ καί Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς +῾Ο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ΑΝΔΡΕΑΣ - ᾿Επί τῆς ὡς ἄνω ἀποφάσεως αὐθωρεί ἐν τῇ ἰδίᾳ νυκτί, συνετάξαμε τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 ἀπάντησίν μας, διά τῆς ὁποίας λόγω τοῦ κατεπείγοντος δέν ἀπαντήσαμε ἐφ᾿ ὁλοκλήρου τοῦ σκεπτικοῦ - διατακτικοῦ τοῦ κειμένου τῆς "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, ἀλλά μόνον εἰς τά κυριώτερα αὐτῆς σημεῖα, ἐνῶ διά τόν ἴδιον λόγον ἐπεχειρήσαμε νά τήν διαβιβάσωμεν ἀμέσως μέσω τοῦ ΖΑΨ. Λόγω, ὅμως, τοῦ προκεχωρημένου τῆς νυκτός δέν παρελήφθη ὑπό τῆς ἁρμοδίας μοναχῆς, διό τήν πρωίαν τοῦ Σαββάτου 17 Νοεμβρίου, τήν προσωθήσαμεν διά προσώπων, παρ᾿ ὧν αὔτη παρεδόθη εἰς χεῖρας τοῦ Μακαριωτάτου. Αὕτη ἔχει οὕτω: Α.Π. 301 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 16-11-2002 (π.ἡ.) (+Εὐαγγελ. Ματθαίου) Πρός τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ΑΝΔΡΕΑΝ Μακαριώτατε εὐλογεῖτε καί ὁ Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν. ῾Η ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ἔλαβον σήμερον Παρασκευήν (16-11-02) καί ὥραν 8.30 βραδυνήν τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἔγγραφόν σας, διά τοῦ ὁποίου, ὅπως γράφετε, μέ ἀπαλλάσσετε τῶν ᾿Εφημεριακῶν μου καθηκόντων εἰς τόν ῾Ι. Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου καί ὁρίζετε νέον ᾿Εφημέριον, τόν ῾Ιερομόναχον π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ, χωρίς καμμίαν προηγουμένην διαδικασίαν. ᾿Ελυπήθην ἰδιαίτερα διά τήν Μακαριότητά σας καί αὐθωρεί σᾶς γνωρίζω ὅτι ἀτυχήσατε βαρύτατα, ἐνῶ φιλαδέλφως δέ σᾶς παρακαλῶ νά σπεύσετε νά ἀναθεωρήσετε καί διορθώσετε τό ὀλίσθημά σας εἰς τό ὁποῖον οἱ γνωστοί παράγοντες σᾶς ἐξώθησαν. Μή παρακαλῶ, ζηλώνετε ἔργον διώκτου τῆς ᾿Εκκλησίας. Μή ρίπτετε εἰς δοκιμασίαν τό πιστόν ποίμνιον τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, διά τό ὁποῖον δέν ἐκοπιάσατε ποτέ. Μή κολάζετε τήν ψυχή σας, διότι τοιαῦτα ἁμαρτήματα μόνον κόλασιν εἰς τάς ψυχάς μας ἐξασφαλίζουν. Παρακαλῶ νά φροντίσετε, ἔστω καί τώρα, ἀντί αὐτῶν τῶν πραξικοπηματικῶν ἐνεργειῶν σας, ἐφ᾿ ὅσον ὁ Κύριος σᾶς μακροημερεύη, νά ἐνεργήσετε καταλλήλως νά πάρετε ἀπό τούς σχισματοαιρετικούς, ἀφ᾿ ἐνός τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου Προδρόμου εἰς ᾿Αθήνας (Κων/λεως 22, Ρούφ), καί ἀφ᾿ ἑτέρου καί τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίας ᾿Ελεούσης εἰς ᾿Αμπελοκήπους, καί νά μήν ἐνοχλῆτε τήν ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, διά τήν ὁποία νά μή ξεχνᾶτε, ὅτι εἶναι ἡ μοναδική ἐνορία τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, τήν ὁποίαν κρατήσαμε ἀπό τά χέρια τῶν "πέντε σχισματοαιρετικῶν, καί γνωρίζετε πῶς. Αὐτή ἡ ἀτυχεστάτη ἐνέργειά σας ἀποτελεῖ πραξικόπημα κατά τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου καί ἐναντίον μου προσωπικῶς. Μέχρι πότε ὅμως θά παρασύρεσθε ἀπό πρόσωπα τά ὁποῖα, ὅπως καταδεικνύεται, δέν σέβονται τίποτε παρά μόνον τάς ἐντολάς τῶν ξένων Κέντρων; Μακαριώτατε, φιλαδέλφως, ἀλλά καί εὐσεβάστως σᾶς παρακαλῶ μή προχωρῆτε στό ἀτυχέστατον διάβημά σας (συνέχεια προηγουμένων), πού ὑπηγορεύθη καί αὐτό ἀπό ξένα Κέντρα, ἐνῶ εἶναι ἔκδηλος ἡ μικροψυχία σας καί ἡ ἐμπάθεια τήν ὁποίαν σᾶς ἐνέβαλον κατά τοῦ προσώπου μου. ᾿Ατυχήσατε βαρύτατα, Μακαριώτατε, διότι ἡ ἐνέργειά σας αὐτή εἶναι ἐκτός νόμου καί Κανονικῆς τάξεως καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀπολύτως ἀνυπόστατος, ἐνῶ ἤδη ἐπεκάθησεν καί αὕτη ἐπί τῶν ὤμων σας ὡς βαρύτατον ἀδίκημα. Καί ἐπεξηγῶ: α) ῾Η Μακαριότης σας δέν ἔχετε κανένα Κανονικόν δικαίωμα διά τοιαύτας ἐνεργείας, διότι δέν εἶσθε ὁ Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς, ἀλλά Κανονικά οὔτε καί Τοποτηρητής, διότι κατά τήν Κανονικήν τάξιν ἡ Τοποτηρησία προβλέπεται διά διάστημα ἕξι μηνῶν. Πρέπει νά μή διαλανθάνη τῆς Μακαριότητός σας καί τό ὅτι μετά τό σχίσμα τοῦ 1995, δέν ὡρίσθητε "Τοποτηρητής", ἀλλά τιμητικῶς καί ψιλῶ ὀνόματι καί δι᾿ ἐπείγοντας λόγους νομικῆς φύσεως (δικαστήρια) τῆς περιόδου ἐκείνης. Δέν φαντάζομαι νά τό ἔχετε ξεχάσει. β) Σᾶς διέλαθεν ὅτι καί ὡς Τοποτηρητής ἕνας ᾿Επίσκοπος δέν ἔχει τό δικαίωμα νά παύη καί νά διορίζῃ ᾿Εφημερίους κλπ., ἐνῶ ἀγνοήσατε ὅτι ἡ ἐλαχιστότης μου εἴμεθα διωρισμένος εἰς τήν ἐν λόγω ἐνορίαν Κανονικῶς ἀπό τό 1989, καί ἐκτελῶ ἀπό τότε, ἤτοι ἐπί 13 συναπτά ἔτη, τά ᾿Εφημεριακά μου καθήκοντα, ὡς πιστεύομεν θεοφιλῶς, τήν περισώσαμε δέ τό 1995, ὡς εἴπομεν προηγουμένως, καί ἐκ τῶν ἁρπακτικῶν ὀνύχων τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν. ᾿Αλλά καί ἐξ ἄλλης ἀπόψεως, ἄν ἴδωμεν τό θέμα, ἡ ἐνορία αὕτη ὑπάγεται εἰς τήν ᾿Ανατολικήν ᾿Αττικήν, ἐκκλησιαστικῶς δέ εἶναι ὅμορος περιοχή πρός τήν Μητρόπολίν μας. γ) Σᾶς διέλαθεν ἐπίσης ὅτι καί ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς ἐκτελοῦν καθήκοντα ᾿Εφημερίου εἰς ἄλλην Μητρόπολιν εἰς τήν ὁποίαν ὑπάρχει Κανονικός Μητροπολίτης, ἐνῶ ἄλλος ᾿Επίσκοπος δέν ἐγκατεστάθη ποτέ εἰς τήν ᾿Επισκοπήν του, καί κατοικοεδρεύη εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως. δ) Δι᾿ ὅσα σᾶς εἶπε περί τῆς συνομιλίας μας κατά τήν ἑορτήν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ὁ ἀπεσταλμένος σας ῾Ιερομ. π. Νεόφυτος, ἐπιφυλάσσομαι νά ἀπαντήσω διεξοδικῶς καί ἐν πάση λεπτομερείᾳ, ἐνῶ εἰς τό παρόν κρίνω ἀπαραίτητον νά σᾶς εἴπω ὅτι δέν ἐνημερώθητε ἀμερόληπτα καί ἀντικειμενικά. ῾Η ἐλαχιστότης μου ἐπέστησα τήν προσοχήν εἰς τόν ῾Ιερομόναχον καί ἐρώτησα αὐτόν πῶς θά συλλειτουργήση μαζί μου, ὅταν πέραν τῶν ἄλλων πού ἐκκρεμοῦν εἰς βάρος του (ἀπάτες ἐν Συνόδῳ, ψεύδη, παλαιότερες καί νεώτερες Καταγγελίες μή ἐξετασθεῖσαι εἰσέτι), εἶναι ὐπεύθυνος καί διά τό μόλις κυκλοφορῆσαν δημοσίευμα τοῦ "Κ.Γ.Ο." (᾿Ιουνίου - ᾿Ιουλίου 2002) διά τοῦ ὁποίου καθυβριζόμεθα καί συκοφαντούμεθα (καί ἡ ἐλαχιστότης μου ὡς ᾿Αρχιερεύς καί οἱ συνεργάτες μου), ὅτι μετερχόμεθα μεθοδεῖες πρός ἐξαπάτησιν τῶν πιστῶν παραλλήλους μέ ἐκείνας τοῦ διαβόλου ὄφεως ἐν τῷ Παραδείσῳ πρός τούς Πρωτοπλάστους! ῾Ο ῾Ιερομόναχος, εἰρωνικός καί ἀπαθής δι᾿ ὅλα αὐτά, μᾶς παρέπεμψε... στήν Σύνοδο, θρασύτατος δέ, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ὄταν τοῦ ἐδώσαμε νά καταλάβη, ὅτι ἡ συνείδησίς μας δέν εἶναι ἀναπαυμένη μαζί του, καί προκειμένου νά λάβη μέρος εἰς τήν λειτουργίαν, πρέπει νά λάβη θέσιν τουλάχιστον ἐπί τοῦ προαναφερθέντος δημοσιεύματος, ἠρνήθη καί ἐπικαλούμενος ὅτι εἶναι ἐκπρόσωπός σας εἶπε ὅτι θά παραμείνη, ἐνῶ ἡμεῖς ὡς ᾿Αρχιερεύς καί ᾿Εφημέριος, "ἄν δέν ἀναπαυώμεθα μποροῦμε νά ἀποχωρήσουμε"!!! ᾿Εν τέλει καί μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν ἐρώτησίν μου, ἐάν εἶναι ἀληθές, ὄτι εὐκαίρως ἀκαίρως ἀποτολμᾶ νά διαδίδη ὅτι "τό σχίσμα ἔγινε", μοί ἀπήντησε θρασύτατα, ὡς νά μή εἶχεν ἐπίγνωσιν "περί ὧν φθέγγεται καί διαβεβαιοῦται", ἤ ὡς νά ἦτο τοῦτο ἡ διακαής προσδοκία του: "Ναί καί τώρα τό λέω, τό σχίσμα ἔγινε". Καί πάλιν στήν παρατήρησι πού τοῦ ἔκανα ἔκπληκτος: "Τότε πῶς ἦλθες νά συλλειτουργήσης μέ ἕνα σχισματικό;" μέ τήν ἰδίαν ἑτοιμότητα ἐδήλωσεν: "Δέν ἔχει ἀνακοινωθῆ ἀκόμη. Πολύ σύντομα ὅμως θά ἀνακοινωθῆ". Συνειδητοποιῆτε τί σημαίνουν αὐτά Μακαριώτατε; ᾿Εν κατακλεῖδι αὐτῆς τῆς ἀμέσου ἀπαντήσεώς μας, σᾶς παρακαλῶ δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, Μακαριώτατε μή προκαλῆτε σκάνδαλα μέ τοιαύτας πραξικοπηματικάς ληστρικάς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι ἐπικάθηνται ἐπί τῶν ὤμων σας καί ἐκκινοῦν ἀπό τά ξένα Κεντρα. Δι᾿ ὅλα δέ τά ἀνωτέρω ἐν συντομία ἐκτεθέντα δηλώνομεν, ὄτι δέν δεχόμεθα τήν ἀποφασίν σας καί σᾶς παρακαλοῦμε νά τήν ἀνακαλέσητε καί μή σκέπτεσθε νέα πραξικοπήματα, διότι ἐφ᾿ ὅσον, ἡ ἐλαχιστότης μας, τελοῦμεν τά πάντα ἐν Κανονικότητι, ἀνυστερόβουλα, ἐν ἀγάπῃ καί ὀρθοδόξως, ἐφ᾿ ὅσον, ὅπως πιστεύομεν, ἀγωνιζόμεθα νά διατηρήσωμεν τόν σύνδεσμον μετά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του, δέν μᾶς πτοεῖ τίποτε κἄν ὅλαι αἱ δυνάμεις κινηθοῦν ἐναντίον μας. ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ Καταγγέλλω τήν Πρᾶξιν σας ἐνώπιον τοῦ Σώματος τῶν ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι παρακαλοῦνται, ὅπως εἶναι ὐποχρεωμένοι, νά παρέμβουν Κανονικῶς καί νά προλάβουν δυσάρεστες καταστάσεις εἰς βάρος τῆς ἐνορίας, ἀλλά καί εἰς βάρος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπειλεῖται ἀπό τά γνωστά σχέδια τῶν ξένων Κέντρων. Τῆς ῾Υμετέρας Μακαριότητος ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός +῾Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ Διά τῶν ἐν τῇ ὡς ἄνω ἐπιστολῇ περιληφθέντων, ὅπως προελέχθη, ἀπαντήσαμε μόνον μερικῶς ἐπί τῆς "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, διά τοῦτο εἶναι ἀπαραίτητον νά ἐπισημειώσωμεν καί τά κάτωθι: 1) ῾Η ἐλαχιστότης μου ἀνελάβομεν τά ᾿Εφημεριακά καθήκοντα εἰς τήν ἐνορία τοῦ Ι.Ν. ῾Αγίου Δημητρίου, διά Κανονικοῦ διοριστηρίου ἐγγράφου τοῦ τότε Κανονικοῦ καί ἁρμοδίου οἰκείου Μητροπολίτου ᾿Αττικῆς καί συνεχίζω νά ἀσκῶ ταῦτα καί μετά τό 1995 καί μέχρι σήμερον. Τό μόνον πού ἤλλαξε μετά τό 1995 εἶναι ὅτι ἀπό τῆς ἀποσχίσεως καί ἐκπτώσεως τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς καί μέχρι τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, κατά τήν ᾿Απόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐμνημονεύαμε "προσωρινῶς" τό ὀνομα τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, ἀπό δέ τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς μνημονεύομεν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐνῶ δέν παραλείπομεν τήν μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς Προκαθημένου, ὅπερ ποιοῦμεν πάντοτε, εἴτε λειτουργοῦμε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου, εἴτε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν. ᾿Επίσης ἡ ὑφ᾿ ἡμᾶς Μητρόπολις Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς (᾿Ανατολικῆς ᾿Αττικῆς εἰς τήν ὁποίαν ὑπάγονται καί αἱ ᾿Αχαρναί) συνεστήθη κατ᾿ ἀπόσπασιν - κατάτμησιν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, ὁ δέ ῾Ιερός Ναός ῾Αγίου Δημητρίου, εἶναι ὁ μοναδικός Ναός τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, ὁ ὁποῖος δέν ἠκολούθησε τόν πρώην ᾿Αττικῆς εἰς τό σχίσμα του. ῾Ως ἐκ τούτου γεννᾶται ἡ ἀπορία: ῾Υπό ποίαν ἔννοιαν ἤ ἰδιότητα ἰσχυρίζεται ὁ Μακαριώτατος, ὅτι δῆθεν "ἐσυνέχισε νά μᾶς ἐπιτρέπη νά λειτουργοῦμε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναό ῾Αγίου Δημητρίου", ἀφοῦ οὔτε πρίν, οὔτε μετά τό 1995 εἶχε ποτέ ἁρμοδιότητας οἰκείου ᾿Επισκόπου ἤ μήπως θεωρεῖ τούς συνεπισκόπους του ὡς ὑποτακτικούς του, ὅπως ἄλλωστε συμπεριφέρονται τινές ἱεροσυλοῦντες κατά τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των καί τῆς ᾿Επισκοπικῆς των ἰδιότητος, μέ συνέπεια νά ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ; Τοιαύτας ἐφαμάρτους νοσηρότητας, αἱ ὀποῖαι οὐσιαστικά στρέφονται κατά τῆς Κανονικῆς τάξεως, τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν τάς δεχόμεθα. Σεβόμεθα καί πρόσωπα, ἀλλά καί τήν Κανονικήν τάξιν καί τούς θεσμούς, καί τούς προστατεύομεν, ἀπορρίπτοντες τοιαύτας νοσηρότητας, ἀντικανονικότητας καί ληστρικάς πράξεις ὡς ἐφαμάρτους καί ὡς ἀποβαινούσας κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. Σφάλλει πλανώμενος οἰκτρῶς ὁ Μακαριώτατος ἄν πιστεύῃ, ὅτι "τό ποίμνιον τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου τό ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος εἰς τήν Μακαριότητά του". Αὐτό μόνον ὡς ἐφάμαρτος "φεουδαρχικός ἐπεκτατισμός" ἀποκαλύπτεται καί δή, ἐν προκειμένω, ὅλως σκόπιμος καί ἰδιοτελής. Τό ποίμνιον τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου καί ἡμεῖς σεβόμεθα τόν Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο μόνον ὡς Προκαθήμενον καί Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Δέν ἀναγνωρίζομεν τήν Μακαριότητά του ὡς "Τοποτηρητήν ᾿Αττικῆς", πολλῷ μᾶλλον ὡς "οἰκεῖον ᾿Επίσκοπον". Μετά τό 1995, εἰς τήν συνείδησιν τοῦ λαοῦ ὡς "οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος", ἀναγνωρίζεται ὁ κατ᾿ ἀδιάκοπον συνέχειαν καί ὡς ᾿Αρχιερεύς ᾿Εφημέριος τῆς ᾿Ενορίας, ἤτοι ἡ ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος. ῾Η διάθεσις τοῦ Μακαριωτάτου θυμίζει τούς λόγους τοῦ Προφήτου Νάθαν εἰς τόν Προφήτη Δαυΐδ! Δηλαδή, ἐνῶ ὁ Δαυΐδ εἶχε πολλάς "ἀμνάδας", ὅμως, ἐζήλωσε καί ἥρπασε τήν μοναδικήν "ἀμνάδα", ἤτοι τήν γυναῖκα τοῦ στρατηγοῦ Οὐρίου. Πρός τόν σκοπόν δέ αὐτόν δέν ἐδίστασε νά ἐνεργήση ἐμμέσως καί τόν θάνατον τοῦ Οὐρίου. Διατί ἀγνοεῖ ὁ Μακαριώτατος, ἤ τέλος πάντων ἐκεῖνοι πού τόν ὡδήγησαν ἐκεῖ, ὅτι ἐν προκειμένω ἡ ἐνέργειά του ἀποτελεῖ καί εἶδος ᾿Εκκλησιαστικῆς μοιχείας; 2) ῞Οσον ἀφορᾶ τάς κατηγορίας περί δῆθεν ἀπό τριετίας "ἀδικαιολογήτων ἐπιθέσεων μας" καί μάλιστα, πάλιν ἀνεπερείστως σημειώνει "μέ τελείως ἀντιεκκλησιαστικόν καί ἀπάδοντα τρόπον", καθώς καί τῆς "παρ᾿ Αὐτοῦ μακροθυμίας καί ἀναμονῆς", ὡς καί περί τοῦ νά ἐπιδείξωμεν "πνευματικήν σύνεσιν" , λυπούμεθα, ἀλλά εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν ὅτι "ἀδικαιολόγητοι ἐπιθέσεις" ἐσημειώθησαν μόνον ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου, τόσον ἀμέσως κατά τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, ὅσον καί ἐμμέσως κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἐν τέλει καί κατά τοῦ προσώπου μας. ῾Η δεινοτέρα ἤ ἡ πλέον "ἐμπαθής ἐπίθεσις κατά τῆς ᾿Εκκλησίας" (διά νά χρησιμοποιήσωμεν χαρακτηρισμόν τόν ὁποῖον ἐχρησιμοποίησε ἐναντίον μας ὁ αἰδ/τος Πρεσβύτερος π. ᾿Αντώνιος Γαβαλᾶς) ἀποτελεῖ, καθ᾿ ἡμᾶς, τό σύνολον τῶν παραλείψεων ἐπί συγκεκριμένων καί πλειστάκις κατωνομασμένων θεμάτων Πίστεως καί ῾Ομολογίας. Εἶναι ἐπίσης τελείως ἀδιανόητοι καί ὅλως ἀπαράδεκτοι αἱ ἐπαναληπτικῶς σημειούμεναι κατηγορίαι, καθ᾿ ἅς ἀντί νά "διορθωθοῦμε" ἡμεῖς, δι᾿ ὅλων τῶν γραπτῶν μας "ἐμμένουμε εἰς τήν τακτικήν τῶν ὑβριστικῶν καί συκοφαντικῶν ἐπιθέσεων" κατά τοῦ ἰδίου τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν ᾿Αρχιερέων καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Επαναλαμβάνομεν, ὅτι ἄν ὑπάρχη ὕβρις καί συκοφαντία, αὐτή δέν εἶναι ἄλλη παρά μόνον τό γεγονός, ὅτι ἀπό τό 1999 κατελύεται ἡ Κανονική Τάξις, τό δίκαιον καί προδίδεται ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή. Μεγίστην ὕβριν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ ἀποσιώπησις - ἀρχειοθέτησις - θάψιμο τῶν θεμάτων: α) Τῶν "πέντε" σχισμαατοαιρετικῶν, β) Τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου, γ) Τῶν δικαστικῶν ὑποθέσεων μέ πρῶτον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 καί λοιπῶν γνωστῶν θεμάτων. ῞Υβριν κατά τῆς ἰδίας τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ μετατροπή τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ εἰς ὄργανον τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, τῶν Φλωρινικῶν καί δι᾿ αὐτῶν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Κοινῶς "στέγνωσε τό στόμα μας" νά εἰσηγούμεθα, νά καταγγέλλωμεν, ἡ δέ δειξιά μας ἐκουράσθη νά γράφη, ἀλλά τά ξένα Κέντρα καί οἱ ἐγκάθετοι αὐτῶν δέν σᾶς ἀφήνουν νά κάμετε τό καθῆκόν σας. Μέ ἀποτέλεσμα νά διερωτᾶται κανείς, κατά πόσον διατηρεῖται διά πολλούς ὁ σύνδεσμος μετά τῆς ᾿Αληθείας, τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του. ᾿Ιδού ὅμως νά θέσωμεν ἐν τῇ Συνοδικῇ τραπέζη, ἰδού νά τεθοῦν ἐπί τάπητος ὅλα τά θέματα, ἔγγραφα ἤ "ἀποφάσεις", καί δημοσιεύματα, διά νά ἴδωμεν ἀποδεδειγμένως ποῦ εἶναι ἡ ἀσέβεια καί ποῦ εἶναι ἠ παγία τακτική τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν, διά τῶν ὁποίων ἐνεργεῖται καταφανής προδοσία καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των ὅλοι, εἴτε αὐτός εἶναι ὁ Μακ. ᾿Αρχιεπίσκοπος, εἴτε οἱ Σεβ. ᾿Αρχιερεῖς, εἴτε ἄλλοι. 3) ῞Οσον ἀφορᾶ τήν ἀπό 14-2-02 "᾿Απόφασιν" περί ἀκοινωνησίας τοῦ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, νομίζομεν, ὄτι δέν πρέπει νά ἐξαπατᾶται κανείς, ὅτι πρόκειται περί καθαρά ἀντικανονικῆς ληστρικῆς παρανόμου καί προσβεβλημένης ἀποφάσεως, ἠ ὁποία οὔτε ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐτηρήθη, οὔτε ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης, οὔτε ἀπό ἄλλους ᾿Επισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἐδήλωσαν ὅτι δέν ἔθεσαν τήν ὑπογραφήν τους, ἀλλά καί τινες οἱ ὁποῖοι ἐνῶ τήν ἔθεσαν, ἐπρότειναν ὅμως νά μή τήν δεχθῆ ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης. ῎Αν ὁ Μακαριώτατος καί δύο ἀκόμη ᾿Αρχιερεῖς πιστεύουν εἰς αὐτήν τήν "ἀπόφασίν" των, τήν ἐπωμίζονται καί τολμῶμεν εἰπεῖν κατά τόν ΣΤ' Κανόνα τῆς Β' Οἰκουμ. Συνόδου θέτουν σέ ἀκοινωνησία τόν ἑαυατόν τους. ῞Οπου αἱ ἀποφάσεις δέν προκύπτουν κατά τό: "ἔδοξε τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν", ἐκεῖ - οἱαιδήποτε πράξεις - ἀποφάσεις προκύπτουν κατά τό ἀντίστοιχον: "ἔδοξε τοῖς ἐγκαθέτοις καί τοῖς ἐκτός ᾿Εκκλησίας καί τῷ πονηρῷ". ῾Ο Μακαριώτατος ποτέ δέν μᾶς ἔμαθε νά πειθαρχῶμεν εἰς τοιαύτας ἀποφάσεις... ᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ ἀπό 14/27-2-02 περί "ἀκοινωνησίας" ἀπόφασις τῆς κατ᾿ οὐσίαν μειοψηφίας σας προσεβλήθη ἐν τῇ γενέσει της, ἐφ᾿ ὅσον μᾶς ὑπέβαλεν ἔνστασιν ὁ κ. Γκουτζίδης κλπ. καί ὅλα αὐτά ἀπορρίπτονται μέ τό "ἔτσι θέλω" θά ἦτο ἀτιμία διά τήν ᾿Αρχιερωσύνη μου νά κοινωνήση αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως, θέτων ἐν ἀδίκῳ "ἀκοινωνησίᾳ" τόν πρῶτον καί τιμιώτατον ἐργάτην τῆς ᾿Εκκλησίας. Σεῖς "διῶξτέ" τον, ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος συνεργάζεται καί τιμᾶ τόν ἀγωνιστή θεολόγο, συγχαίρει δέ καάι τοῖς Σεβ/τοις Μητροπολίταις, οἱ ὁποῖοι δέν ἀνεγνώρισαν αὐτήν τήν "πράξιν" σας ἤ εἶπον εἰς τόν ἴδιον, νά μή ἐφαρμόση τήν ἀπόφασιν μιμούμενος τόν ῞Αγιον Χρυσόστομον, διότι καί στήν περίπτωσί του δέν ἐκλήθη ποτέ εἰς ἀπολογίαν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί δέν παρέστη, οὔτε ὡς κατηγορούμενος, οὔτε ὡς θεολογικός σύμβουλος καί συνεργάτης. 4) ῞Οσον ἀφορᾶ τήν παράγραφον περί διαστρεβλώσεως τῶν λόγων τοῦ "οἰκείου ᾿Επισκόπου τῆς ἐνορίας εἰς ἥν ἐφημερεύομεν", τίθεται πρῶτα τό ἐρώτημα, ἐάν ὁ Μακαριώτατος ἔχει κατανοήσει τό περεχόμενόν της, διότι ἐπαναλαμβάνομεν εἶναι τραγικόν λάθος νά χαρακτηρίζει τόν ἑαυτόν του "οἰκεῖον ᾿Επίσκοπον ᾿Αττικῆς", ἐνῶ εἶναι ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως τῶν ᾿Αθηνῶν καί ὁ "Πρῶτος" τῇ τάξει τῶν ᾿Επισκόπων, ὁ ὁποῖος προεδρεύει ἐν τοῖς Συνόδοις. Προσέτι δέ, ἐάν ἐνσυνειδήτως ἰσχυρίζεται ὁ Μακαριώτατος ὅτι παραποιοῦμε καί διαστρεβλώνουμε τούς λόγους του, ἤ ὅτι ἀσεβοῦμε, διότι λέγομεν ὅτι διατελεῖ "ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", δηλαδή ἐάν πράγματι ἐνεργεῖ τά πάντα ἐλευθέρως καί ἐνσυνειδήτως, τότε δυστυχῶς ἐπωμίζεται καί ἐν τῷ παρόντι καί ἐν τῷ μέλλοντι ὅλον τό βάρος τῆς συνετελουμένης προδοσίας, ἐνῶ παραμένει ὑποχρέωσίς του νά ἀποδείξῃ ὅτι δέν τελεῖ "ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", ἀλλά ... 6) ῞Οσον ἀφορᾶ τά περί δῆθεν διακοπῆς ἐκ μέρους μου κοινωνίας διότι παρετηρήσαμεν πρό τῆς θείας Λειτουργίας τόν ῾Ιερομόναχον Νεόφυτον, τόν ὁποῖον ἀπέστειλε τήν 26-10-02 εἰς τόν πανηγυρίζοντα ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, διά νά συλλειτουργήσωμεν, εἶναι ἀδιανόητα νά γράφωνται ἀπό τόν Μακαριώτατον. ῾Ημεῖς τόν παρετηρήσαμεν καθό εἴχομεν δικαίωμα καί ᾿Αρχιερατικόν καθῆκον διά τάς κατ᾿ ἐπανάληψιν ἀπάτας ἐν Συνόδῳ, ὡς καί διά τό τελευταῖον τῷ ὄντι ὑβριστικόν καί βλάσφημον δημοσίευμα εἰς τόν "Κ.Γ.Ο.", μηνός ᾿Ιουνίου - ᾿Ιουλίου 2002, καθώς καί διά τάς ἐκκρεμούσας εἰς βάρος του Καταγγελίας. Μέ ὅσα γράφει ὁ Μακαριώτατος, ἀλλά καί ἐκ τῆς προκλητικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἐν λόγω ῾Ιερομονάχου ἀπεδείχθη ὅτι ἡ ἀποστολή αὐτοῦ ἦτο μία στημένη παγίδα, πρός δημιουργίαν ἐπεισοδίων, τά ὁποῖα θά ἐξεμεταλλεύοντο, ὅπως ἤθελον, εἰς αὐτήν ὅμως τήν παγίδα, ἔπεσαν τελικά αὐτοί πού τήν ἔστησαν καί κυρίως ὁ ἀπεσταλμένος του, διότι: α) Κατά τήν ἐπίσκεψίν του ἀπεκάλυψε ὅτι "τό σχίσμα ἔγινε, καί γρήγορα θά ἀνακοινωθῆ" καί β) ᾿Ενώπιον τῶν δύο προσώπων, τά ὁποῖα τό Σάββατον 17-11-02, μετέβησαν κατ᾿ ἐντολήν μου εἰς τό παρά τόν ῞Αγιον Μοδεστον ᾿Επισκοπεῖον νά ἐγχειρίσουν εἰς τόν Μακαριώτατον τήν προεκτεθεῖσαν ἐπιστολήν μας (Α.Π. 301/16-11-02), ὁ ἐκεῖ καιροφυλακτῶν ῾Ιερομ. Νεόφυτος εἰς τήν παρατήρησιν ὅτι "ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος δέν δέχεται τήν ἀπόφασιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου περί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου", μέ ἀνακούφισι καί ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἶπεν: "Αὐτό περιμέναμε κι᾿ ἐμεῖς"! Δηλαδή ἐν τῇ ἀφελείᾳ του ἀπεκάλυψε τά στημένα σχέδια τους. Εἰδικώτερα τά περί σχίσματος καί περί διακοπῆς κοινωνίας, δέν ἔπρεπε νά ἀποτολμηθοῦν ποτέ, διότι εἶναι οἱ πάντες περισσότερον ἀπό βέβαιοι, ὄτι τοιοῦτόν τι ποτέ δέν τό διενοήθημεν καί δέν τό ἐπιχειρήσαμε, καί οὔτε θά τό ἐπιχειρήσωμεν. Τά περί δῆθεν διακοπῆς κοινωνίας καί περί δημιουργίας σχίσματος εἶναι προπαγάνδα γνωστή ἀπό τό 1999 καί δή ἀπό στενά συνδεδεμένα μετά τοῦ Μακαριωτάτου πρόσωπα! Πρῶτον παρέσυραν τόν αἰδ. π. Δημήτριον Τσαρκατζόγλου νά ἐκστομίση ἐπισήμως τοιαύτας κακοήθεις συκοφαντίας ἐναντίον τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Παναρέτου. Τό γεγονός τοῦτο ὁ ἐν λόγω Μητροπολίτης κατεδίκασε μετά βδελυγμίας, ἐνῶ τούς τολμήσαντας νά ἐμβάλουν εἰς τό στόμα τοῦ ῾Ιερέως τά λόγια αὐτά, ἀλλά καί τόν ἴδιον, ἀφοῦ δέν τά ἀνεκάλεσεν, λόγω τοῦ ............................ τούς παρέπεμψε εἰς τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ, διότι δέν μποροῦν νά "παίζουν" μέ τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐκτοξεύουν τοιαῦτα "πυροτεχνήματα", μέ τά ὁποῖα αὐτοπυρπολοῦνται, ὅσοι παίζουν μέ αὐτά. Β. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟ 19-11-02 "ΠΡΑΞΕΩΣ - ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ" τῆς ᾿Αντικανονικῶς καί "ἐκτάκτως συγκληθείσης ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας". - Τήν πρωίαν τοῦ Σαββάτου 17-11-02, τό ἐκδηλωθέν αὐτό πραξικόπημα ἤρχισε ἐξελισσόμενον εἰς δευτέραν φάσιν. Περί ὤραν 6.30 πρωϊνήν καί ἐνῶ ἤδη εἴχομεν ἀρχίσει τήν ἀκολουθίαν τοῦ ῎Ορθρου εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου, ἐνεφανίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος π. Λάζαρος ᾿Αθανάσωφ, συνοδευόμενος, πρός συμπαράστασίν του, ὑπό τοῦ ῾Ιεροδ. Μεθοδίου Χούλη, καί ὁ ὁποῖος ἦτο ἕτοιμος μέ "δευτέρι καί μολύβι", διά νά ... καταγράφη μέ κάθε λεπτομέρεια ὅ,τι ἤθελε λεχθεῖ ἤ συμβεῖ! ᾿Επίσης, διά τόν ἴδιον προφανῶς σκοπόν, ὁ ῾Ιερομόναχος συνωδεύετο καί ὑπό δύο ἄλλων προσώπων, ἐκ τῶν ὁποίων τό ἕν ἔφερε μεθ᾿ ἑαυτοῦ καί μαγνητόφωνον! Διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα, εἴπομεν εἰς τόν ῾Ιερομ. π. Λάζαρον, ὅτι γίνεται δεκτός ὡς συλλειτουργός, ὄχι ὅμως ὡς νέος ᾿Εφημέριος, ἐνῶ διευκρίνισα ὅτι ἤδη ἔχω ἀπαντήσει εἰς τήν ἀπόφασιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, ὅτι αὕτη εἶναι ἀπαράδεκτος. Παρά ταῦτα ὁ ῾Ιερομόναχος, ἐξελθών μετ᾿ ὀλίγον τοῦ ῾Ιεροῦ, δέν ἐδίστασε νά εἴπη εἰς τούς πιστούς, ὅτι δῆθεν τόν ἐξεδίωξα. Οἱ πιστοί ἀμέσως ἦλθον καί μέ ἠρώτησαν "ἄν τόν ἐξεδίωξα", βεβαιωθέντες δέ περί τῆς ἀληθείας ἀπεδοκίμασαν τό ψεῦδος τοῦ ῾Ιερομονάχου ἀναφωνήσαντες: "Μά τέτοια ψέμματα ἀπό ῾Ιερεῖς;"! Πρό αὐτῆς τῆς βαρείας ἁμαρτίας τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἡμεῖς ἐνώπιον ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος ἠναγκάσθημεν νά τόν ἐπιτιμήσωμεν, καί νά τοῦ εἴπωμεν ὅτι μετά ἀπό αὐτή τήν πράξιν του, (δηλαδή νά ψευσθῆ ἐνώπιον τοῦ ἐκκλησιάσματος), κωλύεται νά λειτουργήση. Παρά ταῦτα ὁ ῾Ιερομόναχος χωρίς κανένα αὐτοέλεγχο, παρά τήν παρατήρησιν τοῦ ᾿Αρχιερέως, ἀλλά καί μέ προκλητικόν τρόπον, ὡς νά ἐστερεῖτο καί στοιχειώδους αὐτογνωσίας, χωρίς κἄν νά ζητήση παρά τοῦ ᾿Αρχιερέως τήν προβλεπομένην εὐλογίαν, ἐφόρεσε τά ἄμφια του καί προχώρησε εἰς συλλειτουργίαν! Τέλος, χωρίς πάλιν κανέναν αὐτοέλεγχον, προσῆλθε καί ἐκοινώνησεν ... Εὐνόητον ὅτι δέν ἐνεδείκνυτο νά ἀπαντήσω ἄλλως εἰς τήν πρόκλησίν του, παρά νά σιωπήσω, ἀφοῦ τοῦ εἶπα ὅτι αὐτά ὅλα θά καταγγελθοῦν. ῞Ολον αὐτό τό ἀπ᾿ ἀρχῆς σύνθετον φοβερόν ἁμάρτημα καί ἡ δεινή πρόκλησις τοῦ ῾Ιερομονάχου καταφανῶς σκοποῦσε νά προκαλέση ἐπεισόδια, καί νά παρακωλύση τήν θείαν Λατρείαν, ὅπερ τιμωρεῖται καί ἀπό τάς διατάξεις τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος ᾿Εννοεῖται ὅτι αὐτά ὅλα τά ὁποῖα ὁ μέν ἱεροδιάκονος θά κατέγραφε εἰς τό "δεφτέρι" πού κρατοῦσε, τό δέ ἕτερον πρόσωπον εἰς τό μαγνητόφωνον, ἐχρειάζοντο διά νά συμπλασθῇ στήν συνέχεια τό ... Κατηγορητήριο διά τήν περαιτέρω ἐφαρμογήν τῶν ἐναντίον μου σχεδίων. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ ῾Ιερομόναχος καί ὁ ῾Ιεροδιάκονος πάλιν προκλητικῶς ἀπήτησαν νά παραμείνουν εἰς τόν Ναόν, (μάλιστα δέν ἤθελον νά ἐξέλθουν οὔτε ἐκ τοῦ ῾Ιεροῦ Βήματος) διά νά λειτουργήσουν τήν ἑπομένην, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τοιαύτην ἐντολήν ἔχουν, καί ἀσφαλῶς εἶχε ὁ ῾Ιερομόναχος καί "διοριστήριον" ὡς ᾿Εφημερίου. ᾿Ασφαλῶς δέν τούς ἐπιτρέψαμε νά παραμείνουν, διότι τοῦτο θά ἀπετέλει παράνομον κατάληψιν τοῦ Ναοῦ καί σύμπραξιν καί ἀναγνώρισιν τῆς ὅλης συνωμοτικῆς ληστρικῆς καί φατριαστικῆς ἐνεργείας, πού ἐξεδηλώθη τήν πρωΐαν τῆς προηγουμένης. ᾿Αποχωρήσαντες ὅμως ὁ ῾Ιερομόναχος Λάζαρος καί ὁ ῾Ιεροδιάκονος Μεθόδιος, κατά μίμησιν τῶν Παπικῶν, οἱ ὁποῖοι τό 1054 ἀφῆκαν ἐπί τῆς ῾Αγίας Τραπέζης τῆς ῾Αγίας Σοφίας τό ἀνάθεμα κατά τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Ανατολικῶν, ἄφησαν καί αὐτοί ἐπί τῆς ῾Αγίας Τραπέζης τό προειρημένον ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-9-2002 ἔγγραφον, προφανῶς διότι τοῦτο εἶχεν ἀρνηθῆ νά ἀποδεχθῆ καί παραλάβη τήν πρωίαν τῆς προηγουμένης ἡμέρας, Παρασκευῆς 16-11-02, ὁ ᾿Επίτροπος κ. Κων/νος Λιβάνιος. ῾Η ἐπί τά χείρω ἐξέλιξις ῞Οπως κατά τό μόλις πρόσφατον παρελθόν, ὁποιαδήποτε ἀντικανονικότητα γιά νά "ἐπιβιώση", "εκαλύπτετο" μέ τόν ψευδομανδύα τῆς "συνοδικότητος", μέ συνέπεια ὄχι ἁπλῶς νά ἀντιμετωπίζεται μία διαρκής ὀξυτάτη κρίσις Συνοδικότητος, ἀλλά καί πλήρης κατάλυσις τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί μετατροπή του εἰς εὐτελές ὄργανον τῶν σχεδίων καί ἀποφάσεων τῶν ξένων Κέντρων, καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν , ἔτσι καί τώρα. ῾Ο Μακαριώτατος, (δηλαδή τό περιβάλλον του), μόλις ἐπληροφορήθη τήν ἀτυχῆ ἔκβασιν τῶν σχεδίων του δέν παρητήθη αὐτῶν, ἀλλά προκειμένου νά ἐπιβάλη μέ κάθε τρόπον τήν συνωμοτικήν, φατριαστικήν καί ληστρικήν ἀπόφασίν του, ἐνήργησεν ἀστραπιαίως καί αὐθημερόν ἐμεθόδευσεν περαιτέρω κακάς μεθοδείας. ῾Ο Μακαριώτατος καταχρώμενος τήν διακονίαν του ὡς ᾿Αρχιερέως καί τήν ἰδιότητά του ὡς Προέδρου, δέν ἐδίστασε καί πάλιν νά καταχρασθῇ καί αὐτήν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, καί νά τήν μετατρέψη εἰς ὄργανόν του διά νά ἐπιβάλη "ἱεροσυνοδικῶς" ὅ,τι ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὡς "οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος" καί ὡς "Τοποτηρητής ᾿Αττικῆς" δέν ἠδυνήθη νά ἐπιβάλη, παρά τόν παποκαισαρισμόν του καί παρά τάς συνωμοτικάς μεθοδεύσεις του. ᾿Εν προκειμένω μέ πρωτοφανῆ παράνομον συνοπτικήν διαδικασίαν ἐντός ὀλίγων ὡρῶν ἀποφασίζει ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, μέ μοναδικόν θέμα τήν δῆθεν "ἀνταρσίαν καί πραξικόπημα", ὅπως χαρακτηρίζει τήν ἄρνησίν μου νά δεχθῶ τήν πραξικοπηματικήν συνωμοτικήν ἐνέργειαν τῆς Μακαριότητός του. Δυστυχῶς μέσω ΦΑΞ καί τηλεφώνου συγκαλεῖ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον μέ ἀποκλειστικόν σκοπόν νά καλύψη μέ "Συνοδικόν μανδύαν" καί νά ἐπιβάλη "ἐδῶ καί τώρα" τήν συγκεκριμένην συνωμοτικήν ἀπόφασιν, ἐπικαλούμενος μάλιστα καί τό ἐνδιαφέρον καί τήν μέριμνάν του διά τήν "ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας"!! Οὕτω αὐθημερόν τό Σάββατον 17-11-02 καί περί ὤραν 11.30, μόλις πρό τοῦ μεσονυκτίου (!), λαμβάνομεν, μέσω ΖΑΨ, τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1349/17-11-002 (π.η.) πρόσκλησιν δι᾿ ἔκτακτον Συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας. ᾿Ιδού καί ἡ Πρόσκλησις: "Διά τῆς παρούσης..καλεῖσθε νά συμμετάσχητε εἰς ἔκτακτον Συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τήν 19ην Νοεμβρίου 2002, ἡμέραν Δευτέραν καί ὥραν 10.00 πρωϊνήν εἰς τήν συνήθη αἴθουσαν τῶν συνεδριάσεων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον (Μπότσαρη 8, Περιστέρι) μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν στάσιν καί ἀντίδρασιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου εἰς τήν ᾿Απόφασίν μας, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, περί ἀπαλλαγῆς αὐτοῦ ἐκ τῶν ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τῆς ἐνορίας ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου, διά λόγους τούς ὁποίους ἐξεθέσαμεν εἰς τό κοινοποιηθέν Αὐτῷ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἡμέτερον ἔγγραφον, ὡς αὗται ἐξεδηλώθησαν διά τῶν γεγονότων τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν σήμερον (17-11-02) εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί ἐξεφράσθησαν εἰς τήν ἀπό 16-11-02 καί ἀρ. Πρωτ. 301 ἐπιστολήν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας πρός ἡμᾶς. (Σημείωσις ἰδική μας: Ποῖος νά μήν ἐκπλαγῆ καί νά μή θαυμάση τήν δύναμιν καί τό ρηξικέλευθον τοῦ ἀσθενοῦς Γέροντος ᾿Αρχιεπισκόπου! Δώη αὐτῷ Κύριος σύνεσιν καί μετάνοιαν) ῾Η ἀπόφασίς μας περί ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς ῾Ιεραρχίας ὑπαγορεύεται ἐκ τοῦ ἐπαπειλουμένου ἀμέσου κινδύνου διασπάσεως τῆς ἐνότητος τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας ἐκ τῶν συνεπειῶν τῆς ἐκδηλωθείσης ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας ἀνταρσίας καί τῶν πραξικοπηματικῶν αὐτοῦ ἐνεργειῶν ἔναντι τῆς ἀποφάσεως ἡμῶν ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς. ῾Η παρουσία ἁπάντων τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου θεωρεῖται ἐπιβεβλημένη. Μετ᾿ εὐχῶν. Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ (Τ.Σ.Υ.) + Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ποῖος, ἐπαναλαμβάνω νά μήν ἀπορήση καί θαυμάση δι᾿ αὐτήν τήν ρηξικέλευθον καί ἀστραπιαίαν "ΔΥΝΑΜΙΚΗΝ ἐνεργοποίησιν" τοῦ πολιοῦ καί ἀσθενοῦντος Πατρός καί ᾿Αρχιεπισκόπου; Πρέπει νά ἐπισημανθῆ πάντως τό γεγονός, ὅτι ἡ Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας δέν εἶχε συγκληθεῖ ἀπό τόν Φεβρουάριον ἐ.ἔ. μέχρι τότε, ἐνῶ ἡ προσδιορισθεῖσα διά τήν 25-9-02, ὡς ἐλέχθη, ἀνεβλήθη, διά λόγους ὑγείας τοῦ Μακαριωτάτου! ἐνῶ εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν ὁ Μακαριώτατος ἦτο ὑπερυγιής! Θέματα Πίστεως καί ῾Ομολογίας καί Κανονικῆς Τάξεως, τά ὁποῖα ἀπό ἐτῶν ἐκκρεμοῦν καί πυορροῦν καί τά ὁποῖα δεκάδες φορές εἰσηγήθημεν καί ἡμεῖς καί ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς καί ῾Ιερεῖς καί εἶναι αἴτημα ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν ἱεραρχοῦνται, δέν ἐξετάζονται, διότι "εἶναι ἀσθενής ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος", παρά τό ὅτι δι᾿ αὐτῶν ἀπειλεῖται ἡ ἑνότητα, προδίδεται ἡ ᾿Εκκλησία, ποδοπατεῖται ἡ Κανονική τάξις καί ἡ ᾿Αλήθεια, ἀλλά καί ἀπόλυται τό πᾶν. ᾿Από τήν 16 ὅμως ἕως καί τήν 19 Νοεμβρίου ὁ Μακαριώτατος βρῆκε τήν ὑγεία του καί τήν δύναμι καί ἐνεργεῖ τά πάντα, διότι αὐτό ἀπαιτοῦν τά ξένα Κέντρα καί οἱ ἐγκάθετοί των, διότι αὐτό ἀπαιτοῦν οἱ καιροί, νά ἀπομονωθῆ ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, αὐτό ἀπαιτεῖ τό τετελεσμένον σχίσμμα, κατά τόν Πρωτοσύγκελλον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ῾Ιερομ. Νεόφυτον Τσακίρογλου, αὐτό ἀπαιτεῖ τό ἐπεῖγον τό ὑπό κήρυξιν νέο τρίτου κατά σειράν σχίσμα πού ἐπιδιώκουν οἱ δυνάμεις τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ διά τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. (Α, τό 1937 τοῦ πρώην Φλωρίνης, Β, τό 1995 τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν). "Α.Π. 303 ᾿Εν Κορωπίῳ τῆ 18-11-02 Πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχ/πον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέαν. Μακαριώτατε ᾿Επί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ 1349/17.11.2002 ἐγγράφου σας, τό ὁποῖον μοῦ διαβιβάσατε μέσω ΖΑΨ τήν 11.30 ὥρα πρό μεσονυκτίου τοῦ Σαββάτου πρός Κυριακήν, σᾶς ἀπαντῶ τά κάτωθι: ῾Η ἐνέργειά σας ἐκτιμῶ, ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα πανικοῦ, ἐνῶ ταυτοχρόνως πολύ ἐσφαλμένως τήν ἐκλαμβάνετε σάν "εὐκαιρία" νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τό ᾿Επίσκοπο Κήρυκο τό Κίνημα τοῦ Παλαιοημμερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό ὁποῖο ἀπό χρόνια εὐνοεῖτε, εἴτε ἐν γνώσει, εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ σας. Μέ μία λέξι φοβοῦμαι μήπως ἡ ἐνέργειά σας αὐτή, εἶναι ἡ ἀποκορύφωσις τῶν σκευωριῶν καί τῶν ἀντικανονικοτήτων, τίς ὁποῖες δυστυχῶς - μέσω ῾Υμῶν καί 2-3 ἄλλων σεβαστῶν προσώπων-, ἐνήργησαν τό παρασυνοδικό μας κατεστημένο καί τά ξένα Κέντρα. ᾿Επί τῆς οὐσίας, λάβετε, παρακαλῶ, ὑπ᾿ ὄψιν σας, ὅτι: α. ῾Ο τοποτηρητής ᾿Επίσκοπος δέν ἔχει δικαίωμα νά διορίζη καί νά παύη ᾿Εφημερίους. β. Τό χρονικόν διάστημα ἀσκήσεως Τοποτηρησίας ποικίλει ἀπό ἕξι μῆνες ἕως ἑνός ἔτους, καί ἐντός αὐτοῦ τοῦ χρονικοῦ διαστήματος ὁ Τοποτηρητής πρέπει νά φροντίση διά τήν πλήρωσιν τῆς χηρευούσης ᾿Επισκοπῆς, ἄλλως ἐκπίπτει καί διορίζεται ἄλλος. Βλέπετε μεταξύ ἄλλων καί τόν ΠΒ (74) Κανόνα τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου . ῾Η ἀπεγνωσμένη προσπάθειά σας νά καταλάβετε τήν ἐνορία τοῦ ἁγ. Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (ἀφοῦ κατά τόν Πρωτοσύγκελλό σας ῾Ιερομ. π. Νεόφυτο, "τό σχίσμα ἔγινε" καί "πολύ σύντομα θά ἀνακοινωθῇ"), ἀποδεικνύει καθαρά τό πραξικόπημα τόσο κατά τοῦ προσώπου μου, ὅσο - καί κυρίως - κατά τῶν πιστῶν καί τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν τῶν ᾿Αχαρνῶν, τόν ὁποῖον ὡς "μακελλάρης" θέλετε νά ὁδηγήσετε στήν σφαγή, ἀδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες, "μεῖζον γάρ ἡ σκοπιμότης"; Τό ἔγγραφόν σας, ἐνῶ καί ὡς πρός τό ἀπειλητικόν του μέρος καί ὡς πρός τό διπλωματικόν εἶναι παντελῶς ἀπαράδεκτον, ἐν τούτοις ἀποκαλύπτει μυχίους πόθους καί σκοπιμότητας, αἱ ὀποῖαι ἐκκινοῦν ἀπό τά ξένα Κέντρα καί φθάνουν εἰς ῾Υμᾶς μέσω τῶν συγκεκριμένων συμβούλων σας, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν ἴσως καλύτερα ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐγκάθετον εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν. ῾Η ἀπόφασίς σας περί συγκλήσεως ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας καί ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς, μέσω αὐτῆς, προειλημμένων ἀποφάσεων, δέν ὑπαγορεύεται ἀπό κανένα "ἐπαπειλούμενον ἄμεσον κίνδυνον διασπάσεως τῆς ἐνότητος τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῶν συνεπειῶν τῆς ἐκδηλωθείσης ἀνταρσίας" (πάντα κατά τό ἔγγραφό σας), τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου, ἀλλά ὑπαγορεύεται ἀπό τό πραξικόπημά σας, ὡς δῆθεν "Τοποτηρητοῦ ᾿Αττικῆς". ῎Αμεσος ἀπειλή εἶναι αἱ ἰδικαί σας ἀφιλάδελφοι καί ἀντικανονικαί ἐνέργειαι καί ἡ προδοτική συμπεριφορά καί στάσις εἰς θέματα Πίστεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ νά σᾶς χωρίση ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Δυστυχῶς εἰς τόν παρόντα 8ο αἰῶνα πίπτουν περισσότεροι ᾿Επίσκοποι καί ὀλιγώτεροι λαϊκοί. Καί ἄν ἀκόμη αὔριο (Δευτέρα 19-11-02) κατορθώσετε νά ἔχετε ἀπαρτίαν καί νά εἶσθε εἰς θέσιν νά προεδρεύσετε (λόγω τοῦ ἐπισφαλοῦς τῆς ὑγείας σας), ἡ συνεδρίασις αὕτη θά εἶναι χωρίς ἀντικείμενον, διά λόγους ἀναρμοδιότητος πού ἔχω ἐπισημάνει, διότι δέν εἶναι ποτέ δυνατόν νά νοηθῆ ἔκτακτος σύγκλησις δι᾿ ἕνα τέτοιο θέμα, ὅταν μάλιστα δέν ὑπάρχει ὁ στοιχειώδης "εὔλογος χρόνος" προετοιμασίας, ὁ προβλεπόμενος ἀπό τούς ῾Ιερούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι δέν πρέπει νά ἀγνοοῦνται. ᾿Επίσης σᾶς θέτω ὑπ᾿ ὄψιν ὄτι εἰς θέματα, ὡς αὐτό, τό ὁποῖον ἀποκλειστικῶς εἰσηγεῖσθε διά τήν αὔριον, Δευτέραν 19-11-02, ἄλλα πρόσωπα πλήν τῶν ᾿Αρχιερέων δέν δύνανται νά παραστοῦν καί ἐπομένως οὐδείς τῶν ᾿Επισκόπων μπορεῖ νά συμμετέχη δι᾿ ἀντιπροσώπου του. Περαιτέρω ἡ ὅλη διαδικασία σας ἀπό τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02, καθ᾿ ἥν λάθρα ἐμοῦ, ἐνεργήσατε συνωμοτικῶς μετά τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, τόν ὁποῖον καλέσατε εἰς τό ᾿Επισκοπεῖόν σας, καί ἐπίσης λάθρα ἐκαλέσατε τόν ᾿Επίτροπον κ. Κων/νον Λιβάνιον (τόν ὁποῖον ἐσυνώδευσεν ἡ σύζυγός του) καί τοῦ ἀνακοινώσατε τήν ἀπόφασίν σας, ἐξασκήσαντες καί ψυχολογικήν βίαν, προκειμένου νά τήν ἀποδεχθῆ, αὐτό ὅλον εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό πραξικόπημα καί συνωμοσία, ἐνῶ οὕτω ὑποπέσατε καί εἰς τό ἀδίκημα τῆς φατρίας καί τυρείας. Πέραν τούτων ἡ Μακαριότης σας ἐλέγχεται καί διά σοβαράν ἀσυνέπειαν, διότι εἰς ἀνύποπτον χρόνον σαφῶς καί διαρρήδην ὡμολογήσατε ἀντίθετα πρός ὅσα σήμερον ἐνεργεῖτε, καταπατώντας οὕτω προηγουμένην ἠθικήν αὐτοδέσμευσίν σας. Σᾶς ὑπενθυμίζω μόνον δύο ἐκ τῶν πολλῶν πραγματικῶν γεγονότων, τά ὁποῖα ἀσφαλῶς ἐνθυμεῖσθε πολύ καλῶς, διότι ὑφ᾿ ῾Υμῶν ἐξεφράσθησαν ὡς πεποιθήσεις σας καί δέν ἐπρόκειτο περί τυχαίων γεγονότων. α) Πρίν ἀπό τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ σχίσματος τῶν πέντε, ὁ τότε ᾿Αττικῆς Ματθαῖος, δι᾿ εὐνοήτους λόγους, ἀπήτησε νά ἀπομακρυνθῶ ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ἀγίου Δημητρίου, ὅπως ἀκριβῶς ἤ μᾶλλον χειρότερα, ἀπαιτήσατε καί ἡ Μακαριότης σας, χωρίς βεβαίως νά ἔχετε καί τό οὕτως εἰπεῖν δικαίωμα πού εἶχε τότε ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς Ματθαῖος. ῾Η θέσις σας τότε εἰς τό ἐν λόγω θέμα ἦτο: "῾Υπάρχει κάποιο πρόβλημα (τοῦ ἐφημερίου, δηλαδή ἐμοῦ) μέ τούς ἐνορῖτες τοῦ ἁγ. Δημητρίου; ᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ ᾿Ενορία σᾶς θέλει καί ἀγαπᾶ περισσότερον τόν ᾿Εφημέριον ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο, θά μείνετε στήν ἐνορία". β) ᾿Ολίγον μετά τό σχίσμα τῶν "πέντε, ἐδηλώσατε ἐνώπιον τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Επιτροπῆς καί τοῦ Λαοῦ, ὅτι "αἱ ᾿Αχαρναί θά προσαρτηθοῦν καί τυπικῶς εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς" καί συνεχίσατε ὅτι "πρίν γίνη αὐτό, θά δώσουμε ὀλίγη πίστωσι χρόνου μήπως ἐπιστρέψη ὁ Ματθαῖος καί θά εἶναι (ἡ ἀπόσπαση τῆς ἐνορίας) ἀρνητικό στοιχεῖο". γ) ᾿Ενθυμεῖσθε, Μακαριώτατε, ποίαν ἀπάντησιν δίδατε καί εἰς τάς Προσκλήσεις τῆς ᾿Ενοριακῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ ἁγίου Δημητρίου, καθε φορά πού σᾶς καλοῦσαν εἰς τήν ᾿Ενορίαν; Λέγατε: "῎Εχετε ᾿Επίσκοπον". Τί ἔχετε νά πῆτε ἤ νά ἀπολογηθῆτε ἐνώπιον τῆς αὐριανῆς Συνόδου; ᾿Εν κατακλεῖδι ἔστω σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν, ὅτι οἱαδήποτε περαιτέρω ἐνέργειά σας ἤ ἀπόφασις αὐτόχρημα θά ἀποβῆ εἰς βάρος σας καί θά σᾶς θέση καί ἄλλην ὑποδικίαν, διά τήν ὀποίαν εἴτε ἐδῶ, εἴτε εἰς τήν ἄλλην ζωήν, θά σᾶς ζητηθῆ λόγος. Καί μόνον δι᾿ αὐτό θλιβόμεθα καί ἀνησυχοῦμε, ἐνῶ σᾶς ὑπενθυμίζουμε καί τό ὐπ᾿ ἀριθμ. 223/2-11-01 διά τοῦ ὀποίου "περιετειχίσαμε ἐμαυτόν" μή ἀναγνωρίζοντες ληστρικάς ἀποφάσεις ὁπόθεν καί ἄν αὗται προέρχωνται. Διατελῶ ἀδελφός καί συλλειτουργός ᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ Δυστυχῶς δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν δέν ἐπετράπη ὑπό τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου εἰς τόν Μακαριώτατον νά λάβη ὑπ᾿ ὄψιν τό ἀνωτέρω ἔγγραφόν μας, ἀλλά οὔτε καί ἄλλο ἔγγραφο Καταγγελία, τήν ὁποίαν ἐξ ἀφορμῆς τῆς προσκλήσεως περί ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ἀμέσως ὑπέβαλεν ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Πανάρετος. Παραθέτομεν καί αὐτήν τήν Καταγγελίαν: Α.Π. 55 ᾿Εν Ι.Μ. ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Ραψάνης 18-11-02 (π.ἡ.) Μακαριώτατε. ᾿Αντιφωνῶ εύλογεῖτε, ἀλλά καί ἐνεργεῖτε κατά Θεόν καί ὄχι κατά τό θέλημα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του. Θά σᾶς ἔλεγα ἐπίσης "ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσω ἡμῶν", ἀλλά τό τελευταῖο χθεσινοβραδυνό ἔγγραφό σας (ὑπ᾿ ἀριθμ 1343/17-11-02, τό ὁποῖον, μέσω ΦΑΞ, μᾶς ἀπεστείλατε τήν 11.33 μεσονύκτιον ὥραν, μέ φοβίζει μήπως ὁ Κύριος ἐμακρύνθη, διότι μεταξύ ὑμῶν καί ἡμῶν, ἀντί τοῦ Κυρίου μπῆκε ὁ ἀντίδικος Του, μᾶλλον τόν ἐγκατέστησαν οἱ ἀντικανονικότητες, οἱ ἀδικίες καί προπάντων τό θάψιμο τῆς ἀληθείας Του. Σήμερα Κυριακή καί μετά τήν ἀκολουθίαν ὁ μον. ᾿Αγαθάγγελος μοῦ ἔδωσε τό ΦΑΞ καί ἀφοῦ τό ἀνέγνωσα διερωτήθηκα: Μά τόσο σκοτισθήκαμε, ὥστε νά ἐνεργοῦμε "ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτός" ἤ μήπως πιστεύετε ὅτι ἔτσι γρηγορεῖτε καί ἀγρυπνεῖτε καί μέ ἀναμμένες λαμπάδες περιμένετε τόν νυμφίον τῆς ψυχῆς σας; Φοβοῦμαι ὅτι ἄν μάθουν αὐτά τά καμώματα οἱ ἀπλοῖ ἄνθρωποι, θά μᾶς ἐλεεινολογήσουν καί θά ποῦν: "῎Αντε πηγαίνετε σέ κανένα ψυχιατρεῖο"!!! Μακαριώτατε, ἐκεῖνο πού μπορῶ νά κάνω εἶναι νά προσεύχωμαι γιά τό σκότος μου, ἀλλά καί γιά τό δικό σας, ἄν βεβαίως ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ δέχεται ἀκόμα τάς προσευχάς μας. Τό ἔγγραφον αὐτό, ὄχι ἁπλῶς τό ἀπορρίπτω, ἀλλά καί τό καταδικάζω μέ ὠμοφόριο καί ἐπιτραχήλιο, διότι θεωρῶ ὅλο τό κίνημά σας ἔργο τρίτων καί τοῦ πονηροῦ. ῎Ελαβα γνῶσι καί ἄλλων σχετικῶν ἐγγράφων καί πληροφορήθηκα τίς ἀπό τήν Παρασκευή ἀνάρμοστες πράξεις σας μετά τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου. Λυποῦμαι, λυποῦμαι, λυποῦμαι γιά τό κατάντημα. Καί χωρίς ἄλλη πληροφόρησι (πού ἤδη τήν ἔχω), ἡ ἐνέργειά σας ὅλη ἀπ᾿ ἀρχῆς καί μέχρι τήν αὐριανή σύγκλησι τῆς Συνόδου πού ἀποφασίσατε, εἶναι βουτηγμένη στήν ἀντικανονικότητα καί τόν βοῦρκο τῆς σκευωρίας καί τῆς προδοσίας. Κανονικά ἔχετε ἐκπέσει καί τῆς "παγκοσμίου τοποτηρησίας" καί δέν ἔχετε κανένα δικαίωμα τοποτηρησίας πουθενά. ῎Αν δέν σᾶς τό εἶπαν καί δέν τό γνωρίζετε, ρωτῆστε νά μάθετε. Καταγγέλλω τήν πρᾶξι σας σάν εἰδεχθῆ κατά τῆς ἐνορίας, τήν ὁποία σώνει καί καλά θέλουν νά διαλύσουν, κατά τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου καί πρό πάντων κατά τῆς ἑνότητος, ἀγάπης καί εἰρήνης. Καί αὐτή ἡ πράξις, σᾶς παραπέμπει στήν κρίσι τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Καί ἄν αὐτή δέν ἐπιληφθῆ, τότε ὅλους μας θά μᾶς κρίνη ὁ Θεός πού βλέπει καί αὐτή τήν στιγμή καί ἤδη μᾶς λέγει, ὄτι μᾶς κρίνουν οἱ πράξεις μας. ῞Οσα καταμαρτυρεῖτε κατά τοῦ ᾿Επισκόπου κ. Κηρύκου ἀποτελοῦν φρικτές ἀδικίες (γνωρίζω τί λέω) τίς ὁποῖες ἀπορρίπτω. Σᾶς θυμίζω ὅτι τά τυφλά ὄργανά σας ἀπό τό 1999, συκοφάντησαν καί ἐμένα, "ξερνώντας" ὅσα εἶχαν στήν καρδιά τους καί τά σχέδιά τους περί σχίσματος. Υ.Γ. ῾Η παροῦσά μου νά διαβαστῇ πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως. Μετ᾿ ἀδελφικῶν εὐχῶν καί προσευχῶν. (ΤΣΥ) + ῾Ο Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετος ῾Η συντριπτική αὐτή Καταγγελία τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, τοῦ πολλά παθόντος ὑπό τοῦ ἰδίου παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ἔφθασε ἐγκαίρως μέσω ΦΑΞ εἰς τάς χεῖρας τοῦ Μακαριωτάτου, καί στήν κυριολεξία συνέτριψε καί κονιορτοποίησε τήν χαλκευθεῖσαν σκευωρίαν, ἡ ὁποία ἐξεδηλώθη τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02 καί συνεχίσθη ὡς μή ὤφειλε καί τήν Δευτέρα 19-11-02. ῾Ο Σεβ/τος Μητροπολίτης καταγγέλλει τήν πρᾶξιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ὡς σκευωρίαν, τήν ἀπορρίπτει καί τήν καταδικάζει ὡς ᾿Αρχιερεύς ἐν ἐπιτραχηλίῳ καί ὠμοφορίῳ καί ἀρνεῖται νά συμμετάσχη εἰς αὐτήν τήν ἔκτακτον Σύνοδον. ᾿Επίσης ζητεῖ τό ἐπίσημον ἔγγραφον του νά ἀναγνωσθῆ πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως, διά νά γνωρίσουν τήν θέσιν - ἄποψιν του ὅλοι οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των μή συμπράττοντες εἰς τήν ἐν λόγω σκευωρίαν. Δυστυχῶς ὁ Μακαριώτατος καί ὁ περιβόητος διά τάς ἀπάτας του καί τό πλῆθος τῶν σοβαρῶν εἰς βάρος του Καταγγελιῶν, Πρωτοσύγκελος του π. Νεόφυτος Τσακίρογλου, τό ἀπέκρυψαν καί οὑτω ὑπετίμησαν καί ἐξύβρισαν κατά τόν χειρότερον τρόπον τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην κ. Πανάρετον. ῞Ομως καί μόνον δι᾿ αὐτόν τόν λόγον, διά τήν ἀπόκρυψιν δηλαδή ἐπισήμου ᾿Αρχιερατικοῦ ἐγγράφου, δηλαδή μιᾶς τόσο ρητῆς καί σοβαρᾶς διαφωνίας - καταγγελίας, ἀπέκλειε κάθε συνεδρίασι πρίν αὕτη (πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως) ἐξεδικάζετο καί πρίν ἀπολύτως Κανονικῶς καί ἠτιολογημένως θά ἐγίνετο δεκτή ἤ θά ἀπερρίπτετο καί θά ἐνημερώνετο ὁ καταγγείλας Μητροπολίτης. Εἰς τήν δευτέραν δέ περίπτωσιν θά τοῦ ἐζητεῖτο ὁ λόγος διά τήν ἀπόρριψιν τῆς προσκλήσεως, ακί τήν ἄρνησίν του νά συμμετάσχη εἰς τήν ἐν λόγω "ἔκτακτον ῾Ιεραρχίαν" μέ τό "ἔκτακτον" καί "μοναδικόν θέμα", τήν "ἀνταρσία καί πραξικόπημα" τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου κατά τῆς "ἀποφάσεως" τοῦ "οἰκείου ᾿Επισκόπου ἤ Τοποτηρητοῦ ᾿Αττικῆς" !!! ᾿Αφοῦ ὅμως τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν ἔγινε, διότι ὁ ᾿Επίσκοπος κ. Πανάρετος ἐνήργησε Κανονικά, ᾿Ορθόδοξα, ἀλλά καί ἔντιμα καί μέ τήν πεῖρα τοῦ παθόντος πρέπει νά λογοδοτήσουν οἱ ὐπεύθυνοι, διότι ὄχι μόνον δέν ἐσεβάσθησαν ἕνα Μητροπολίτη (καί αὐτόν ὡς ᾿Επίσκοπον καί τήν ἐνέργειάν του), ἀλλά μετέτρεψαν τόν συνοδικόν θεσμόν εἰς συνέδριον ματαιότητος, καί εἰς τά ὄμματα τῶν ἐχεφρονούντων καί εἰς θέατρον παραλόγου. ῾Επομένως δέν προκύπτει μόνον, ὅτι τά πάντα ὅσα διεδραματίσθησαν ἀπό τήν 16 μέχρι καί τήν 19 Νοεμβρίου εἶναι συνωμοτικά, φατριαστικά, ἀλλά καί ληστρικά καί παντελῶς ἄκυρα, ἀλλά, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι συνεπάγονται ταῦτα καί σοβαράς Κανονικάς κυρώσεις διά πάντας τούς ὑπευθύνους, εἴτε μειοψηφία εἶναι, εἴτε ἀποτελοῦν πλειοψηφία. ᾿Επί τῶν ἐργασιῶν τῆς "ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας" Εἰς τήν ἐκτάκτως συγκληθεῖσαν τήν 19-11-02 ῾Ιεραρχίαν εἰς τήν ὁποίαν συμμετέσχον οἱ: Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὁ Σεβ/τος Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος, ὁ Σεβ. Μητροπ. ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων, ὁ Σεβ/τος ᾿Επίσκοπος Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας καί ἡ ἐλαχιστότητος μου, ὡς διαφωνῶν, διαμαρτυρόμενος καί Καταγγέλλων. Κατ᾿ αὐτήν ἐζήτησα νά άναγνωσθῆ, πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως, καί ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 304/19-11-02 συγκεκριμένη Καταγγελία μου, ἀλλά καί κατ᾿ αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀλλά καί αὕτη αὐταρχικῶς καί παρά πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικῆς καί ἠθικῆς τάξεως, δέν ... ἐπετράπη, διό ἐδήλωσα ὅτι δέν δύναμαι νά συμμετάσχω εἰς τάς ἐργασίας αὐτῆς τῆς συνεδριάσεως, ἀλλ᾿ ἁπλῶς θά τήν παρακολουθήσω, διά τούς λόγους πού μόλις ἐσημείωσα. "Α.Π. 304 19-11-02 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ α) Κατά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί β) Κατά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου, ᾿Αντιπροέδρου. ᾿Ενώπιον τῆς ᾿Εκτάκτου ῾Ιεραρχίας τῆς 19-11-02 συγκαλουμένης βάσει τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 139/17-11-2002 ἐγγράφου τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου. 1) ᾿Επικαλοῦμαι τόν ΙΗ Κανόνα τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, λδ τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς καί τούς ἄλλους συναφεῖς . 2) ᾿Επικαλοῦμαι τήν ἀπό 2-6-1995 "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος . 3) ᾿Επικαλοῦμαι ἐπίσης τάς Γνωμοδοτήσεις τῶν Πανεπιστημιακῶν Καθηγητῶν Τρωϊάννου, Κονιδάρη καί Παπαστάθη, αἱ ὁποῖαι ἐξεδόθησαν τῇ αἰτήσει τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί ἀναφέρονται εἰς τό τῆς φατρίας καί τῆς συνωμοσίας ἔγκλημα, καί ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ τό γεγονός, ὅτι τήν Παρασκευήν 16 Νοεμβρίου 2002, ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας μετά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου συνεδρίασαν φατριαστικῶς καί συναπεφάσισαν συνωμοτικῶς ἐναντίον ἐμοῦ τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου. ᾿Επίσης λάθρα τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐκάλεσαν καί τόν ᾿Επίτροπον τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, εἰς τόν ὁποῖον προϊσταμαι ἀπό 13 ἐτίας, καί φορτικῷ τῷ τρόπῳ ἐπεχείρησαν νά ἐπιβάλουν εἰς αὐτόν τήν ἀποδοχήν τῆς γνωστῆς ἐναντίον μου "ἀποφάσεως", τήν ὁποίαν ἀσφαλῶς οὗτοι καλῶς ποιήσαντες ἀπέρριψαν, χαρακτηρίσαντες μάλιστα αὐτήν ὡς πραξικόπημα. Δι᾿ αὐτῆς τῆς συνωμοτικῆς καί φατριαστικῆς ἐναντίον μου ἐνεργείας οἱ ὡς ἄνω καταγγελλόμενοι ὑπέπεσαν εἰς τό τῆς φατρίας καί συνωμοσίας κατά συνεπισκόπου των ἔγκλημα. Παρακαλῶ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τήν συνεδριάζουσαν σήμερον 19-11-02 νά ἐπιληφθῆ τοῦ θέματος πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως. ᾿Επιφυλάσσομαι νά ὑποβάλω Κανονικῶς ἐνώπιον τοῦ ἁρμοδίου ᾿Εκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου τά ὡς ἄνω στοιχεῖα, ὡς καί ἕτερα ἀποδεικτικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα τεκμηριώνουν τήν ἐν λόγῳ Καταγγελίαν μου. + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ᾿Εξ ὅλων ὅσων παραθέσαμεν φρονοῦμε, ὅτι ἐκεῖνο τό ὁποῖον προκύπτει εἶναι ὅτιτήν 19-11-02 ἔχομεν ἕνα "ἄνομον συνέδριον", τό ὁποῖον δέν ἔχει ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΙΝ μέ ᾿Ορθόδοξον Σύνοδον, ἀλλά μέ ἕνα δέσμιον ἐκτελεστικόν ὄργανον τρίτων. Πέραν τῆς ὡς ἄνω Καταγγελίας μας ἀπερρίφθησαν καί: 1) ῾Η ῎Ενστασίς μου διά τόν ἀντικανονικῶς παριστάμενον "᾿Αρχιγραμματέα", τοῦ ὁποίου τόν διορισμό ν ἔχομεν καταγγείλ ει ὡς ληστρικόν καί ἔχοντα κακήν σκοπιμότητα, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπεβάλαμεν ΕΝΣΤΑΣΙΝ, διά τήν ληστρικήν ἀπόφασιν περί καταργήσεώς μου ἀπό τήν ᾿Αρχιγραμματεία, ἡ ὁποία ἀκόμη ἐκκρεμεῖ. 2) ῾Η ῎Ενστασίς μου κατά τῶν παρισταμένων ῾Ιερέων, διότι εἰς τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τό θέμα ἀποκλειστικῶς ἀφεώρα ἕναν ᾿Επίσκοπον. Φρονῶ ὅτι εἶχα κάθε δικαίωμα νά ζητήσω νά συμμετέχουν μόνον ᾿Αρχιερεῖς καί ὄχι ῾Ιερεῖς. 3) ῾Η ῞Ενστασίς μου διά τήν εἰς τόν διάδρομον ἔξωθι τοῦ Γραφείου, ὅπου ἐγίνετο ἡ συνεδρίασις, παρουσίαν τοῦ μον. Μαξίμου. Συγκεκριμένα ἐζήτησα νά ἀπομακρυνθῇ ὁ ἐν λόγω μοναχός, διότι "συνελήφθη" παρακολουθῶν ἐκ τοῦ διαδρόμου τήν συνεδρίασιν καί νά συνεννοῆται μέ νοήματα μέ τόν ἐντός εὑρισκόμενον καί ... κατευθύνοντα τήν συζήτησιν ῾Ιερομόναχον Νεόφυτον, ἀλλά δέν συνεμορφώθη, οὔτε ὅμως καί οἱ Σεβ. ᾿Αρχιερεῖς ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν τό γεγονός(!), ὡσάν ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος νά ἦτο ἕνα περιφρονημένον "κυνάριον". Αὐτή εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς 19-11-2002. 4) ῾Η μή παρουσίασις καί ἐξέτασις πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως τῆς ᾿Ενστάσεως καί Καταγγελίας τοῦ Σεβ/του Λαρίσης κ. Παναρέτου. Αὐτή ἐνεφανίσθη εἰς τό τέλος τῶν ἐργασιῶν καί ἀνεγνώσθησαν, κατ᾿ ἐπιλογήν, ἐλάχιστες μόνον γραμμές. Τοιαῦτα φαινόμενα καί τοιαύτη συμπεριφορά Συνοδικῶν νομίζομεν ὅτι δέν ἀπαντᾶται καί εἰς τά πλέον ὠμά ὁλοκληρωτικά Καθεστῶτα. Τό γεγονός δέ ὅτι αὐτά συμβαίνουν κατ᾿ ἐξακολούθησιν εἰς Συνεδριάσεις ᾿Αρχιερέων, αὐτό ἀποδεικνύει τρανῶς ὄχι ἁπλῶς κρίσιν Συνοδικότητος, ἀλλά καί πλήρη ἀλλοτρίωσιν ἐκ τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου. Εἶναι ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ὅτι ὑπ᾿ αὐτάς τάς συνθήκας συνεδρίασαν ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος καί οἱ παριστάμενοι ᾿Αρχιερεῖς κ.κ. Νικόλαος, Παχώμιος, Γαλακτίων καί ᾿Ανδρέας καί ἀπεφάσισαν καί ὑπέγραψαν τήν κάτωθι "ἀπόφασιν": "ΠΡΑΞΙΣ - ΑΠΟΦΑΣΙΣ ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν ἔκτακτον συνεδρίασιν αὐτῆς τῆς 19-11-2002 ἐξετάσασα τό μοναδικόν θέμα: "Στάσις καί ἀντίδρασις τοῦ Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας κ. Κηρύκου εἰς τήν ᾿Απόφασιν τοῦ Μακ. ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς" Περί ἀπαλλαγῆς αὐτοῦ ἐκ τῶν ᾿Εφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου διά λόγους ἐκτεθέντας εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἔγγραφον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, ὡς αὗται ἐξεδηλώθησαν διά τῶν γεγονότων τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν σήμερον (17-11-02) εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί ἐξεφράσθησαν εἰς τήν ἀπό 16-11-02 καί ἀριθμ. Πρωτ. 301 ἐπιστολήν τοῦ Σεβ. Μεσογαίας πρός τόν Μακαριώτατον" καί συσκεψαμένη ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι ἀπεφάσισεν: 1) ᾿Εφ᾿ ὅσον ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος διά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικῆς ἀποφάσεως (σ.σ. ᾿Εδῶ ὑπάρχει κενό, δέν ἀναγράφεται ἡ προγενεστέρα Συνοδική ἀπόφασις, διότι δέν ὑπάρχει τοιαύτη) εἶναι καί παραμένει κανονικός Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς ἀπορρίπτει τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 304/19-11-02 Καταγγελίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου κατά τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου. 2) Θεωρεῖ καί κρίνει τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 ἐπιστολήν τοῦ Σεβ. Μεσογαίας κ. Κηρύκου πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ἀπαράδεκτον καί καλεῖ τόν Σεβασμιώτατον Μεσογαίας κ. Κήρυκον, ὅπως δεχθῆ καί συμμορφωθῆ πρός τήν ἀπό 14-11-02 καί ὑπ᾿ ἀριθμ Πρωτ. 1347 ἀπόφασιν τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν κ. ᾿Ανδρέου. Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ: +῾Ο ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας ΤΑ ΜΕΛΗ: +῾Ο Πειραιῶς καί Νήσων Νικόλαος, +ὁ ᾿Αργολίδος Παχώμιος, +ὁ Περιστερίου Γαλακτίων +῾Ο Μεσογαίας Κήρυκος (῾Υπογράφει μέ τήν σημείωσιν: ῾Υποβάλλεται ῎Ενστασις), +῾Ο Διαυλείας ᾿Ανδρέας. Τήν ὡς ἄνω "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" προσβάλαμε ἅμα τῇ ἀναγνώσει της, ὡς ἀντικανονικήν καί ὡς καρπόν τῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς συνωμοτικῆς ἐνεργείας τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου καί τοῦ Σεβτου Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὑπεγράψαμε δέ ὡς ἐνιστάμενος δι᾿ ὅλους τούς ἤδη προεκτεθέντας λόγους, ἀλλά καί διά τούς κάτωθι σοβαρούς Κανονικούς καί οὐσιαστικούς λόγους: 1) Καθ᾿ ἡμᾶς ἡ ἐν λόγω ἔκτακτος ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας δέν νομιμοποιεῖται, καί διότι δέν εἶχεν ἀπαρτία, ἀφοῦ ἐκ τῶν 10, ἐν συνόλῳ, ᾿Αρχιερέων παρόντες καί συμμετέχοντες ἦσαν οἱ 5, ἐνῶ ἡ ἐλαχιστότης μου ἐδήλωσε ρητῶς τούς λόγους δι᾿ οὕς δέν συμμετέχω εἰς τάς ἐργασίας αὐτῆς τῆς ἐκτάκτου Ι.Σ.τῆς ῾Ιεραρχίας. 2) ᾿Επίσης, καθ᾿ ἡμᾶς, ἡ ἐν λόγω συνεδρίασις εἶναι ἄκυρος, διότι ἀφοῦ ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος, μᾶς παρέπεμψε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον "ἐπί ἀνταρσία καί πραξικοπήματι", ὤφειλεν ἡ Μακαριότης του νά μήν εἶναι παρών κατά τήν διαδικασίαν τῆς κρίσεως, ἀλλά καί διά τόν πρόσθετον λόγον ὅτι τήν Μακαριότητά του, ὅσον καί τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, διά τάς παραλείψεις των εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν τῆς 25-9-02, ἀλλά καί διά "φατρίαν καί συνωμοσίαν" τήν 16-11-02 ἐκκρεμοῦν Καταγγελίαι, αἱ ὀποῖαι δέν ἐξετάσθησαν. ῾Η παρουσία των, ἡ ἐνεργός συμμετοχή των καί αἱ ὑπογραφαί των ἀκυρώνουν τήν "Πράξιν - ᾿Απόφασιν". (Βλέπετε παρομοίαν περίπτωσιν εἰς Κ.Γ.Ο., Τόμος 1995, σελ. 140, ` γ τοῦ ἀπό 26-5-95 Πρακτικοῦ τῆς Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας). 3) ῾Η ἐν λόγῳ ὡς ἔκτακτος ῾Ιεραρχία ἐμφανισθεῖσα, οὐσίᾳ ἐλειτούργησε ὡς ἕν ἄκρως ἀντικανονικόν δικαστήριον, τό ὁποῖον ἐσκόπει νά καλύψη μίαν συνωμοσίαν μέ ἀποτέλεσμα νά συνεχίση τό ἴδιον εἰς δεύτερον βαθμόν αὐτήν τήν συνωμοσίαν. ᾿Αλλά καί ὡς τοιαύτη ἡ συνεδρίασις εἶναι ἄκυρος, διότι εἴτε ὡς Σύνοδος, εἴτε ὡς Δικαστήριον ἐλειτούργησε, σέ καμμίαν περίπτωσιν δέν ἠδύναντο νά συμμετάσχουν ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, διότι ἦταν οἱ συνωμοτήσαντες, καί αὐτῶν ἡ συνωμοσίᾳ ἐκρίνετο, ἀλλά καί διότι κατηγγέλθησαν διά τήν συνωμοσίαν αὐτήν καί ὑπό τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Παναρέτου. 4) Κατά τήν "῾Ημερησίαν Διάταξιν" (Α.Π. 1349/17-11-02) ἐγκαλούμεθα ἐπί "ἀνταρσίᾳ καί πραξικοπηματικαῖς ἐνεργείαις ἔναντι τῆς ᾿Αποφάσεως τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου (Α.Π. 1347/14-11-02)". ῾Η "ἀνταρσία καί αἱ πραξικοπηματικαί μας ἐνέργειαι", ἤτοι τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 (βλέπε αὐτό ἔμπροσθεν) κλπ., δέν ἐτέθησαν οὐσιαστικά εἰς τήν Τράπεζαν τῆς συγκεκριμένης συνεδριάσεως, δέν ἀνελύθησαν, καί δέν μᾶς ἐπετράπη νά ὁμιλήσωμεν, ὁσάκις δέ ἐπεχειρήσαμεν νά ὁμιλήσωμεν, ἠκούαμεν τό σύνηθες πλέον τοῦ Μακαριωτάτου "Δέν ἐντρέπεσαι πού δέν δέχεσαι τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου;", καί "῎Η δέχεσαι τήν ἀπόφασι τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ἤ εἶσαι ἀσεβής καί ἐνεργεῖς ἀνταρσία καί πραξικόπημα". Δηλαδή ἄλλη μιά φορά ἐπεδείχθη στυγνή βία καί ὁλοκληρωτική φασιστική νοοτροπία καί πάντως ἐξωεκκλησιαστική συμπεριφορά. Λυποῦμαι, ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης, ἐνῶ ἰδιαίτερα λυποῦμαι, διότι αὐτά τά ἠνέχθησαν οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει ... Τοῦτο ὅμως εἶναι ἡ ἐσχάτη προσβολή τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί αὐτῆς τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των, ἐνῶ ἐν τέλει καί μέ αὐτή τήν ἐκδήλωσι ἐπλήγει βαρύτατα τό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας. 5) ᾿Επί τούτοις ἡ παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου καθιστᾶ καί τήν συγκεκριμένην συνεδρίαν ἀντικανονικήν, κατά τούς ΛΣΤ ᾿Αποστολικόν καί ΙΖ ᾿Αντιοχείας, διότι οὗτος δέν ἀσκεῖ ᾿Επισκοπικά καθήκοντα, ἀφοῦ ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας του δέν ἐνεθρονίσθη καί δέν ἀνέλαβε τήν διαποίμανσι (πνευματική καί διοικητική) τῆς ᾿Επισκοπικῆς του δικαιοδοσίας, ἡ ὁποία σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασι τῆς ἐκλογῆς του, εἶναι ἡ τῆς Βοιωτίας μέ ἕδρα τήν πόλι Λεβάδεια. Περαιτέρω ἀπό τό 1999 ὁ ρόλος του εἶναι ἀποκλειστικά περιπτωσιακός καί ἀπολύτως διά παρανομίας καί πρόκλησι σκανδάλων. Πέραν τούτων καί ἐξ ἐπόψεως περιεχομένου, ἤτοι διατακτικοῦ καί "᾿Αποφάσεως" ἡ ἀπό 19-11-02 "ΠΡΑΞΙΣ - ΑΠΟΦΑΣΙΣ" κατελέγχεται διά τά κάτωθι: α) ᾿Αναγράφεται ἐν αὐτῇ, ὅπως καί ἐν τοῖς προηγουμένοις σχετικοῖς (ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02, 1349/17-11-02), ὅτι"ὁ Μακαριώτατος διά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικῆς ᾿Αποφάσεως εἶναι καί παραμένει κανονικός Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς...."!. Τοῦτο εἶναι ἀναληθές καί παραπλανητικόν, διότι τοιαύτη προγενεστέρα ἀπόφασις δέν ὑπάρχει. Παρά τό γεγονός δέ ὅτι διεμαρτυρήθημεν ἐπ᾿ αὐτοῦ, ὄχι μόνον τοῦτο ἠγνοήθη, ἀλλά καί ἠπειλήθημεν, διότι δῆθεν ἀσεβῶμεν κατά τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου! Μέ τοιούτου εἴδους, ὅμως, ἀπειλάς τό πρόβλημα καθίσταται ὀξύτερον, διότι τό ἐρώτημα παραμένει καί ἀπαιτεῖ νά γίνη συγκεκριμένη ἡ ἀπάντησις: Μέ ποίαν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν" εἶναι "Τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς" ὁ Μακαριώτατος; Τήν γνωρίζει ὁ Μακαριώτατος, ἀλλά πρό πάντων οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς πού ἀπεφάσισαν; Διατί εἰς τήν "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" δέν ἀνεφέρθησαν τά στοιχεῖα αὐτῆς, ἀλλά οὔτε ἀνεγνώσθη διά νά τήν γνωρίσουν οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των; Αὐτό, καθ᾿ ἡμᾶς, ἀποτελεῖ καθαράν ἀπάτην, ἡ ὁποία δέν καθιστᾶ μόνον πολλαπλῶς πεπλανημένην καί ἄκυρον τήν "πράξιν - ἀπόφασιν", ἀλλά ἐγείρει καί τεράστιο Κανονικόν καί ᾿Ηθικόν θέμα καί διά τόν Μακαριώτατον, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νά στηρίξη τό κίνημα συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας, ἐπικαλούμενος κάτι τό ἀναληθές καί ἀνυπόστατον, δηλαδή ἐπί ἑνός ψεύδους!!! ῞Ομως καί οἱ ἀνεξέλεγκτα ὑπογράψαντες ᾿Αρχιερεῖς, ἔπρεπε πρίν ὑπογράψουν νά εἶχον ζητήσει νά ἴδουν αὐτήν τήν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν", καί ὄχι "τυφλοῖς ὄμμασιν" καί ὅλως ἀνεξελέγκτως καί ἐπιπολαίως νά θέτουν τάς ὑπογραφάς των. Εἰς τήν ἐν λόγω συνεδρίασιν συνέβη παρόμοια ἀπάτη, ἡ ὁποία ἀναφέρεται εἰς τά Πρακτικά τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου. ᾿Εν αὐτῇ οἱ ἐξαπατηθέντες προηγουμένως (εἰς συνεδρίασιν εἰκονομάχων) ᾿Αρχιερεῖς μετανοήσαντες ἀπολογοῦνται διά τό πάθημά τους, καί ὁμολογοῦν ὅτι ἐπλανήθησαν ἐπί ἀποφάσεών των κατά τοῦ ῾Αγίου Νείλου, διότι οἱ χριστιανοκατήγοροι, ἀντί νά τούς παρουσιάσουν τά συγγράμματα τοῦ ῾Αγίου, παρουσίασαν "πιττάκια" (δηλαδή φύλλα, ἀποσπάσματα) ἐκ τῶν κειμένων τοῦ ῾Αγίου καί ταῦτα ἀλλοιωμένα, τά ὁποῖα μάλιστα δέν τά ἔδωσαν νά τά ἀναγνώσουν, ἀλλά ἁπλῶς τά ἐπεδείκνυον, "ὅπερ, λέγουν, ἰσχυρῶς ἡμᾶς ἐπλάνησεν". Τότε ὁ ἅγιος Ταράσιος τούς ἠρώτησεν: "Διά ποίαν αἰτίαν αὐτήν τήν βίβλον τοῦ ὁσίου Νείλου οὐ παρέστησαν ἐν τῷ συλλόγω αὐτῶν, εἰς πληροφορίαν πάντων; εἰπάτωσαν γοῦν οἱ εὐλαβέστατοι ᾿Επίσκοποι Γρηγόριος ὁ Νεοκαισαρείας καί Θεοδόσιος ὁ τοῦ ᾿Αμορίου, εἰ προσήχθησαν βιβλία τό τηνικαῦτα ἐν τῇ συνόδῳ". Γρηγόριος καί Θεοδόσιος οἱ ὁσιώτατοι ᾿Επίσκοποι εἶπον: "Οὐδαμῶς δέσποτα· ἀλλά ἀντί βίβλων πιττάκια ἡμῖν ἐπεδείκνυον, καί ἐξ αὐτῶν ἐξηπάτων ἡμᾶς". Τότε Εὐθύμιος ὁ ὁσιώτατος ᾿Επίσκοπος Σάρδης εἶπεν: "Καί πῶς ὑμεῖς᾿Αρχιερεῖς ὄντες οὐκ ἐπεζητήσατε ὁλοκλήρους τάς χρήσεις ἀπό τῶν βιβλίων"; Γρηγόριος ὁ ὁσιώτατος ᾿Επίσκοπος Νεοκαισαρείας εἶπεν: "Πίστευσον άδελφέ, οὐκ ἔμελεν ἡμῖν, οὐδέ ἐπόνησεν· ἀλλ᾿ ὡς γέγραπται, ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος ἡμῶν καρδία· καί φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθημεν". Καί εἰς τήν ἰδική μας περίπτωσιν τῆς 19-11-02 προβάλλει τό ἴδιο ἐρώτημα: "Πῶς ὑμεῖς ᾿Αρχιερεῖς ὄντες οὐκ ἐπεζητήσατε νά ἀναγνώσετε τά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικάς ἀποφάσεις"; Καί ἐκεῖνοι μέν οἱ ὁσιώτατοι ἅγιοι Πατέρες τούς εἶπον: "᾿Εσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος ἡμῶν καρδία καί φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθημεν". ῾Οποία εἰλικρινής ταπείνωσις, ὀποία σύνεσις καί μετάνοια! Τί θά εἴπωμεν ὅμως ἡμεῖς καί τί θά ἐνεργήσωμεν σήμερον Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς μετά ἀπό ὅσα συνέβησαν τήν 19-11-02; Θά μιμηθοῦμε τούς ῾Αγίους αὐτούς Πατέρας καί θά μετανοήσωμεν καί δι᾿ αὐτάς καί δι᾿ ὅλας τάς προηγουμένας "πεπλανημένας" ἀποφάσεις καί ὅλας τάς παραλείψεις μας; Θά διερωτηθῶμεν καί θά κλαύσωμεν διά τήν ἀλλοίωσιν, τήν ὁποίαν οὐχί ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου, ἀλλά τοῦ ἀντιδίκου, διά τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἡμετέρων, ἐπέφερε εἰς πολλούς ἐξ ἡμῶν; Θά διερωτηθῶμεν διατί παραχωρεῖ ὁ Θεός εἰς τούς ᾿Επισκόπους του, τοιούτους εὐτελισμούς, πού εἶναι καί θανάσιμα ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα ἐπαναλαμβανόμενα τελικά παραβλάπτουν τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀντανακλοῦν δέ καί εἰς αὐτήν τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿ΑποστολικήνΔιαδοχήν; Διά νά μήν ἀδικήσωμεν, ὅμως, τήν ὑπόθεσιν, ἀλλά καί διά νά ὑπάρχη σαφής ἀντίληψις τῆς ἐπιχειρηθείσης ἀπάτης, παραθέτομεν ὄχι "πιττάκια" παραπλανητικά, ἀλλά αὐτήν τήν δῆθεν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν", περί τῆς ὁποίας ἀορίστως καί χωρίς νά τήν παραθέτη κάμνει λόγον ἡ "Πράξις - ᾿Απόφασις", καί τήν ὁποίαν πάλιν ἀορίστως ἐπεκαλέσθη προηγουμένως καί ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347 ἔγγραφόν του. Εὐθύς μετά τό σχίσμα τῶν "πέντε", ἡ ὑπό τόν Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέα καί τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς Πειραιῶς κ. Νικόλαον καί ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον ῾Ιερά Σύνοδος, συνεδριάσασα ἐκτάκτως τήν 2-6-1995: "᾿Εντέλλεται εἰς τούς ὑπό τήν ᾿Επισκοπικήν αὐτῶν δικαιοδοσίαν (σ.σ. τῶν "πέντε") ἄχρι τοῦδε διατελοῦντας ῾Ιερεῖς, ὄπως παύσουν τό μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος αὐτῶν καί τοῦ λοιποῦ μνημονεύουν τοῦ ὀνόματος τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κ. ᾿Ανδρέου". ᾿Επίσης εἰς τό ἀπό 25-6-1995 "ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ", τό ὁποῖον ὑπογράφει ὁλόκληρος ἡ νεοσυσταθεῖσα Σύνοδος, ἀναφερομένη εἰς τήν μόλις ἐκτεθεῖσαν ἀπόφασιν λέγει ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος "δι᾿ ἀποφάσεώς της, ἀπό 2-6-95, ἐκήρυξε τούς στασιάσαντας αὐτούς ᾿Επισκόπους ἐκπτώτους τῶν θρόνων των, ἔθεσεν δέ εἰς αὐτούς τήν ποινήν τῆς ἀργίας καί ὥρισεν ὅπως εἰς τάς ᾿Επισκοπάς των μνημονεύεται προσωρινῶς ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος". Παρακαλεῖσθε νά ἀναγνώσετε ὁλόκληρον τό "ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ τῆς 2-6-95" εἰς τόν Τόμον τοῦ Κ.Γ.Ο. 1995, σελ. 140-150, καθώς καί τό "ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ", τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ εἰς τάς σελίδας 151-157, ἀλλά καί τήν προηγουμένην αὐτῶν ἐν σελίσι 131-139 "ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ" τῆς Α.Μ. τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου. Αὐταί εἶναι αἱ "προγενέστεραι ῾Ιεροσυνοδικαί ἀποφάσεις", αἱ ὁποῖαι εἶναι σαφεῖς καί ρηταί, καί δέν λέγουν ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ὁρίζει "Κανονικόν Τοποτηρητήν", ἀλλά ἁπλῶς δίδεται ἐντολή, ὅπως εἰς τάς Μητροπόλεις τῶν ἐκπεσόντων Μητροπολιτῶν μνημονεύεται τό ὄνομα τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί μάλιστα, ὡς τονίζεται, ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΣ! ῾Επομένως οὔτε "Τοποτηρητής" διορίζεται ὁ Μακαριώτατος, οὔτε καί ἄν ἐδιωρίζετο ὡς "Τοποτηρητής", μποροῦσε ἀπό τό 1995 νά συνεχίζη νά παραμένη καί μέχρι τοῦδε Τοποτηρητής. Καί ἀήθεις ἀντιπερισπαστικαί ἐνέργειαι ᾿Εν κατακλεῖδι ἐπισημειοῦμεν ὅτι τά ἐκτάκτως, αἰφνιδίως καί συνωμοτικῶς λαβόντα χώραν τήν Παρασκευήν 16-11-02, ἀλλά καί ἡ ἔκτακτος ῾Ιεραρχία ἡ συγκληθεῖσα τήν Τρίτην 19-11-02, εἶναι ὅλως καταχρηστικά καί ἀποτελοῦν ἀνεπιτρέπτους ἀντιπερισπαστικάς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι ἀπεσκόπουν εἰς τήν σύμπλασιν ἑνός νέου σκανδάλου - προκλήσεως, καί μέσα ἀπό αὐτό νά κατασκευασθοῦν - χαλκευθοῦν προϋποθέσεις, ὥστε νά προκύψη ἕνα νέο ψευδοκατηγορητήριο διά νά διωχθῆ περαιτέρω ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, νά καταληφθῇ ὁ Ναός καί νά ληφθοῦν τελικαί "ἀποφάσεις" κατ᾿ αὐτοῦ. Κατά τόν Μακαριώτατον ὅλον αὐτό ἀπετέλει ἕναν "ἐκφοβισμόν κατά τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου διά νά σταματήση νά γράφη..."!. ῾Η μεγαλυτέρα ὅμως σκοπιμότης εἰς τό ἀντιπερισπαστικόν καί ἀποπροσανατολιστικόν αὐτό κίνημα, εἶναι νά πᾶνε πιό μακρυά καί πιό βαθειά στά ᾿Αρχεῖα τά ἀπό μακροῦ ἐκκρεμοῦντα καί πυορροοῦντα θέματα Πίστεως, Δικαιοσύνης καί Κανονικῆς τάξεως κλπ. κλπ., ἔτσι ὥστε νά μήν ἔλθουν ποτέ εἰς φῶς. ῾Η μέθοδος αὐτή, τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ καί ἀποπροσανατολισμοῦ, ὡς γνωστόν, χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ἀδίστακτους καί χωρίς ἀρχές πολιτικούς διπλωμάτες, ἀλλά, εἶναι προσφιλής μέθοδος καί εἰς τόν μ. Μάξιμον καί τήν παρέα του, οἱ ὁποῖοι συχνά πυκνά τήν μεταχειρίζονται. Σ᾿ αὐτή τήν ἀνεπίτρεπτη διά τόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας μέθοδο, δυστυχῶς, ἐχρησιμοποίησαν κατ᾿ ἐπανάληψιν καί τόν Μακαριώτατο. ᾿Αναφέρω μόνο μία περίπτωσι ἀπό τίς πολλές πού ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου: ῞Οταν τό 1998 ὁ μ. Μάξιμος Τσακίρογλου εἶχε περιέλθει σέ ἄλλο ἀδιέξοδο, διότι δέν εἶχε τί νά ἀπολογηθῆ εἰς τήν ἐναντίον του τότε ὑποβληθεῖσαν μήνυσιν ὑπό τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, ὑπεχρέωσε τόν Μακαριώτατον νά εἰσηγηθῆ καί νά ἐφαρμόση ἀντιπερισπαστικά του σχέδια, ὥστε νά ἀναγκασθῆ ὁ Σεβ. Πειραιῶς νά στραφῆ πρός ἄλλην κατεύθυνσιν καί νά ἀτονίση ἡ προηγουμένη. ῎Ετσι εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 1998 ἀναγκάζεται ὁ Μακαριώτατος, γιά λογαριασμόν τοῦ μ. Μαξίμου νά εἰσηγηθῇ ὅτι: "Πρέπει νά βάλουμε κάποιον νά κάνη μία Καταγγελία κατά τοῦ Πειραιῶς γιά τά αἱρετικά του φρονήματα, ὥστε νά ἀναγκασθῆ νά σταματήση τίς Καταγγελίες του, γιατί ὁ π. Μάξιμος δέν δέχεται νά ἀπολογηθῆ";"! ῾Η ἀπάντησις τήν ὁποίαν ἔλαβε ἀπό τόν θεολόγο κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, εἰς τόν ὁποῖον ἐκμυστηρεύθηκε τήν ἀνωτέρω σκέψιν, ἦτο: "῎Οχι, Μακαριώτατε, αὐτό εἶναι ἀνήθικη καί αἰσχρή πράξις". Καί ὁ Μακαριώτατος εἶπε: "Καλά καλά δέν θά τό κάνουμε, ἔχεις δίκαιο". Δυστυχῶς ὅμως ἡ ἀνήθικος καί αἰσχρά πράξις εἶχεν ἤδη συντελεσθεῖ! ῎Ηδη εἶχε πραγματοποιηθεῖ ἡ συνεννόησις μέ τούς ἐχθρούς τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι μετά τοῦ Φλωρινικοῦ Κέντρου τῶν κ.κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου καί τοῦ νομικοῦ καί θεολογικοῦ συμβούλου καί συνεργάτου του κ. ᾿Αθαν. Σακαρέλλου, οἱ ὁποῖοι μόλις ὀλίγας ἡμέρας μετά τό περιστατικό, τόν ᾿Απρίλιο τοῦ 1998, ἐδημοσίευσαν τήν Καταγγελία των κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς ἐπί αἱρέσει, καί ἡ ὁποία ἀσφαλῶς ἦτο προηγουμένως καταγγελία τῶν μ. Μαξίμου καί Δ. Κατσουρα. Αὕτη ἐδημοσιεύθη εἰς τό Φλωρινικόν περιοδικόν "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος", τεῦχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 1997, ἀλλά ἐκυκλοφόρησε τόν ᾿Απρίλιο τοῦ ἑπομένου ἔτους. Πρέπει νά σημειωθῆ μετ᾿ ἐμφάσεως, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ μ. Μάξιμος προηγουμένως, μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἐπιμονῆς, ἐπεχείρησε νά ὑποκινήση καί ἄλλα πρόσωπα πρός τήν ἰδίαν κατεύθυνσιν. Τό σπουδαιότερον εἶναι ὅτι ἅμα τῇ κυκλοφορίᾳ αὐτοῦ τοῦ τεύχους, ὁ κ. Δ. Κάτσουρας εἶχεν ἑτοίμην καί τήν ἐπ᾿ αὐτῆς τῆς Καταγγελίας τῶν Φλωρινικῶν ἀναφοράν του κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ἀλλά καί πλῆρες Θεολογικόν ῾Υπόμνημα μέ τάς πατερικάς ἀποδείξεις ἐπί τοῦ κατ᾿ ἐπιλογήν συγκεκριμένου αἱρετικοῦ φρονήματος! Οἱ ἴδιοι ἰδικοί μας παράγοντες ἔπεισαν τότε τόν Σεβ. κ. Νικόλαον (ἤ καί ἀλλαχόθεν ἴσως ἐπείσθη) ὅτι ὅλον αὐτόν τόν αἰσχρόν ἀντιπερισπασμόν τόν ἐκίνησεν δῆθεν ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης! Τόν "ἔπεισαν" ὅτι αὐτός δῆθεν συνωμότησε μέ τούς Φλωρινικούς, αὐτός δῆθεν παρέδωκε τό αἱρετικόν βιβλίον τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου καί ... αὐτός συνειργάσθη μετά τῶν Φλωρινικῶν! Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἐξηπάτησαν τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, καί τόν ἐξώθησαν εἰς ἐκδίκησιν κατά τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη. Τελικά κατώρθωσαν τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 1999 νά τόν παρασύρουν καί εἰς τό κίνημά τους καί ἀπό ἀντίπαλόν των τόν μετέτρεψαν εἰς φίλον καί συνεργόν, προωθήσαντες ἔκτοτε δι᾿ αὐτοῦ σειράν σκοτεινῶν σχεδίων μέ τελευταῖον τάς ἐναντίον μας συνωμοτικάς - ἀντικανονικάς ἐνεργείας τῆς 16 καί 19-ΙΙ-02. ῎Ετσι μόνον ἐξηγεῖται καί τό γεγονός ὅτι εἰς ὅλον τό κατά τοῦ θεολόγου κίνημα, μετά τούς Φλωρινικούς καί τούς μ. Μάξιμον καί Δ. Κάτσουρα κλπ, πρωτοστατεῖ ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς. ῾Η ἐκδηλωθεῖσα, λοιπόν, τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-2002 ἀντιπερισπαστική ἐνέργεια ἀποτελεῖ τήν τελευταίαν ἀήθη συνωμοσίαν ἐναντίον μου. ῎Επρεπε νά ἐκδιωχθῶμεν ἀπό τόν ῾Ιερό Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, νά καταληφθῆ ὁ Ναός ὑπό τῶν ἰδίων ἤ καί νά "μακελλευθῆ" καί νά διαλυθῇ ἡ ᾿Ενορία. Τοῦτο δέ ὅλον, ἐπειδή γνωρίζουν καλῶς ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος "δέν θά παραδώση τήν πόλιν", δηλαδή δέν θά προδώση τό πιστόν πλήρωμα τῆς ἀνθούσης αὐτῆς ἐνορίας εἰς τά ἁρπακτικά νύχια τοῦ "Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ". Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού συνέπλασαν τά ἀπανωτά αὐτά "Κατηγορητήρια" .... καί ἀναμένομεν καί τήν συνέχεια. ΕΦ᾿ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ζητῶμεν νά συνεδριάση ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί νά ἀποφασίση ἀνακρίσεις ὁρίζουσα ἱκανόν ἀνακριτήν διαθέτοντα καί τυπικά καί οὐσιαστικά προσόντα, ὁ ὁποῖος θά μελετήση τήν ὑπόθεσιν, θά λάβη ὑπ᾿ ὄψιν τούς ῾Ιερούς Κανόνας, καί σέ σύντομο χρονικό διάστημα θά ὑποβάλη τό πόρισμά του: ῾Ως μάρτυρας προτείνω νά ἐξετασθοῦν πρῶτα οἱ κατήγοροί μου, καί ὁποῖα ἐκ τῶν Συνοδικῶν μελῶν ἐπιλέξη ὁ ᾿Ανακριτής. ᾿Επίσης προτείνω τόν θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, τόν Διευθυντήν τῆς "᾿Ορθοδόξου Πνοῆς" κ. ᾿Αντώνιον Μάρκου, τήν κ. ᾿Αντιγόνη Παπαμιχαήλ, τόν κ. Χρῆστο ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον Ταμπουρᾶν. Δέν προτείνομεν ὡς μάρτυρα τόν Αἰδεσιμολογιώτατον π. Εὐστάθιον Τουρλῆν, διότι ὡς θεολόγον καί Νομικόν θεωροῦμεν ὡς ἱκανόν καί μόνον κατάλληλον διά νά σηκώση τό βάρος τοῦ ᾿Ανακριτικοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ὅπως ἐκτιμῶμεν θά εἶναι τεράστιον καί σημαντικόν. Ο ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩΝ + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ ῾Υπ᾿ αὐτάς λοιπόν τάς προὑποθέσεις καί τήν δεοντολογίαν, συγκαλεῖται ἐκτάκτως καί ἀστραπιαία ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, ἀφοῦ τόν Μακαριώτατον ἐνισχύουν ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος καί ὁ Σεβ/τος Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας, ἐνῶ διά τοῦ Πρωτοσυγκέλλου καί τοῦ Σεβ/του Νικολάου θά ἐκπροσωπήσουν δύο ἀκόμη ᾿Αρχιερεῖς!!! Αὐτά ὅμως δέν συμβαίνουν οὔτε στά πιό φαῦλα κοσμικά συμβούλια.... ᾿Αντιθέτως τόν Μακαριώτατον ἐνδιέφερεν νά μή χαθῆ ἡ εὐκαρία νά περάση ἡ συγκεκριμένη συνωμοτική φατραιστική καί ληστρική πράξις καί ὡς "Συνοδική" καί ἔτσι ἀπαλλαγοῦν ὡρισμένοι ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο Κήρυκο καί τούς συνεργάτες του, οἱ ὁποῖοι δέν ἐννοοῦν νά παύσουν νά παρενοχλοῦν καί νά παρακωλύουν τήν ἐφαρμογήν τῶν σχεδίων τῶν ξένων Κέντρων... ῎Εναντι ὅλων αὐτῶν μόνον ἕνας ἐπιλήσμων τῆς ἀποστολῆς του ᾿Επίσκοπος δέν ἀναλαμβάνει τάς εὐθύνας του, δέν ἀγανακτεῖ καί δέν ὀργίζεται "ἁγίαν ὀργήν", ὅταν τόσον βάναυσα καταλύεται ἡ Κανονική τάξις, ἤ καταπνίγεται ἡ ᾿Ορθόδοξος δεοντολογία, ὅταν ἀργῆ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἤ μετατρέπεται ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς ἰδιωτικόν ὄργανον διά νά ἐξυπηρετήση συνωμοτικάς ἀποφάσεις, ὑστεροβουλίας, ἰδιοτελείας καί σχέδια ξένων Κέντρων. ῎Ετσι μέ τήν ἔνοχον ἀνοχήν ἑνός ἤ δύο ᾿Επισκόπων μέ τήν νοσηράν ἀγάπην (προσωπολατρείαν) ψευτοϋπακοήν, ἤ ... "δέν βαρυέσαι", εὐοδώθησαν μέχρι σήμερα τά σχέδια καί αἱ ἀποφάσεις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐνῶ στήν τελευταία του πράξι αὐτό τό θέατρον τοῦ παραλόγου, ἀπεγνωσμένα ἀγωνίζεται "νά τεθῇ ἔξω ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος καί ἀπό τήν ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου", ἀφοῦ προηγουμένως, μέ παρόμοιες σκευωρίες καί ληστρικές συμπεριφορές, "ἐτέθη ἔξω ἀπό τό Δ.Σ. τοῦ ΙΣΦΚΑΕ", "ἔξω ἀπό τήν ᾿Αρχιγραμματεία", "ἔξω ἀπό τήν ῾Ιερά Σύνοδο", "ἔξω ἀπό τήν ᾿Εποπτεύουσα ᾿Επιτροπή τοῦ Κ.Γ.0.", ἐνῶ καί ἄλλος ᾿Αρχιερεύς, ὁ Σεβασμιώτατος Λαρίσης, διώκεται ἰδιόμορφα, καθώς καί ἄλλοι Κληρικοί καί λαϊκοί ἐχαρακτηρίσθησαν συλλήβδην ὡς "ἀσεβεῖς" καί ἐτέθησαν ἐν ἀνυποστάτῳ ... "ὑποδικίᾳ"(!),καί "ἀκοινωνησίᾳ". Τί νά εἴπωμεν καί τί νά στηλιτεύσωμεν περισσότερον, τάς ἀντικανονικότητας καί πόθεν καί διατί αὐταί ἐπιβάλλονται; ῎Η τήν ἀφιλαδελφίαν, ἀφιλοτεκνίαν, τολμῶ εἰπεῖν καί μισαδελφίαν; ῎Η τήν βάρβαρον καί ἀντικοινωνικήν συμπεριφοράν; ῎Η διά τήν ἀγνωμοσύνην καί ἀχαριστίαν; Τί εἶναι ὅμως ὅλα αὐτά ἐμπρός εἰς τό ΕΝΑ καί ΚΥΡΙΟΝ ΘΕΜΑ , τό ὁποῖον δέν εἶναι ἄλλο παρά τό γεγονός ὅτι κατά τά 3-4 τελευταῖα ἔτη ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ῎Αν ἀδικοῦμε νά ἀποδειχθῆ ἐν τῇ πράξει καί θεωρίᾳ ἐνώπιον Κλήρου καί Λαοῦ, Αὐτοῦ τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὀποῖον εἶναι ὁ ἔσχατος κριτής καί τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων. Τήν μόλις ἀνωτέρω προεκτεθεῖσαν πρόσκλησιν τήν κατηγγείλαμεν ἀμέσως τήν ἑπομένην ἡμέραν μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 303 ἔγγραφόν μας, τό ὁποῖον παραθέτομεν: «῎Ωφειλον νά δεχθοῦν νά ἀκούσουν τά πραγματικά δεδομένα τοῦ θέματος. ᾿Ιδού τί δέν ἠθέλησαν νά ἀκούσουν, πέραν τῶν ὅσων ἐσημείωσα προηγουμένως διά τό θέμα τῆς ᾿Ενορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου: "῞Οταν ἡ ἐλαχιστότης μου ἐξελέγην Μητροπολίτης διά τήν Μητρόπολιν Μεσογαίας, ὁ Μακαριώτατος μοί εἶπεν: "Σέ ἐκλέξαμε διά Μεσογαίας διά νά εἶσαι κοντά νά μᾶς βοηθήσης". Μάλιστα τότε τό πιό ἔντονο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζαμε, ὡς γνωστόν, ἦταν ἡ προσπάθεια τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς νά καταλάβη τάς Μονάς καί νά ἐκδιωχθῆ ἐκεῖθεν ὁ Μακαριώτατος, μέ τό αἰτιολογικόν, ὅτι ἀπαγορεύουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες εἰς μίαν ἐπαρχίαν νά εἶναι δύο ᾿Επίσκοποι. Δέχθηκα τήν λαχοῦσαν Μητρόπολιν, εἰπών "γεννηθήτω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ", μέ τήν διάθεσιν νά βοηθήσω τόν Μακαριώτατον πού διήρχετο τότε τήν μεγαλυτέραν δοκιμασίαν. Βεβαίως, ὅπως ἀναφέρεται εἰς ἐπιστολήν τοῦ ῾Ηγουμενοσυμβουλίου, (Α.Π. 38/12-12-1991) "ὁ Μακαριώτατος ἔχει ὁρισθῆ Οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος, Προϊστάμενος καί Πνευματικός Πατήρ καί τῶν δύο ῾Ιερῶν Μονῶν, Προνομιακῶς ὑπό τοῦ ᾿Αοιδίμου Κτίτορος τῶν Μονῶν τούτων, ῾Αγίου Πατρός Ματθαίου τοῦ Α'", καί δέν λογίζεται ὡς ἐπιχώριος Μητροπολίτης. ῾Ο ἴδιος ὁ Μακαριώτατος ὅταν εἰς ἔνα συλλείτουργον εἰς τόν Ι.Ν. τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ἠρωτήθη ὑπό τοῦ διακόνου πῶς νά μέ προσφωνήση εἰς τήν "φήμην" τοῦ εἶπε: "Ποιμενάρχη", ὅπερ ἄλλωστε ἐγίγνετο πάντοτε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ἀπό τῆς χειροτονίας μου. Τά γράφω αὐτά, ἔστω καί ἄν θεωρηθοῦν δευτερευούσης σημασίας, διότι πρέπει νά γίνη κατανοητόν, ὅτι καί ἡ συνείδησις τοῦ ποιμνίου ἦτο σαφής, ὅτι δηλαδή ἡ ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ἔχει Ποιμένα τόν ᾿Επίσκοπο Κήρυκο, τιμῶν καί εὐλαβούμενον πάντοτε τόν Μακαριώτατο ὡς τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος. ῾Η ἐλαχιστότης μου δέ πέραν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἀπ᾿ ἀρχῆς πάντοτε μνημονεύω τό ὄνομα τοῦ Μακαριωτάτου ὡς ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῎Ετσι τήν "ἀπόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου, νά φύγω ἀπό τήν ἐνορία τοῦ Μενιδίου, διότι εἶναι "Τοποτηρητής ᾿Αττικῆς", δέν τήν ἐδέχθην διότι τήν ἐθεώρησα δι᾿ αὐτούς τούς λόγους ὡς ἀντικανονικήν καί πεπλανημένην. ῾Ετέρωθεν, μέ τό νά ἀφήσω τήν ᾿Ενορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, τήν ὁποίαν ἐν τῇ πράξει ποιμαίνω ὡς οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος καί ὄχι ὡς ἁπλός ᾿Εφημέριος, θά διακινδυνεύσω νά καταστήσω ἐκ τῶν ὑστέρων τήν ᾿Εκλογήν μου ὡς "ἀπολελυμένην", διότι εἰς τήν νεοσύστατον Μητρόπολιν Μεσογαίας, ἡ ὁποία ἱδρύθη κατ᾿ ἀποκοπήν ἀπό τήν Μητρόπολι ᾿Αττικῆς ὁ ῾Ιερός Ναός ῾Αγίου Δημητρίου εἶναι ὁ μοναδικός ῾Ιερός Ναός, ὁ ὁποῖος διεφυλάχθη ἀπό τήν ἁρπακτική λεία τῶν πέντε". ᾿Ιδού ἡ Κανονική διαδικασία μέ τήν ὁποία ἐνήργησαν τότε, ὅπως παρατίθεται εἰς τήν σχετικήν ἀπόφασιν: "Κατ᾿ ἀρχήν οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος ἐξετάσαντες κατά μόνας τάς ἐν τῷ ἐξεταζομένω ἐγγράφω ἀποδιδομένας εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχ/πον κ. ᾿Ανδρέαν "παραβάσεις" καί κατηγορίας καί ἀφοῦ ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν σχετικήν γνωμοδότησιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀπεφάσιασν τήν ἐν τῷ συνόλῳ ἀπόρριψιν τῶν ἀποδιδομένων εἰς τόν Μακ. ᾿Αρχιεπίσκοπον κατηγοριῶν, ὡς ἀνασίμων, ἀναληθῶν, διαστρεβλωτικῶν καί ἀνυποστάτων. ...Οἱ πέντε συνέστησαν φατρίαν καί ἐκίνησαν ἀπροκάλυπτον ἀνταρσίαν κατά τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου, ἀλλά καί κατά τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κλπ καί ὑπόκεινται εἰς τάς ὑπό τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπομένας συνεπείας .... Πᾶσα ἐκκλησιαστική ἀπόφασις διά νά εἶναι ἰσχυρά καί Κανονική καί νά παράγη τά ὐπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμενα ἀποτελέσματα δέον νά ἐκδοθῆ ὐπό τοῦ καθ᾿ ὕλην ἁρμοδίου ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου νομίμως προσκαλουμένου καί ἐν ὁλομελείᾳ ἤ ἀπαρτία ἀναλόγως εὑρισκομένου..." Καί ἐπίσης "εἶναι σαφές καί ἀναντίρρητον τεκμήριον βεβαιοῦν καί ἀποδεικνῦον τό ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα τοῦ φατριασμοῦ, συντελεσθέν ὑπό τῶν 5 ᾿Επισκόπων, οἵτινες ἐρήμην καί ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων᾿Επισκόπων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου... συνελθόντες .. "ἀπεφάσισαν" καί ὡς ἐκ τούτου ὑπόκεινται εἰς τήν κατηγορίαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐγκλήματος τοῦ φατριασμοῦ... καί ἀπειλοῦνται κατ᾿ αὐτῶν αἱ ὑπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι ἐκκλησιαστικαί ποιναί. .. Καί στήν συνέχεια "κατόπιν τῆς ἀνωτέρω ἀποφάσεως τῶν δύπο Μητροπολιτῶν Κανονικῶν Μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ΠΡΟΣΗΛΘΕΝ ὀ Μακ/τος ᾿Αρχιεπίσκοπος καί λαβών τόν λόγον εἶπεν...". (᾿Από τήν ἀπό 2-6-95 Πράξιν - ᾿Απόφασιν" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου). Καί σημειώνω, ὅτι διά ἐκδίκασιν τῆς παρούσης ᾿Ενστάσεως καί Καταγγελίας, ὅπως προβλέπει ἡ Κανονική τάξις, δέν μποροῦν νά συμμετάσχουν οἱ καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον ἐμπλεκόμενοι καί λαβόντες τήν ἀπόφασιν ᾿Αρχιερεῖς. ῞Οθεν ὀφείλει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά συγκληθῆ καί νά εὕρη τήν Κανονικήν φόρμουλαν - σύνθεσιν πρός ἐκδίκασιν τῆς παρούσης ἐνστάσεως Καταγγελίας. Καί παρακαλῶ νά ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν τίλέγει ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διά τάς Συνόδους: "...Συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί ᾿Εκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασιν· καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι. Τί δή θαυμαστόν εἰ καί πέντε τυχόν ἐπίσκοποι συναχθέντες τόν ὑπό τῶν κανόνων καθηρημένον κατά δύο αἰτίας ἠθώωσαν, λύσαντες τοῦ ἱερουργεῖν; Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσι. Κρείσσων, γάρ, φησίν εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μυρίοι παραβαίνοντες· ἀλλά τό ἐν όνόματι Κυρίου, ἐν τῇ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν κανόνων· καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ᾿ ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ, καί τῷ κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. Εἰ δείξωσιν οἱ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες· καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς· εἰ οὐ δεικνύουσιν, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἵνα μή εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί ταῖς μετέπειτα γενεαῖς παραδοθήσεται...καί ἐξουσίᾳ τοῖς ἱεράρχαις, ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος· ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα, καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν..." Ἀντί ἐπιλόγου Ἀναμένομεν μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά συνέλθουν, ἔστω καί τήν τελευταίαν στιγμήν, ὥστε νά ἐνεργήσουν «ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθεία καί τῶ Κανόνι, καί τῶ γνώμονι τῆς ἀκριβείας». Ἄν ὅμως ἐπιμείνουν εἰς τόν κατήφορον τῆς ἀποστασίας των, ἄν ἐπιμείνουν εἰς τήν κατάλυσιν πάσης ἐννοίας Κανονικῆς τάξεως πρός ἐπιβολήν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ των Οἰκουμενισμοῦ, τότε δέν θά εἴμεθα μαζί των. Θά πράξωμεν ὅ,τι ἐπιβάλλει τό Ἀρχιερατικόν μας καθῆκον, «ἵνα μή (ἡ παράλειψις τοῦ καθήκοντός μας) εἰς κατηγόρημα παραδοθήσεται ταῖς μετέπειτα γενεαῖς». Ὅταν διακυβεύεται ἡ πίστις, ἐπιβάλλεται ἡ ἔνστασις ὑπέρ τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἐπίσκοπος, ὅταν χειροτονῆται ἐπωμίζεται μεγάλας εὐθύνας καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Καί ἡ μεγίστη ‘Επισκοπική του εὐθύνη εἶναι νά μή παύη ὁμολογῶν τήν Πίστιν, διαφυλάττων αὐτήν μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἵνα τήν παραδώση καθαράν καί ἀμόλυντον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔχομεν τήν εὐθύνην νά ἀγωνιζώμεθα συνομολογοῦντες τήν ἀλήθειαν «ἵνα μή ἐλθοῦσα ἑτέρα γεννεά, μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν» ὡς παραβάτας τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς Ὁμολογίας. Σημείωμα Δεκεμβρίου 2007. Δυστυχῶς οὔτε τότε, οὔτε μέχρι σήμερον συνῆλθον, οἱ πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, ἀλλά ἐπί τά χείρω ἐπορεύθησαν. Ἔφθασαν καί μέχρι σημείου νά «καθαιρέσουν» τόν Μητροπολίτη Κήρυκο, τήν στιγμή μάλιστα πού ἔλαβαν καί ἐπρόκειτο νά συζητήσουν τήν «ΠΡΟΣΚΛΗΣΙ, ΠΡΟΤΑΣΙ, ΠΑΡΑΚΛΗΣΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΟΤΗΤΑ» πού τούς ἔστειλε. Θυμίζει αὐτό τό γεγονός τό Τροπάριο τῆς Μεγάλης Πέμπτης. «Σήμερον ὁ Ἰούδας ἐγκαταλιμπάνει τόν διδάσκαλον, καί παραλαμβάνει τόν Διάβολον» , δηλαδή ἐγκαταλείπει τόν διδάσκαλον Χριστόν, ὁ ὁποῖος τόν ἐδίδαξε τήν ἀγάπη, καί παραλαμβάνει τόν Διάβολον, ὁ ὁποῖος τόν ὡδήγησε εἰς τήν προδοσίαν καί ἀντί νά μετανοήση «ἀπελθών ἀπήγξατο». Ὅπως τόσες ἄδικες καί ἄκυρες καθαιρέσεις ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κεφαλῶν τῶν καθαιρεσάντων, ἔστι καί αὐτή ἡ ψευδοκαθαίρεσις ἤδη ἐπεκάθησε ἐπί τῶν κεφαλῶν των. Διότι μέ αὐτήν τἠν ἀπόφασίν τους, πρῶτον ἐπεκύρωσαν ἄλλη μιά φορά τήν ἐναντίον των «καθαίρεσιν» τῶν πέντε, καί οὐσιαστικά αὐτοκαθηρέθησαν καί αὐτοκαταργήθησαν διά δευτέραν φοράν. Καί ἐν τέλει ἀπέδειξαν, ὅτι ἔγιναν συνειδητά ὄργανα τῶν Κέντρων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα ἠθέλησαν νά μεταφέρουν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, ὁ ὁποῖος ἀκόμη παρακολουθεῖ καί περιμένει διά τήν «λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ». Καί τό μήνυμα πού τοῦ ἔδωσαν εἶναι: «Μακαριώτατε, φῦγε ἥσυχος, τό ἔργον σου ... ὡλοκληρώθη. Τό ἐμπόδιο διά τήν λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ, πού ἦταν ὁ σκοπός τῆς ζωῆς σου, δηλαδή τόν Μεσογαίας Κ¨ηρυκο, τόν καθαιρέσαμε...., ἀφοῦ προηγουμένως εἴχαμε ἀφορίσει καί τό ἄλλο ἐμπόδιο ... τόν Ἐλευθέριο Γκουτζίδη». Ὁ Ἀγών συνεχίζεται. Ὅσοι πιστοί ... εἰς τάς ἐπάλξεις τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας. Καί «ὁ μαθητοῦ τάξιν ἐπέχων» (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης)..

Comments

Popular posts from this blog

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΕΝ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΑΣΑ Α.Π. 673 ‘Εν ‘Αχαρναῖς τῆ 15/28.6.2014 ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Προλογικόν-Εἰσαγωγικόν τῆς Ὀρθοδόξου Πνοῆς ΣΥΝΕΚΛΗΘΗ ΤΗΝ 15ην ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΗΣ Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Τήν Τρίτην 15ην Ἰουλίου, καθ' ἥν ἡ Ἐκκλησία ἐτίμησε τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰουλίτης καί Κηρύκου, ἦγεν τά ὀνομαστήριά του καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος. Τήν πρωίαν εἰς τόν Μητροπολιτικόν ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἰς Κορωπίον Ἀττικῆς, ἐγένετο πανηγυρικόν θεῖον Συλλείτουργον, κατά δέ τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας συνῆλθεν, ἡ ἐνδημοῦσα Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία ἔχουσα ὡς κύριον θέμα τό βαρύτατον ἔργον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί μέ δεδομένην τήν ὑπό τῶν συγχρόνων ὀργανωμένων κέντρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλεπαλλήλους σκευωρίας κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐμελέτησε καί κατεπόνησεν σχέδιον ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ-ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, τό ὁποῖον ὡς ἐπίσημον κείμενον τῆς ἱερᾶς Συνόδου θά τεθῆ δημοσίως ὑπ' ὄψιν πρός ἅπαντας καί πρωτίστως πρός τόν πιστόν Λαόν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆ κ. Κήρυκος, Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἀμφιλόχιος καί τῆς ἐν Κύπρω Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Παρθένιος, παρισταμένου καί συμμετέχοντος καί τοῦ Αἰδεσιμωτάτου π. Μιχαήλ Ἰωάννου, καθώς καί μοναχῶν καί θεολόγων, συνεδριάσαντες τήν 15ην Ἰουλίου 2014 εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἰς Κορωπίον Ἀττικῆς, ὡς ἡ ἐνδημοῦσα Ἱ.Σ. τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐπελήφθησαν τῆς συγχρόνου ἀποκαλυπτικῆς ἐποχῆς καί ἰδιαιτέρως, τῶν ἀφ' ἑνός εὐρυτέρων παρατηρουμένων ἐκδηλώσεων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀφ' ἑτέρου τῶν παραλλήλως ἰδίων παρατηρουμένων τάσεων καί ἐκδηλώσεων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ τοιούτου! Ἐπί τούτοις ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν καί τό ἄκρως ἀνησυχητικόν φαινόμενον, καθ' ὅ ἡ συντριπτική πλειοψηφία καί τῶν φερομένων ὡς Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δέν γνωρίζει καί δέν συνειδητοποιεῖ τήν Ὀρθοδοξίαν οὔτε ἐνδιαφέρεται νά μάθη καί ἁπλῶς μόνον θρησκεύει, ὅπως ὅλοι οἱ ὀπαδοί ὅλων τῶν θρησκειῶν! Τό κείμενον εἶναι ἐκτενές ἀλλά ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέρον ἀπ' ἀρχῆ μέχρι τέλους. ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Α.Π. 673 Ἐν Ἀθήναις τῆ 15/28.6.2014 Πατέρες καί ἀδελφοί, Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», ἵνα εἰς τάς ἐσχάτας ταύτας ἡμέρας, Χάριτι Χριστοῦ, ὁμολογήσωμεν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί ὁμολογίαν τῶν ἀπ' ἀρχῆ Ἁγίων Πατέρων μέχρι καί τῶν πρό ἡμῶν καί παραδώσωμεν ταύτην εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς ἀμήν, Γένοιτο. Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῶ, πιστά μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τά πρῶτα καί βασικά ΔΟΓΜΑΤΑ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως διετυπώθησαν, ὡμολογήθησαν καί ἐκηρύχθησαν ἐν Ἁγίω Πνεύματι, διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων καί ἰδιαιτέρως διά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τά ὁποῖα ἰσχύουν εἰς τούς αἰῶνας, ἤτοι ἐν τῶ παρόντι καί τῶ μέλλοντι, εἶναι: 1ον Πιστεύω εἰς Ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα... 2ον Και εἰς Ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ... 3ον Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον τό Ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον... 4ον Καί εἰς μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν... και 5ον Ὁμολογῶ ἐν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Αὗται αἱ θεῖαι Δογματικαί ἀλήθειαι, ἤτοι τοῦ ἑνός καί Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ὁ ἱερώτατος θεσμός τῆς Μίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἀπ' ἀρχῆ, ἤγουν ἀπό τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, συγκροτεῖ καί συνέχει ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὗται, λέγομεν, αἱ Θεῖαι ἀλήθειαι ἐπολεμήθησαν ἀπ' ἀρχῆ ἐν τῶ Προσώπω τοῦ Χριστοῦ, ὑπό τῶν πολλῶν ἀντιχρίστων αἱρετικῶν, διά τοῦτο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν ταῖς Ἁγίαις Οἰκουμενικαῖς καί ὅλαις ταῖς Ὀρθοδόξοις Συνόδοις, καθοδηγούμενοι ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὑπό τοῦ δι' Αὐτῆς (τῆς Ἐκκλησίας) παρατεινομένου εἰς τούς αἰῶνας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀντιμετώπισαν τούς πολλούς ἀντιχρίστους αἱρετικούς, ἤδη ἀκόμη ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους! (Α΄ Ἰωάννου Β΄ 18 καί 22 καί δ΄ 1-3). Ὅλοι αὐτοί «οἱ πολλοί ἀντίχριστοι», πρωτίστως ἠθέλησαν καί ἐπεχείρησαν νά ἀμφισβητήσουν καί διαστρέψουν τήν ἀλήθειαν ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας, Κηρύξας, Σταυρωθείς καί ἀναστάς ΙΗΣΟΥΣ, εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, εἶναι ὁ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Πατρός! Τό μίσος ἀδιακρίτως ὅλων τῶν αἱρετικῶν κατά τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ δέν διεκόπη μέ τήν Σταύρωσιν, ἀλλ' ἀντιθέτως ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τούς ἔκαμε νά τόν πολεμήσουν καί ἀναστάντα, διότι ἀκριβῶς εὑρίσκοντο καί ἐκινοῦντο εἰς τό σκότος τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε ἐπαύσατο νά μεθοδεύη τήν ἀπάτην, ὅτι ὁ Χριστός δέν ἦτο ὁ προφητευμένος Μεσσίας-Σωτήρ, ἀλλά «θά ἔλθη»!!! Ἐντεῦθεν ξεκινᾶ κάθε αἱρετικός, τό ἀντίχριστον ἔργον τοῦ Διαβόλου, χωρίς νά κατανοῆ ὅτι ἔχει συντριβεῖ ὁ Πονηρός ἤ μᾶλλον θέλει νά διασκεδάζη τήν συντριβή του μέ τό νά πλανᾶ τούς ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ καί νά τούς ἀποκόπτη ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!! Ἀπό τό 1054, ὅτε ὁ Παπισμός ἤδη εἶχεν βουτηχθεῖ εἰς τά αἱρετικά «πιστεύω» του, καί ἰδιαιτέρως ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος, εἰς τήν συνέχειαν δέ, ἀφοῦ κατέλυσεν καί τό Ἐκκλησιολογικόν Δόγμα, μετατρέψας τήν ἀλήθειαν περί τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἕν Πολιτικοθρησκευτικόν μέγεθος, ἔκτοτε, πέραν ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, τάς ὁποίας ἐπενόησεν μέχρι καί τήν μωρίαν «περί τοῦ ἀλαθήτου» αὐτοῦ, δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι καταφανῶς ἀποτελεῖ τήν διαχρονικήν παρουσίαν τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1054 ἐν τῶ Προσώπω τοῦ κάθε Πάπα ἀντιποιεῖται τήν Ἐκκλησίαν, καί ἑπομένως καί τόν Χριστόν, ἐσχάτως δέ μετά τῶν Προτεσταντῶν καί διά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί Ταύτην τήν «κατήργησεν» ὑπόσχεται δέ ὅτι θά τήν «ἐπανασυστήση»!!!... Ἀπό τήν ἀρχήν τοῦ 20ου αἰῶνος (1900 κ.ἑ.) καί ὀλίγον ἐνωρίτερον ἀκόμη(*), ὁ ἀντίχριστος Σιωνισμός διά τῆς Μασονίας καί τῆς αἱρεσιοβριθοῦς Δύσεως (Παπισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ), συνέλαβεν καί ἐμεθόδευσεν ὅπως παντί τρόπω προσβάλη τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Τό γεγονός αὐτό ἐπεχείρησεν, κατά τήν ἐν λόγω περίοδον τῆς συμβολῆ καί ἡμετέρων ἐπιλησμόνων, ἐπιόρκων καί ἀναξίων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων!!! Ἡ μεγαλυτέρα κατάρα εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, καί κατά τήν περίοδον εἰς τήν ὁποίαν ἀναφερόμεθα καί πάντοτε δυστυχῶς, ἐστάθησαν οἱ ἐπίορκοι καί ἀνάξιοι ρασοφόροι περί τῶν ὁποίων ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος χαρακτηριστικῶς λέγει: «Οὐδένα δέδοικα ως τούς ἐπισκόπους, ἐκτός ὀλίγων»! Ναί! Αὐτοί διεδραμάτισαν τόν ρόλον τοῦ ἀντιχρίστου καί κατά τόν 20ον αἰῶνα καί τόν συνεχίζουν, ὥστε νά ἰσχύη ἀπολύτως καί σήμερον τό τοῦ ἁγ. Ἰωάννου: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι...» (Α΄ Ἰωάννου 2, 18). Καί «...πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον. Ἐν τούτω γινώσκετε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί. καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι. καί τοῦτο ἐστί τό τοῦ ἀντιχρίστου, ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καί νῦν ἐν τῶ κόσμω ἐστίν ἤδη» (Αὐτόθι 4, 1-3). Καί ἐν τῆς Β΄ ἐπιστολῆ αὐτοῦ ἀναγινώσκομεν: «Ὅτι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον, οἱ μή ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστόν ἐρχόμενον ἐν σαρκί. οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος». (Β΄ Ἰωάννου 7). Εἶναι βέβαιον ὅτι ὅτε ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἔγραφεν τάς ἐπιστολάς αὐτάς, (κατά τό 85-95 μ.Χ.), ὑπῆρχον πολλοί οἱ ὁποῖοι ἠμφισβήτουν ὅτι ὁ Χριστός ἦτο ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός! Δηλαδή ὁ ἀντίχριστος ἐνεφανίσθη ἀπ' ἀρχῆ διά νά ἀμφισβητήση καί προσβάλη τό Πρόσωπον καί τό ἔργον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, κηρύξαντος, Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ καί ἑπομένως καί τό σωτηριῶδες ἔργον του, τό ὁποῖον ἀφῆκεν νά συνεχίζεται ἐν Ἁγίω Πνεύματι διά καί ἐν τῆς Ἐκκλησία Του. Κατανοουμένου καί βιουμένου τούτου εἶναι ἑπόμενον πᾶς Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί ζῶν μέλος τῆς Ἐκκλησίας νά συνειδητοποιῆ ὅτι οἱ ἴδιοι ἀντίχριστοι τῆς ἀποστολικῆς ἐκείνης περιόδου, ἕως σήμερον, οὐδ' ἐπί στιγμήν ἐπαύσαντο νά μεθοδεύουν καί νά ἐπιχειροῦν ἀκριβῶς τό ἴδιον ἀντίχριστον ἔργον των, ὥστε νά εἶναι καταφανής ἡ διαχρονική συνεχής ἀντιπαράθεσίς των, κατά τοῦ Χριστοῦ καί πλέον εὐθέως καί κατά τῆς Ἐκκλησίας Του! Ὅλοι αὐτοί ἀντιπαρέρχονται ἤ καί ἀγνοοῦν τό γεγονός ὅτι τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὡς Ἕναν Οὐράνιον καί ἐπίγειον Θεσμόν, τόν συγκροτεῖ καί τόν συνέχει Αὐτό τοῦτο τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ὅτι ἐν Αὐτῆς παρατείνεται ὁ ἀναστάς Χριστός συνεχίζων τό σωτηριῶδες ἔργον του. Δι' αὐτό ἀκριβῶς σήμερον ὅλοι οἱ ἀντίχριστοι αἱρετικοί πολεμοῦν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἐφαντάσθησαν, ὅτι προσβάλλοντες Αὐτήν θά προσβάλουν ὅλην τήν ἀποκεκαλυμμένην ἀλήθειαν καί ὁλόκληρον τό σωτηριῶδες ἔργον τοῦ Χριστοῦ καί αὐτόν τόν Χριστόν! Ἡ μεγαλυτέρα δέ καί φοβερωτέρα ἐπίθεσίς των κατά τοῦ Χριστοῦ καί κατά τῆς Ἐκκλησίας Του εἰς τάς ἡμέρας μας, συντελεῖται διά τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν σχισματοαιρέσεων, τάς ὁποίας οἱ ὠργανωμένοι αἱρετικοί προεκάλεσαν, καί μέ λύσσαν προκαλοῦν, ὡς μή δυνάμενοι νά προσβάλουν εὐθέως τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΠΕΛΘΟΝΤΑ 20όν ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 21ΟΝ ; Ἤδη ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ μόλις ἀπελθόντος 20ου αἰῶνος, Προτεστάνται, Παπικοί καί ἐπίορκοι Ὀρθόδοξοι, ὠργανωμένοι ἐδέχθησαν, ὡμολόγησαν καί διεκήρυξαν ἀπό κοινοῦ τό «δόγμα» τοῦ συγχρόνου ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, κατά τό ὁποῖον «μετά ἀπό τά διαχρονικῶς προκληθέντα πλεῖστα σχίσματα, πλέον δέν ὑπάρχει Αὑτή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, διότι Αὕτη διεμελίσθη καί ἐσκορπίσθη δι' αὐτῶν εἰς πολλάς ἐπί μέρους «Ἐκκλησίας»! Ἑκάστη δέ ἐξ αὐτῶν τῶν πολλῶν Ἐκκλησιῶν ἔχει μόνον μέρος ἐκ τῆς ἀληθείας καί ὄχι τήν καθολικήν ἀλήθειαν». Δηλαδή πρωτίστως καί οὐσιωδῶς βλασφημεῖται ἡ μοναδικότης τῆς Ἐκκλησίας καί θεωροῦνται ὡς ἐπί μέρους «Ἐκκλησίαι» ὅλαι αἱ Σχισματοαιρέσεις! Ἑπομένως σαφῶς ἔχομεν πλήρη ἄρνησιν καί βλασφημίαν κατά τῆς Ἐκκλησίας! Πέραν τούτων λέγουν περαιτέρω ὅτι, «ἔχουμε καθῆκον νά ἑνωθοῦμε ὅλες οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες, ὥστε διά τῆς ἑνώσεώς μας αὐτῆς, νά προκύψη πάλιν αὐτή ἡ διά τῶν Σχισμάτων ἀπωλεσθεῖσα μία Ἐκκλησία»!!! Καί ἐπάγονται: «Εἰς αὐτήν τήν ἕνωσιν δέν θά ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν αἱ Δογματικαί διαφοραί, (δηλαδή αἱ αἱρέσεις), διότι αὗται χωρίζουν, ἀλλά θά γίνη μέ βάσιν τήν χριστιανικήν ἀγάπην, ἡ ὁποία ἐπιφέρει τήν ἑνότητα»!!! Αὐτοί πλέον διά τῶν ἀνωτέρω ἐσχάτων βλασφημιῶν των, εὐθέως καί ἀπροκαλύπτως κραυγάζουν ὅτι εἶναι πρόδρομοι τοῦ ἀναμενομένου ἀντιχρίστου μέ τό «σφράγισμα» κ.λπ.!!! Η ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ Αὕτη ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς γνωστόν, προέκυψεν καταφανῶς καί ἐπισήμως κατ' ἀρχάς τό 1920, διά τῆς ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗΣ «Ἐγκυκλίου τῆς Πατριαρχικῆ Συνόδου τῆς Κων/λεως», ἐμεθοδεύθη δέ καί προωθήθη τό 1923 διά τοῦ λεγομένου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κων/λεως», οὐσία ὅμως Μασονικοῦ-Οἰκουμενιστικοῦ, καί ἐπεβλήθη διά τῆς δικτατορικῶ τῶ τρόπω ἐπιβολῆ τοῦ Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου τό 1924, ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται κάθε Ὀρθόδοξος, πῶς ταῦτα ἀπετολμήθησαν κατά τό 1920-1924 ὑπό Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καί Συνόδων, ὑποτίθεται Ὀρθοδόξων μέχρι τότε!!! Βεβαίως, κάθε ἄλλο παρά Ὀρθόδοξοι ἦσαν, δεδομένου ὅτι πρό πολλοῦ εἶχον διαφθαρεῖ ὑπό τῆς Παναιρετικῆς Δύσεως (Παπισμοῦ καί Προτεσταντισμοῦ) καί ἰδιαιτέρως ὑπό τῆς ἑβραιομασονίας, ἡ ὁποία κατηύθυνεν τά πράγματα ἀκόμη καί διά Μασόνων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων!!! Εἶναι χαρακτηριστικόν ὅτι προκειμένου νά διατυπωθῆ, ἀποφασισθῆ καί ὑπογραφῆ ἡ περιβόητος παναιρετική «Συνοδική-Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920», προηγήθη μακρά κοινή προεργασία Παπικῶν Προτεσταντῶν καί Ὀρθοδόξων καί δή εἰς τόν χῶρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καθ' ἥν διετυπώθησαν ἰδιαιτέρως σχέδια αὐτῆς τῆς ἐγκυκλίου ὑφ' ὅλων, (αἱρετικῶν καί Ὀρθοδόξων), καί κατά τό προβλεπόμενον, κατόπιν θά ἐπελέγετο μεταξύ ὅλων τό καλύτερον, τό ὁποῖον θά διετυπώνετο εἰς ἐγκύκλιον ὑφ' ὅλων ἀποδεκτήν!... Παράδοξον τό ἀποτέλεσμα ἀλλά πραγματικόν! Ὅτε ἀνεγνώσθησαν καί ἐμελετήθησαν τά συντεταγμένα σχέδια αὐτῆς τῆς πρός ἔκδοσιν ἐγκυκλίου, (τά ὁποῖα, ὅπως ἐλέχθη, συνετάγησαν ἰδιαιτέρως παρά τῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί Ὀρθοδόξων), ἀπερρίφθησαν ὅλα καί μέ ἐνθουσιασμόν οἱ Παπικοί καί Προτεστάνται ἐνέκριναν τό κείμενον τοῦ «Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου», ὡς τήν καλυτέραν ἔκφρασιν τοῦ Σατανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!! Τό κείμενον αὐτῆς τῆς ὑπογραφείσης «Πατριαρχικῆς-Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου», ἐκτυπωθέν ἐν τοῖς Τυπογραφείοις τοῦ Πατριαρχείου, ἐπισήμως, πλήν μυστικῶς, ἀπεστάλη εἰς τούς Προκαθημένους ὅλων ἀδιακρίτως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἤτοι Ὀρθοδόξων καί σχισματοαιρετικῶν!... Τό ἐν λόγω κείμενον ἔχει δημοσιευθεῖ, ἀνάτυπον ἐκ τοῦ πρωτοτύπου, εἰς τό βιβλίον, «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ τοῦ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ», Ἀθῆναι 1985. Εἰς τό ἴδιον βιβλίον ἐκτίθενται καί τά περί τοῦ λεγομένου «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ 1923», οὐσία ὅμως, ὡς προελέχθη, Μασονικοῦ ἐκτρώματος! Ἐπίσης ἐκτίθεται καί ἡ μέ βάσιν τό ψεῦδος, τήν ἀπάτην καί ἰδιαιτέρως τήν δολιότητα, ἐπιβολή τοῦ Παπικοῦ νέου ἡμερολογίου, ὑπό τοῦ μόλις πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ἐκλεγέντος (Ἰούνιος 1923) εἰς Μητροπολίτην Ἀθηνῶν, τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ἀμέσως μετωνομασθέντος εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν. Ταῦτα πάντα ἐκτίθενται καί εἰς τό βιβλίον τοῦ Θεοκλήτου Στράγκα «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ» Τόμος Β΄. Η ΑΜΕΣΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ἡ ἄμεσος, ἀλλά καί σθεναρά ἀντίδρασις, ὑπό τοῦ πιστοῦ λείμματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δι' ἧ ἀντιμετωπίσθη ὅλη αὕτη ἡ ΕΣΧΑΤΗ καί ΜΕΓΙΣΤΗ Προδοσία-Αἵρεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἱστορική καί ἀποτελεῖ σημαντικόν σταθμόν εἰς τήν νεωτέραν ἱστορικήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο τό πιστόν λεῖμμα τῆς Χάριτος, μέ μόνα δεδομένα τήν Ὀρθόδοξον συνείδησίν του καί τό ὑπό τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος, ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ καί ΑΠΕΡΙΜΜΕΝΟΝ τοῦ Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἐν τέλει δέ καί τήν διάχυτον δυσωδίαν ἐκ τῶν ἀθλίων πράξεων καί γεγονότων τοῦ 1920, 1923 καί 1924, εἶπεν καί πάλιν ΟΧΙ εἰς τήν καταδεδικασμένην Παπικήν Καινοτομίαν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Κατ' ἀρχάς τό ΟΧΙ αὐτό ὑπό τοῦ πιστοῦ λείμματος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐστηρίχθη ἐπί τοῦ δεδικασμένου τῆς Καινοτομίας ὑπό τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β΄ τοῦ Τρανοῦ (κατά τά ἔτη 1583, 1587 καί 1593), καί ἐπί τοῦ γεγονότος ὅτι ἐπί ὁλόκληρα 342 ἔτη (1583-1924), ἡ Ὀρθοδοξία ἐσεβάσθη αὐτάς τάς καταδικαστικάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Ἁγίων Συνόδων! Οὕτω τό πιστόν τοῦτο λεῖμμα αὐθημερόν, ναί, αὐθημερόν(!), ὡμολόγησεν καί διεκήρυξεν ὅτι δέν δέχεται, ἀλλά καί καταδικάζει τήν ἐπιβολήν τῆς Καινοτομίας, συνωδά ταῖς ἀνωτέρω Ἁγίαις Πανορθοδόξοις Συνόδοις, τάς ἀποφάσεις τῶν ὁποίων ἐθεώρησεν καί ἀξιολόγησεν ὡς ἀποφάσεις ἐχούσας τό κῦρος τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀφοῦ καί αἱ ἐν λόγω Πανορθόδοξοι Σύνοδοι ἐλειτούργησαν καί ἐνήργησαν ὡς ἀδιάκοπος συνέχεια ἐκείνων, ἐν τῶ ἰδίω πνεύματι τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἄς ἔλθουν κἄν σήμερον οἱ καινοτόμοι, ὅπως ἄλλωστε ἀδιαλείπτως τούς καλοῦμεν, νά διαλεχθῶμεν δημοσίως, δηλαδή ΕΠΙΣΗΜΩΣ, ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ καί ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, διά νά προκύψη τί ἔγινε τόν 16ον αἰῶνα, διατί ὄχι μόνον δέν ἐγένετο δεκτή τότε ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Παπική Νεοημερολογιτική Καινοτομία τοῦ 1582, (τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄), ἀλλά καί κατεκρίθη καί κατεδικάσθη! Διατί ὅμως αὗται αἱ καταδικαστικαί ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ὅπως ἐλέχθη, ἔγιναν σεβασταί ἐπί περίπου 4 αἰῶνας, καί ἀπό τό 1920-1924 τά πάντα διεγράφησαν. Διότι ὁ Οἰκουμενισμός, ἀνεξέλεγκτος πλέον, ἄλλοτε ὡς πονηρά ἀλώπηξ καί ἄλλοτε ὡς λυσσασμένος λύκος, τρέχει, πλανᾶ καί κατασπαράσσει Ὀρθοδόξους. Οὕτω θά ἴδη πᾶς τις ἐνδιαφερόμενος καί ποίας συνεπείας ἔσχεν καί ἔχει ἐξ ἀρχῆ ἡ Παπική καινοτομία, ἡ «διορθοσούλα» ὅπως τήν ἀποκαλοῦν, καί ποῦ εὕρηται σήμερον ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, δηλαδή εἰς τόν Παπικόν-Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, ἤ εἰς τό Πιστόν Λεῖμμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖον τό 1924 δέν ἐκοινώνησε τῆς Καινοτομίας των, ἀλλά καί τήν ἐνέπτυσεν τρίς καί τήν ἀπέκλεισεν συνωδά τῶν ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος. Ἄς μήν βιασθῆ οὐδείς νά εἴπη αὐτό τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται ὁ Νεοημερολογιτισμός: «μετά ποίου νά διαλεχθῶμεν, καθ' ἥν στιγμήν δέν ἐλέγχεσθε ἀπό τάς διαιρέσεις σας, δηλαδή τά παλαιοημερολογιτικά σχίσματα, τά ὁποῖα ἕκαστον βλασφημεῖ ὅτι εἶναι Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ.»; Ὄχι, λέγομεν πρός ὅλους αὐτούς, διότι «αἱ Παλαιοημερολογιτικαί αὗται Ἐκκλησίαι», εἶναι ἐκτρώματα τῶν ἐγκαθέτων Νεοημερολογιτῶν εἰς τόν χῶρον τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι μέ τά σχίσματα ἐνήργησαν καί ἐνεργοῦν καί ταύτην τήν ἐσχάτην ἱεροσυλίαν διά λογαριασμόν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!... Προεκάλεσεν λοιπόν τά σχίσματα αὐτά ὁ Νεοημερολογιτισμός, διά τῶν ἐγκαθέτων του, καί μέ πρῶτον τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον Καβουρίδην τό 1937, διότι δέν ἦτο καί δέν εἶναι καί σήμερον εἰς θέσιν νά παρακαθήση εἰς ἕνα Κανονικόν καί Ὀρθόδοξον Διάλογον καί νά ἀντιμετωπίση τά αἴτια, τούς σκοπούς, καί ἐν γένει τήν ἱστορικήν καί ἀναμφισβήτητον πραγματικότητα, ἀπό τό 1920, 1923 καί 1924 καί κατόπιν καί μέχρι σήμερον!... Ἡμεῖς ὡς Ἱερά Σύνοδος καί σήμερον, χάριτι Χριστοῦ, ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ζητῶμεν ὅπως κατ' ἀρχάς ἐξετασθῆ τό Σχίσμα τοῦ 1924, καί κατόπιν καί ὅλα τά ὑπό τῶν ἐγκαθέτων προκληθέντα «Παλαιοημερολογιτικά» Σχίσματα, ἤτοι τοῦ 1937, γνωστοῦ ὡς Φλωρινικοῦ, μεθ' ὅλων τῶν θυγατρικῶν του, καθώς καί αὐτά τοῦ 1995 καί τοῦ 2005. Ἀμφότερα καί ταῦτα προκληθέντα ὑπό ἐπιόρκων πρώην ἐπισκόπων μας βεβαιοῦν ὅτι εἰς τάς ἡμέρας μας κατεληστεύθη ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική συνείδησις ὄχι μόνον τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, καί πλέον, ὡς ἤδη προείρηται, Νεοημερολογῖται καί Παλαιοημερολογῖται εἰς τήν πλειονότητά των ἁπλῶς ΘΡΗΣΚΕΥΟΥΝ, ὅπως οἱ ὀπαδοί ὅλων τῶν θρησκειῶν, ἤτοι τῶν διαφόρων ἀνθρωπίνων θρησκευτικῶν κατασκευασμάτων!... Σήμερον εἰς τούς περισσοτέρους «Παλαιοημερολογίτας» ἐπικρατεῖ μία νοσηρά θρησκευτικότης καί ὄχι ἡ Χριστιανική Ὀρθόδοξος Πίστις! Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὁ πιστός, ὁ ὁποῖος ἔχει μυστικήν σχέσιν καί κοινωνίαν μετά τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, καί προσωπικῶς μετά τοῦ Χριστοῦ, ὅπερ μυστικῶς καί ὑπό ὑποκειμενικάς προϋποθέσεις, ἐπιτυγχάνεται μόνον ἐντός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὡς Ἱερά Σύνοδος, ταῦτα προτάσσομεν, προκειμένου νά ἀκολουθήση ἡ ἀνάλυσις καί ὁ ἔλεγχος τῆς μόλις τελευταίας περιόδου, καθ' ἥν διά τῶν πολλῶν ἐνσκυψασῶν Παλαιοημερολογιτικῶν ψευδοσυνόδων καί ψευδοεκκλησιῶν, πλέον προωθεῖται καί ὁ χείρων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή ὁ Παλαιοημερολογιτικός, ὁ ὁποῖος καταφανῶς ἐξυπηρετεῖ τό ἔργον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀφοῦ δι' αὐτῶν τῶν ψευδοσυνόδων καί ψευδοεκκλησιῶν, ἐπιχειρεῖται καί ἐνεργεῖται ἡ μεγίστη σύγχυσις καί κορυφώνεται ἡ μεγίστη καί ἐσχάτη βλασφημία κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκ τούτου ἐπιβάλλεται ἡ ἔκθεσις καί ἔλεγχος ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοεκκλησιῶν, ὡς εὐθέως βαλλουσῶν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω εἶναι προφανές ὅτι ζῶμεν εἰς ἀποκαλυπτικούς χρόνους, ἡ δέ εὐθύνη μας εἶναι μεγίστη! Ὡστόσον δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί νά μᾶς προβληματίζη τό γεγονός ὅτι σήμερον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί γενικώτερον ἐκπροσωπεῖται καί ἐκφράζεται ὑπό ἐλαχίστων, ταπεινῶν καί ἀδυνάμων κατά κόσμον, διό πρωτίστως δέον ὅπως μᾶς διακρίνη ἡ χριστιανική ταπείνωσις καί ἔχωμεν ζῶσαν ἀγάπην, Πίστιν καί ὁμολογοῦμεν αὐτήν. Ὑπ' αὐτάς τά προϋποθέσεις δυνάμεθα νά ἐλπίζωμεν καί νά πιστεύωμεν ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, ὅπως προελέχθη, παρατείνεται εἰς τούς αἰῶνας διά τῆς Ἐκκλησίας Του, θά μᾶς ἀξιώση, κατ' αὐτάς τάς πολύ δυσκόλους ἡμέρας, νά φανῶμεν ἄξιοι Διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων εἰς τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καί γενικώτερον ὅλοι ἄξια μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅσα ἀκροθιγῶς ἤδη ἐξεθέσαμεν διά τήν ἀποκαλυπτικήν Ἐκκλησιαστικήν περίοδον 1920-1924 καί ἐντεῦθεν, εἶναι ἀσφαλῶς ὀλίγα ἐκ τῶν πολλῶν, ὡστόσον ὅμως, σημαντικά καί ἱκανά διά κάθε εὐλαβῆ, ὥστε νά προβληματισθῆ καί ἀναζητήση νά μελετήση τήν περίοδον αὐτήν περισσότερον, προκειμένου νά πάρη θέσιν ὡς πρόσωπον, τό ὁποῖον ἀναζητεῖ τήν Σωτηρίαν του. Συνεχίζοντες τήν μελέτην-ἔκθεσιν τῶν σημαντικῶν σταθμῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιόδου ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, καθ' ἥν ἐπιμελῶς, προεκλήθησαν μισητά Σχίσματα ἤ μᾶλλον Σχισματοαιρέσεις καί Ψευδοεκκλησίαι, καλούμεθα νά ἐπιδείξωμεν τήν δέουσαν ἀνησυχίαν καί προσοχήν, δεδομένου ὅτι δέν πρόκειται περί ὡρισμένων θεμάτων τά ὁποῖα ἔκλεισαν, ἀλλά συνεχίζονται καί πρό πάντων ἀποτελοῦν προπετάσματα αὐτοῦ τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Εἰς τό σημεῖον αὐτό ὡς Ἱερά Σύνοδος ἐπαναλαμβάνομεν τήν μεγάλην ἀλήθειαν, ἡ ὁποία ἤδη διετυπώθη καί ἐτονίσθη, ὅτι γενικῶς ὁ Νεοημερολογιτικός-Οἰκουμενισμός, δέν ἠδυνήθη ποτέ ἐλεύθερα καί βάσει τῆς ἀληθείας καί τῶν πραγματικῶν ἱστορικῶν γεγονότων νά συζητήση, δηλαδή δέν ἐτόλμησε νά διαλεχθῆ ἐπί τοῦ θέματος «Τό σχίσμα τοῦ 1924», ὅπως ἐπανειλημμένως, ἀλλά καί πάλιν ἐπισήμως διά τοῦ παρόντος τοῦ ζητεῖται! Ἄν, ὡς διατείνεται, ἐκπροσωπῆ καί ἐκφράζη τήν Ἐκκλησίαν, ἰδού νά παρακαθήση ἐπί τῆς κοινῆ τραπέζης διά νά ἐξετάσωμεν τό θέμα καί ὅπου προκύψη ἡ ἀληθής Ἐκκλησία, ἐκεῖ ἐν ταπεινώσει νά ὑποταχθῶμεν ὅλοι! Πῶς καί διατί μέχρι σήμερον ὁ Νεοημερολογιτισμός ἐν τῶ συνόλω του σιωπῶν ἐπί τῆς οὐσίας, κάκιστα δέ ἀμυνόμενος ἐξαντλεῖται εἰς ὅλως ψευδεῖς διαστροφάς, προκαλεῖ σχίσματα καί μονίμως θρασύτατα ἀντιποιεῖται τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος; Εἶναι σοβαρά, ἀλλά καί ἀπολύτως καθαρά εἰς τήν ἔρευνά των, τά θέματα καί δέν ἐπιδέχονται διαστροφάς, ψεύδη καί ἀπάτας. Ἡ ἱστορική καί ἡ πραγματική ἀλήθεια διά τάς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ 1583, 1587 καί 1593 δέν ἐπιδέχεται ἀμφισβητήσεις! Νά ἐξετασθῆ ἑπομένως ἀπό ἱστορικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως ἡ ἀλήθεια καί τό κῦρος τῶν ἀποφάσεων, Αὐτῶν τῶν Ἁγίων Πανορθοδόξων Συνόδων. Διατί αἱ ἐν λόγω ἀποφάσεις ἔγιναν σεβασταί ἀπό τότε καί μέχρι τό 1924, καί διατί τό 1924 κατελύθησαν; Ὑπό ποίας δεοντολογίας καί τίνι τρόπω ἐπεβλήθη ὁ Παπικός Νεοημερολογιτισμός; Εἶναι Οἰκουμενισμός ἤ ὄχι, ὁ ἐπιβληθείς τό 1924 Νεοημερολογιτισμός; Εἶναι τό πρῶτον πραγματικόν βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, καθώς ἀναφέρεται εἰς τήν ἐγκύκλιον τοῦ 1920 καί ὅπως ἔκτοτε διαχρονικῶς προκύπτει ἐν τῆς πράξει ἤ ὄχι; Ὡς ἐκ τούτων καί μόνον, δέν εἶχον καθῆκον νά τόν ἀρνηθοῦν τό 1924 καί νά παραμείνουν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν οἱ Πατέρες μας καί ἀκολούθως καί ἡμεῖς; ΕΥΛΟΓΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΧΟΝ! Τό 1924 προκύπτουν «Παλαιοημερολογῖται» ἤ οἱ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ; Ἰδού διατί ἐπιβάλλεται ἡ ἐπί τῶν πηγῶν καί τῶν πραγματικῶν ἱστορικῶν γεγονότων ἐντριβή καί πραγματικός διάλογος ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία. Ἐν προκειμένω ἀπαιτεῖται, ὅσον εἶναι δυνατή, ἡ ἀναφορά εἰς χαρακτηριστικούς σταθμούς τῆς πορείας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερον, καί κυρίως πῶς καί διατί προέκυψαν αἱ Παλαιοημερολογιτικαί Σχισματοαιρέσεις-ψευδοεκκλησίαι, ἐνῶ προηγουμένως δέον νά τεθῆ καί πάλιν τό ἐρώτημα: Ἡδύνατο τό 1924 καί ἐδικαιοῦτο ἀπό Ὀρθοδόξου καί Κανονικῆ ἀπόψεως τό Πιστόν Λεῖμμα τῆς Χάριτος νά ἀπορρίψη καί ἀποκηρύξη ὡς σχισματοαίρεσιν τόν Νεοημερολογιτισμόν, μέ μόνον δεδομένον τό ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ τοῦ Παπικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ἤδη ἀπό τόν 16ον αἰῶνα; Ἐκεῖναι αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι τοῦ 16ου αἰῶνος καί αἱ ἀποφάσεις των, ἦσαν καί παρέμειναν ἀλλά καί παραμένουν εὐθυγραμμισμέναι μέ τήν Καθολικήν Ὀρθοδοξίαν, τῶν Ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγίων Συνόδων, ἤ ὄχι; Πῶς λοιπόν, ὑπό ποίων καί διατί κατελύθησαν; Ποίας συνεπείας ἔσχεν διά τούς καινοτόμους ἐκείνους καί τούς μέχρι σήμερον, τό μοιραῖον γεγονός τοῦ 1924, τό ὁποῖον ἔλαβεν τεραστίας διαστάσεις, ἀφοῦ σημειωθήτω ὅτι ἐν μικρᾶ παρόδω τοῦ χρόνου, ἐγένετο καί ἡ ἀποκάλυψις, α) Τῆς «Ἐγκυκλίου τοῦ 1920», β) Τοῦ Ὀρθῶς χαρακτηριζομένου «Μασονικοῦ Συνεδρίου τοῦ 1923» καί γ) Τῆς δικτατορικῶ τῶ τρόπω ἐπιβολῆ τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου, «ὡς πρώτου βήματος πρός τόν Οἰκουμενισμόν»! Ὡς ἐκ τούτου ὡς Ἱερά Σύνοδος κρίνομεν ὅλως ἀπαραίτητον καί πάλιν νά τονισθῆ ὅτι μέχρι καί σήμερον οἱ Καινοτόμοι Σχισματοαιρετικοί, ὄχι μόνον δέν κατεδέχθησαν νά διαλεχθοῦν, ἀλλά δέν ἔπαυσαν καί νά ψεύδωνται, νά ἐξαπατοῦν καί νά βλασφημοῦν, καί τοῦτο ἀποκλειστικῶς διά νά ἐπιβιώνη ἡ ἐσχάτη σχισματοαίρεσις τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΨΕΥΔΩΝ ΤΩΝ Κατονομάζωμεν ὡρισμένα ψεύδη τῶν ἀμετανοήτων Καινοτόμων, τά ὁποῖα ἀναμασῶνται διαχρονικά: α) «Δέν εἶναι, λέγουν, γνήσιαι αἱ Πανορθόδοξοι ἀποφάσεις τοῦ 16ου αἰῶνος»! Τοῦτο εἶναι γελοῖον ψεῦδος καί ἀνάξιον τούτη τήν ὥρα νά ἀναθεωρηθῆ, διότι αἱ πηγαί εἶναι ἀπολύτως ἀξιόπιστοι, τό δέ συγκεκριμένον γεγονός μαρτυρεῖται καθολικῶς ἀπ' ὅλους τούς ἱστορικούς, ἀκόμη καί ἀπ' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ψεύδωνται, ἐνῶ ταυτοχρόνως δέν ἐντρέπονται διότι αὐτοδιαψεύδονται, ὑπό τῶν ἰδίων των συγγραμμάτων των, ὅπως ὁ ἡγηθείς καί ἐπιβαλών τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν, τόν Μάρτιον τοῦ 1924 Χρυσόστομος Παπαδόπουλος! Ἰδού λοιπόν τό πρῶτον, καθ' ἡμᾶς, ψεῦδος των νά ἐξετασθῆ. β) Εἶναι «σχισματικοί» λέγουν, οἱ «Παλαιοημερολογῖται»! Ὄχι, δέν εἴμεθα οὔτε «σχισματικοί», οὔτε «Παλαιοημερολογῖται», διότι τόσον οἱ Πατέρες μας τό 1924, ὅσον καί ἡμεῖς ἔμειναν καί ἐμμένομεν πιστοί, ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν ὑπερδισχιλιετῆς ζῶσαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, διό εἴμεθα μόνον ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. Ἀντιθέτως σχισματοαιρετικοί κατεστάθησαν τό 1924 οἱ δεχθέντες τόν καταδικασμένον Παπικόν καί κατ' ἐπέκτασιν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Δηλαδή οἱ Πατέρες μας μέχρι τό 1924 ἦσαν «Παλαιοημερολογῖται»; γ) «Δέν ἔχουν οἱ Παλαιοημερολογῖται Ἀποστολικήν Διαδοχήν», «δέν ἔχουν μυστήρια»! Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, αὕτη δέν διεκόπη καί δέν ἐξέλιπεν οὔτε λεπτόν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καίτοι ἀπό τό 1924 ἕως τό 1935 ἔλειπεν ὁ ἐπισκοπικός βαθμός, διότι ὁ Δικτάτωρ-Παποκαῖσαρ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἄλλους ἐκ τῶν ἐπισκόπων τῆς Συνόδου του, τούς ἠξηπάτησεν καί ἄλλους τούς ἐφίμωσεν. Παρέμεινεν δέ καί θά παραμείνη εἰς τούς αἰῶνας ὡς ἡ μεγίστη ἐκτροπή τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ ἡ σχετική Ε΄ Ἱεραρχία τῆς 24-30 Δεκεμβρίου 1923! Ὡστόσον οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱερεῖς κατά τήν ἀπό τό 1924-1935 περίοδον ἦσαν ἀρκετοί καί ὅλα τά Μυστήρια, ἐκτός τῆς χειροτονίας Κληρικῶν, ἐτελοῦντο ΚΑΝΟΝΙΚΩΤΑΤΑ καί ΕΓΚΥΡΩΤΑΤΑ. Ἑπομένως οὐδέποτε διεκόπη ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, εἰς τούς ἐμμένοντας εἰς τήν δισχιλιετῆς Παράδοσιν, ἐνῶ τό 1935 ἡ Ἐκκλησία ἐπανέκτησεν καί τόν ἐπισκοπικόν βαθμόν, τοῦ ὁποίου ἐπί δεκαετίαν ἐστερήθη, διότι «ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε» ἡ Οἰκουμενιστική Παναίρεσις!... ΕΠΑΝΑΚΤΑΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ Ἀφοῦ λοιπόν τό Ὀρθόδοξον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, Κληρικοί, Μοναχοί καί Λαϊκοί, ἐδοκιμάσθησαν ἐπί ὁλόκληρον δεκαετίαν, τόν Μάϊον τοῦ 1935, μετά ἀπό 10ετεῖς σκληράς καί ἀδιακόπους διαμαρτυρίας, αἱ ὁποῖαι ἐλάμβανον σοβαράς διαστάσεις καθ' ὅλας τάς Συνοδικάς συνεδριάσεις τῆς ἐξηπατημένης καί καταδυναστευομένης Νεοημερολογιτικῆ Ἱεραρχίας, τό 1935 τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἀποκηρύσσουν τήν καινοτόμον Νεοημερολογιτικήν Ἱεραρχίαν καί διακηρύσσουν, κατά τόν πλέον ἐπίσημον καί σαφῆ τρόπον ἐνώπιον 25.000 περίπου Ὀρθοδόξων, τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν ἐπισήμως καί οὔτω ἐπιστρέφουν εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν ἀδιακόπως ἐξεπροσώπουν καί ἐξέφραζον οἱ Γ.Ο.Χ. Μετά τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν πανηγυρικήν ἕνωσιν, οἱ τρεῖς οὗτοι Ἀρχιερεῖς μετέβησαν αὐθημερόν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης παρά τήν Κερατέαν, ὅπου ἐπεκύρωσαν καί τρανώτατα διεκήρυξαν τήν Ὁμολογίαν των, προβάντες χωρίς τήν παραμικράν καθυστέρησιν καί εἰς χειροτονίας ἑτέρων τεσσάρων Κληρικῶν εἰς Ἀρχιερεῖς! Τοῦτο τό γεγονός ὑπῆρξεν ἡ μεγίστη καί ἡ ἰσχυροτέρα ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ἡ ὁποία εἰς τήν κυριολεξίαν, ἀπεγοήτευσεν καί ἐτσάκισε τόν Νεοημερολογιτικόν-Οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος ἐπερίμενεν, ἐλλείψει Ἀρχιερέων, νά σβήση ἡ Ὀρθοδοξία! Διό, ἀμέσως ἐν μιᾶ νυκτί, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, τῆς συμβολῆς καί τοῦ πολιτικοῦ καθεστῶτος, ἔλαβεν τοιαῦτα μέτρα, ὥστε εἰς ἐλάχιστον χρόνον (αὐθημερόν) διέλυσεν τήν μόλις συγκροτηθεῖσαν Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον, διώξας καί ἐξωρίσας τούς ὁμολογητάς Ἀρχιερεῖς! Ὡστόσον τήν Συνοδικήν ὁμολογίαν τοῦ 1935 καί πρό πάντων τάς ἐπισκοπικάς χειροτονίας, ἤγουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, παρά τάς ἀπεγνωσμένας ἐνεργείας τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ὅλων τῶν διαδόχων του, δέν κατώρθωσαν ποτέ νά τήν διακόψουν καί νά τήν ἐξαλείψουν. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος διά τό ὁποῖον ἀπεγνωσμένως, ἀναιδῶς καί ἱεροσύλως ψεύδονται, συκοφαντοῦν καί ἀπατηλῶς ἀγωνίζονται νά αὐτοδικαιωθοῦν! Κηρύττοντες μέ ὅλα τά μέσα πού διαθέτουν ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. δῆθεν «δέν ἔχουν Ἀποστολικήν Διαδοχήν»(!) ὁμολογοῦν λαμπρότερον τοῦ ἡλίου ὅτι οἱ ἴδιοι μέ τόν Νεοημερολογιτισμόν των δέν ἔχουν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΘΕΤΩΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Πρό αὐτῆς τῆς πραγματικότητος ὁ Χρ. Παπαδόπουλος καί εὐρύτερον τά σκοτεινά κέντρα τοῦ Παπικοῦ, Προτεσταντικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤδη ἀπό τό 1932 ἤρχισαν νά ἀποστέλλουν ἐγκαθέτους των, οἱ ὁποῖοι εἰσεχώρησαν καί εἰς τό Διοικητικόν σῶμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆ Κοινότητας τῶν Ὀρθοδόξων, ἤτοι εἰς τήν «Πανελλήνιον Θρησκευτικήν Ἐκκλησιαστικήν Ὀρθόδοξον Κοινότητα», (Π.Θ.Ε.Ο.Κ.), ὥστε κατ' αὐτόν τόν τρόπον νά περιέλθη εἰς χεῖρας των ἡ διοίκησις ὅλων τῶν ἀνά τό Πανελλήνιον 800 ἐνοριῶν καί Παραρτημάτων, καί κατόπιν σύν τῶ χρόνω νά σβήση καί ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί πρό πάντων νά ἐκλείψη ἡ Γνησία καί ἀδιάκοπος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ εἰς Αὐτήν. Τήν ἰδίαν ἀκριβῶς περίοδον ἔχομεν σαφῆ τήν τάσιν νά μετατρέψουν τήν ἐν διωγμῶ εὑρισκομένην Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς ἕναν ἀνώδυνον κενόν «Παλαιοημερολογιτισμόν»! Δηλαδή ὁ Νεοημερολογιτισμός ἐπέτρεπε καί προωθοῦσε (καί συνεχίζει νά προωθῆ) μίαν ψευδοπαλαιοημερολογιτικήν ΚΕΝΗΝ Ἐκκλησιαστικήν Κοινότητα «δεκατριμεριτῶν» καί πάντως ἐξηρτημένην Πνευματικῶς καί Διοικητικῶς ἀπό αὐτόν. Τοῦτο πρέπει νά δεχθῶμεν ὅτι τό ἐπέτυχον ἐν πολλοῖς, ἀλλά καί ἀπέβη καί ἀποβαίνει μοιραῖον κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐξαιρέτως εἰς τάς ἡμέρας μας! Διά τόν λόγον αὐτόν εἶναι μεγίστης σημασίας ὅτι «θέτομεν τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων»! Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Τό ἔργον τοῦτο κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό τέλος τοῦ 1935, ὑπευθύνως ἀνέλαβεν ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὅστις ἐσκεμμένως παρέμεινεν εἰς τό Παλαιόν καί μετά τό 1935 καί τό 1937, ὡς ἐγκάθετος «Παλαιοημερολογίτης» τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ! Δηλαδή ἔμεινεν ὄχι μόνον ἕνας κενός παλαιοημερολογίτης, ἀλλά καί ὄργανον, τό ὁποῖον θά ἐξετέλει ὅσα δέν ἡδύνατο νά ἐκτελῆ ὁ Νεοημερολογιτισμός. Ὁ ρόλος του ἐν προκειμένω ἦτο νά στηρίξη ἕναν «παλαιοημερολογιτισμόν», ὑπό τήν πνευματικήν καί διοικητικήν ἐξάρτησιν τῆς Καινοτόμου Σχισματοαιρετικῆ Συνόδου. Ἕναν Παλαιοημερολογιτισμόν χωρίς ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί χωρίς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ἀλλά καί ἀπολύτως ἐξηρτημένον διοικητικῶς καί πνευματικῶς ἀπό τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ!... Τά πράγματα καταβοοῦν ὅτι τοῦτο ἀκριβῶς εἰς τάς ἡμέρας μας κατέστη αὐτοσκοπός καί ἐνεργεῖται πυρετωδῶς!... Ἐν πάση συντομία, πρέπει νά εἴπωμεν ὅτι ὁ ἐν λόγω πρώην ὁμολογητής, λόγοις καί ἔργοις, (βεβαίως, καί τοῦτο μόλις δι' ὀλίγους μῆνας, ἤτοι ἀπό τοῦ Μαΐου τοῦ 1935 καί μέχρι τοῦ Φθινοπώρου τοῦ ἰδίου ἔτους), προσέφερεν ὅ,τι ἱερώτερον, πολυτιμώτερον καί Ἐκκλησιαστικώτερον ἠδύνατο νά προσφέρη, καί αὐτό ἦτο ἡ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ! Δυστυχῶς ὅμως διά τόν ἴδιον, ἀπό τοῦ Φθινοπώρου τοῦ 1935, εὑρισκόμενος εἰς τήν ἐξορίαν, ἐπισήμως πλέον ἤρχισεν νά ἀρνῆται καί νά ἐμπτύη κατά τῆς ἀπό τοῦ Μαΐου τοῦ 1935 καλῆς Ὁμολογίας καί ἐπί τῶν ἱστορικῶν ἐκείνων Ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν! Ἐνήργησεν ὡς νά ὥμοσεν εἰς τόν Πονηρόν νά διακόψη καί ἐξαλείψη γενικῶς τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί κυρίως, πάση θυσία, νά μήν γίνη πλέον νέα χειροτονία οὔτε ἐπισκόπου, οὔτε ἱερέως ἤ Διακόνου! Οὕτω ἐπίστευεν ὅτι θά ἐξέλιπεν σύντομα καί ἡ ἀρχιερωσύνη καί ἡ Ἱερωσύνη καί οἱ Ὀρθόδοξοι θά ἀνεζήτουν κληρικούς ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν ὁπότε δολίως θά ἐξηρτῶντο ἀπό πάσης ἀπόψεως, Διοικητικῆ καί Πνευματικῆ ἀπό αὐτόν, κατ' αὐτόν δέ τόν τρόπον τό «Παλαιοημερολογιτικόν» ἤδη θά ἦτο πολύ γρήγορα λελυμένον! Αὐτό ἀκριβῶς τό ἔργον ἀνέλαβεν νά ἐκτελέση καί ὁλοκληρώση ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καββουρίδης! Τά γεγονότα σήμερον καταβοοῦν αὐτάς τάς ἀληθείας, διότι ἰδιαιτέρως σήμερον κραυγαλέως ἐνεργοῦνται συστηματικώτερον. Περιττόν νά τονίσωμεν τό γεγονός ὅτι τό προκληθέν Φλωρινικόν Σχῖσμα, δέν παρέμενεν μόνον ὡς χαίνουσα πληγή εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά προεκάλεσε καί ἕτερα «θυγατρικά» τοιαῦτα... ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΠΡΟΣΚΡΟΥΟΥΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟ 1948 Ἐν ἀντιθέσει πρός τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, παραμείνας εἰς τήν ἀπό τό 1924 Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί ἐνδιαφερόμενος νά μήν ἐκλείψη καί ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἐποίησεν τό πᾶν ἵνα φέρη εἰς τήν ἀρχικήν του ὁμολογίαν τόν πρ. Φλωρίνης καί πρό πάντων νά προβοῦν ἀπό κοινοῦ εἰς νέας ἐπισκοπικάς χειροτονίας πλήν δέν τό ἐπέτυχεν, διότι αἱ σκοτειναί δυνάμεις δέν ἔπαιζον!... Ἐπίσης καί ὁ ἐπαμφοτερίζων Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, (ὁ ὁποῖος ἐχειροτονήθη εἰς ἀρχιερέα τό 1935), ἄλλοτε ὡμολόγει καί ἄλλοτε ἐσιώπα, ἐνῶ μονίμως ἠρνεῖτο νά συμμετάσχη εἰς νέαν χειροτονίαν ἐπισκόπου, ὡς τοῦ προέτεινεν καί τόν παρεκάλει ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος! Οὗτος ἐν τέλει, καί ἐπισήμως περί τό 1947, συνεμάχησεν καί ἡνώθη μετά τοῦ πρ. Φλωρίνης... Πρό αὐτῆς τῆς πραγματικότητος, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζετο περισσότερον ἀπό μίαν δεκαετίαν (1937-1947), καί ἐνῶ ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος πλέον εὑρίσκετο εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου του, (τόν ἐχώριζεν μόνον ἑνάμισυ ἔτος περίπου ἀπό τῆς ὁσίας καί ὁμολογιακῆ Κοιμήσεώς του († 15.5.1950), ἤτοι τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948, κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως σύμπαντος τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τῶν Μοναχῶν, ἀλλά καί τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, οὗτος ἐπαναλαμβάνομεν ὁ κατ' ἐξοχήν ἀπό τήν πρώτην ὥραν ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Βρεσθένης ΜΑΤΘΑΙΟΣ, ΥΠΕΡΒΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ, ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΕΝ ΜΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟΣΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ! Κατόπιν τούτου, ἀπό κοινοῦ οἱ δύο αὐτοί Ἀρχιερεῖς, ἀνέδειξαν 5μελῆ Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον. Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἔχων βαθεῖαν καί ζῶσαν συνείδησιν περί τῆς Ἐκκλησίας, Ὀρθώτατα τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948 ΥΠΕΡΕΒΗ τήν Κανονικήν Τάξιν, διά νά μήν ἐκλείψη ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ὡς ἐπεδίωκον οἱ πάντες (Νεοημερολογιτικός καί Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός) καί εὑρεθῆ ὁ πιστός λαός ὑποχείριος τῶν προδοτῶν. Δηλαδή ἐν προκειμένω κατά παράλληλον ρῆιν τοῦ Κυρίου, εἶπεν καί ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης ὅτι, «ἡ Κανονική Τάξις ἐγένετο διά τήν Ἐκκλησίαν καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία διά τήν Κανονικήν Τάξιν...»!!! Ὁ μεγαλύτερος Διώκτης συκοφάντης καί ἱερόσυλος καί αὐτοῦ τοῦ ἐξαιρέτου γεγονότος, προέκυψεν καί πάλιν ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καββουρίδης, διότι εἶδεν ὅτι δι' αὐτῶν τῶν ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, ὁ ἀοίδιμος Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, συνέτριβεν κυριολεκτικῶς τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενιστικόν Φλωρινισμόν, ἀλλά καί τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Διό αἱ ἐν λόγω χειροτονίαι τοῦ 1948 ἐστάθησαν ἡ μεγίστη αἰτία καί ἀφορμή νά συνεχίσουν ἀπό κοινοῦ ὁ πρ. Φλωρίνης καί ὁ Νεοημερολογιτισμός καί ἐν γένει ὁ Οἰκουμενισμός, λυσσαλέον διωγμόν, κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, στηριζόμενοι ἐπί τῆς διαστροφῆ κάθε ἀληθείας διά τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης καί τῆς συκοφαντίας! ἀπό κοινοῦ ἀμφότεροι ἐσυκοφάντησαν καί ἱεροσύλησαν ὅσον ἠδύναντο κατά τῶν συγκεκριμένων ἱστορικῶν ἀποβασῶν χειροτονιῶν! Ὅπως τό 1935 ὁ Νεοημερολογιτισμός ψευδέστατα ἐκήρυξεν ὡς δῆθεν «ἀντικανονικάς» καί «ἀκύρους» ἐκείνας τάς ἐπισκοπικάς χειροτονίας, οὕτω καί τώρα ἀπό κοινοῦ ἀμφότεροι ἐπαναλαμβάνουν τάς ἰδίας διαστροφάς καί ψεύδη! Τό ἀπολύτως ἀληθές εἶναι ὅμως ὅτι τό 1935 οἱ ἐπιστρέψαντες τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐχειροτόνησαν, ἀφοῦ πρῶτον ὡμολόγησαν καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀπεκήρυξαν τόν Νεοημερολογιτισμόν καί πάντως πρό τῆς ὑπ' αὐτοῦ (τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ), «καθαιρέσεώς» των! Εἶναι ἀπολύτως σαφές καί ἱστορικῶς ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟΝ, ὅτι τό 1935 ἤδη εἶχον προηγηθεῖ Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως αἱ χειροτονίαι καί μετά ἠκολούθησεν ἡ ἀνόητος πρᾶξις τῆς «καθαιρέσεως» ἀλλά καί τῆς ἐξορίας, ἀποκλειστικῶς, διότι ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ!!! Βεβαίως καί ἄν ἀκόμη, καθ' ὑπόθεσιν λέγομεν, αἱ ἐπισκοπικαί ἐκεῖναι χειροτονίαι τοῦ 1935 εἶχον γίνει ὑπό «καθηρημένων», ἡ τοιαύτη πρᾶξις «καθαιρέσεως» ὑπό τοῦ ἀποκεκηρυγμένου Σχισματοαιρετικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καί ὑπό τό φῶς τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΟΥΔΕΝ θά ἐκέκτητο κῦρος καί ΟΥΔΕΜΙΑΝ συνέπειαν θά εἶχεν ἐπί τῶν ἐπισκόπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐχειροτόνησαν, καθώς καί ἐπί τῶν χειροτονηθέντων!... Η ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ Ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβεν παντί σθένει καί τρόπω νά «ἀκυρώση» τάς χειροτονίας καί τοῦ 1948, ὑπῆρξεν ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος! Οὗτος ἐνῶ συστηματικῶς ἠρνεῖτο τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅμως ὅλως ἱεροσύλως ἀντεποιεῖτο τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἀποκαλῶν ὡς τοιαύτην τήν ἀπό τό 1937 σχισματοαίρεσίν του! Ναί, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ, ΑΡΝΗΤΗΣ καί ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ἀποβάς κατ' Αὐτῆς, συκοφαντεῖ τόν Ἐπίσκοπον Βρεσθένης καί τήν ὑπ' αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον ὡς δῆθεν σχισματικῶν (ἔναντι τοῦ ἰδίου!), τό δέ ἀδιανόητον εἶναι ὅτι τό 1950 διακηρύσσει ὅτι «ἐάν τις τῶν Ματθαιϊκῶν Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν, θελήση κάποτε νά ἐπιστρέψη (ποῦ; εἰς τό σχίσμα του(!), τό ὁποῖον ἀθεολογήτως καί ὅλως, ἐπαναλαμβάνομεν, κακοήθως ἐχαρακτήριζεν ὡς «Ἐκκλησίαν», ἐκ τῆς ὁποίας τό 1937 ἀπεκόπη δῆθεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος), θά ἔδει ὁπωσδήποτε νά χειροθετηθῆ ὡς πρώην σχισματικός»!!! Πρόκειται ἀσφαλῶς περί συνειδητῆς καί πάντως κακοήθους ἱεροσυλίας, τήν ὁποίαν ὅμως ἀποθανόντος τοῦ πρ. Φλωρίνης τό 1955, συνέχισαν οἱ πολύ χείρονες ἐκείνου ὀπαδοί του. Κενοί καί τυφλοί «παλαιοημερολογῖται», παρέλαβον τήν ἀπό 1950 γραπτήν «παρακαταθήκην» τοῦ πρ. Φλωρίνης, καί ἐμεθόδευσαν νά ἐφαρμόσουν τήν περί «χειροθεσίας» ἐντολήν, ἐπί τῶν ἐπισκόπων καί Κληρικῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία «χειροθεσία», ἐπαναλαμβάνομεν καί τονίζομεν, προβλέπεται μόνον διά τούς ἐπιστρέφοντας εἰς τήν Ἐκκλησίαν πρώην σχισματικούς!!! Ὁ ἐντελῶς σκοτισθείς νοῦς τοῦ ἀρνητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας καί διά λογαριασμόν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ προκαλέσαντος τό 1937 τό πρῶτον σχῖσμα-Σχισματοαίρεσιν εἰς τό Σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διενοήθη μέ αὐτόν τόν τρόπον νά προσβάλη τόσον τάς χειροτονίας τοῦ 1935, ὅσον καί κυρίως τοῦ 1948, ὥστε κατόπιν μοιραίως νά αὐτοκαταλυθῆ καί ἐκλείψη καί ἡ Ὁμολογία- Ἐκκλησιολογία, καί καταστήση ὁλόκληρον τό σῶμα τῶν ἀπό τό 1924 πιστῶν «σχισματικούς», ὅπως εἶχον καταστεῖ σχισματικοί ὁ ἴδιος καί οἱ ὀπαδοί του ἐπισήμως ἀπό τό 1937!!! Εἶναι ἔργον ἀντίχριστον καί ἀντιεκκλησιαστικόν ὅλον τοῦτο ἤ ὄχι; Ὅσον ὅμως τό σχέδιον τοῦτο ἐμεθοδεύθη καί ὅλως ΙΕΡΟΣΥΛΩΣ ἐπεχειρήθη ὑπό τῶν ὀπαδῶν του, τόσον ΑΠΕΤΥΧΕΝ, διότι ἐπιχειρηθέν τό συνέτριψεν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου!... Ἄς τό παρακολουθήσωμεν ὅπως διεδραματίσθη ἀπό τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 καί συνεχίζεται μέχρι σήμερον. Τήν σύνοψιν τῶν συμβάντων κατά τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 τήν ἐπιχειροῦμεν ὡς Ἱερά Σύνοδος, διότι οἱ πλείονες ἐξ ἡμῶν εἴμεθα αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τῶν γεγονότων. Θεωροῦμεν δέ ὡς εὐλογίαν Θεοῦ τήν παροῦσαν Συνεδρίασιν, διότι τόσον ἡμεῖς σήμερον ὡς Μητροπολῖται Μεσογαίας Κήρυκος καί Λαρίσης Ἀμφιλόχιος, ὅσον καί ὁ ἐλλογιμώτατος θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία ἀπό τότε εἰς τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, διεδραμάτιζεν σπουδαῖον ρόλον, ὁμιλοῦμεν καί γράφομεν ὡς αὐτόπται καί γνῶσται τῶν τότε γεγονότων. Ὡς γνῶσται λοιπόν, κυρίως ἀπό τήν 3ην Ὀκτωβρίου 1971, ὅτε ἐπέστρεψεν ἡ ἐξαρχία, διαβεβαιοῦμεν ὅ,τι καί ὅσα ἀκριβῶς καί ἐπανειλημμένως πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν καί ἐξαιρέτως ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν συνεδρίαν τῆς 8ης Ὀκτωβρίου 1971, ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία μας, ἐν ΩΜΟΦΟΡΙΩ και ΕΠΙΤΡΑΧΗΛΙΩ, διαβεβαίωνεν καί διετράνωνεν τήν μαρτυρίαν της, καθ' ἥν ἡ Ἱεραποστολή εἰς τήν ἐν Ἀμερικῆ Σύνοδον τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐπέτυχεν ἀπολύτως διότι: 1) Ἡ Ρωσική Σύνοδος μετά πολλοῦ ἐνδιαφέροντος καί προσοχῆ ἤκουσεν τήν Ἔκθεσιν Πίστεως καί τά ἀφορῶντα εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί ἰδιαιτέρως τήν ἀπό τό 1924, Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν Αὐτῆς, καί θαυμάσασα τήν ἐπεκρότησεν καί τήν ἀπεδέχθη. 2) Βάσει αὐτῆς τῆς ἀποδοχῆ τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας, ἐκηρύχθη ἡ Ἕνωσις καί ἀνεγνωρίσθη ἡ ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου Χειροτονία τοῦ Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος καί ὅλαι ὅσαι κατόπιν ἠκολούθησαν ὡς ἀπολύτως πλήρεις καί ἔγκυροι. Δηλαδή ἀνεγνωρίσθησαν ὡς Κανονικαί καί Ὀρθόδοξοι πράξεις, διακονήσασαι ἀποκλειστικῶς τήν Ἐκκλησίαν. Εἰς τήν συνέχειαν, καί διά νά εἰρηνεύσουν οἱ Φλωρινικοί, οἱ ὁποῖοι ἐμαίνοντο κατά τῆς ἀναγνωρίσεως, ὥρισεν ὅπως, διά νά ἐπέλθη ἀγάπη, πραγματοποιηθῆ καί ἡ περιβόητος «Συγχωρητική Εὐχή», ὑπό τόν βασικόν ὅρον ὅτι αὕτη δέν καθήπτατο οὐδαμῶς τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948. Ἀντιθέτως τοῦτο ἐγένετο διά νά εἰρηνεύσουν καί Ὀρθοδοξήσουν οἱ Φλωρινικοί καί ἑνωθοῦν ἐν τῆς Ἐκκλησία, διότι δέν ἦτο δυνατόν νά εἶναι ἡνωμένη ἡ Ρωσική Σύνοδος μετά τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας καί νά διασαλεύεται ἡ ἕνωσίς της μετά τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν προκειμένω πρωτίστως δέν εἶχον τήν ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, ἐπί τῆς ὁποίας ἐκηρύχθη ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ρωσικῆ Συνόδου! Ταῦτα πάντα βάσει τῶν ἐπανειλημμένων καί ρητῶν δηλώσεων τῆς ἐξαρχίας μας!... Διά τούς λόγους αὐτούς, ἤτοι διά τήν ἀγάπην, εἰρήνην καί ἕνωσιν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐν τῆς ἰδία Πίστει καί Ὁμολογία, ὁ Πρόεδρος τῆς Ρ.Σ. Φιλάρετος, ἠγνόησεν τήν ἐν «Σχεδίω ἀπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν» καί ἰδιαιτέρως τήν παράγραφον, αὐτῆς ἡ ὁποία ἀντιφατικῶς καί ὅλως ἀνοήτως ἀνέφερεν τήν περί «χειροθεσίας» ἀπόφασίν της, ἐνῶ προηγουμένως, εἰς τό αὐτό σχέδιον τῶν Φλωρινικῶν, φέρεται ρητῶς ὡς ἀναγνωρίσασα ἐγκύρους ταύτας. Διά τοῦτο ὥρισεν προφορικῶς νά ἀναγνωσθῆ μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή, ἡ ὁποία σαφέστατα ΔΕΝ ΣΥΝΕΙΧΕΤΟ μέ τήν ἀναγνώρισιν τῆς ὑφ' ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948. Ἡ συγχωρητική εὐχή, ἡ ὁποία ἐγένετο δεκτή ὑπό τῆς ἐξαρχίας μας εἰς τήν Ἀμερικήν, ἐγένετο κατ' ἄκραν οἰκονομίαν δεκτή καί ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν Ἑλλάδα, πάντοτε ὑπό τήν βασικήν προϋπόθεσιν ὅτι δέν εἶχεν ἀπολύτως καμμίαν σχέσιν μέ τάς χειροτονίας τοῦ 1948. Δηλαδή ἡ Συγχωρητική Εὐχή δέν ἀπετέλει παράγοντα διά τήν ἀναγνώρισιν ἀλλά ἠκολούθησεν ὑπό τήν ἀποκλειστικήν δεοντολογίαν νά εἰρηνεύσουν οἱ Φλωρινικοί, ὁμολογήσουν τήν καλήν ὁμολογίαν καί ἐπέλθη καί αὐτῶν ἡ ἐν τῆς Ἐκκλησία Ἕνωσις. Σημειωτέον ὅτι κατά τάς ρητάς δηλώσεις τῆς ἐξαρχίας ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐθεωρήθη ὡς Ὀρθόδοξος καί ἕνεκα τούτου κατέστη δυνατή ἡ μετ' αὐτῆς ἕνωσις καθώς καί ἀποδοχή τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς. Ἀπό τῆς 8ης Ὀκτωβρίου ἕως τήν 15ην/28ην Ὀκτωβρίου 1971 συνέβησαν πολλά γύρω ἀπό τό θέμα «Συγχωρητική Εὐχή», τό κυριώτερον δέ ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος κατ' ἀρχάς ἐφέρετο διχασμένη, διότι δύο Ἐπίσκοποί μας ὁ Μακαριστός Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί ὁ τότε Μεσσηνίας Γρηγόριος, ἠρνοῦντο νά ἀποδεχθοῦν καί αὐτήν τήν συγχωρητικήν εὐχήν, ἔστω ὡς πρᾶξιν ἀγάπης καί εἰρήνης! Ὅτε ὅμως κατά τόν Ὄρθρον τῆς 15/28 Ὀκτωβρίου 1971, οἱ δύο αὐτοί ἀρχιερεῖς ἐτέθησαν πρό τοῦ διλήμματος καθ' ὅ: «Ἀπόρριψις τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς συνεπάγεται τήν ἐκδίκασιν τῶν δύο Ἐπισκόπων τῆς Ἐξαρχίας καί προφανῶς τήν καθαίρεσίν των», καί ὅτι «ἀπειλεῖται σχῖσμα ἐσωτερικόν», ἐνῶ, ὅλως ἰδιαιτέρως, ἐτονίσθη καί ὑπεγραμμίσθη καί πάλιν ὅτι «ἡ συγκεκριμένη ἄκρα οἰκονομία περί ἀποδοχῆ τῆς Συγχωρητικῆ, δέν ἔχει ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ-ΑΝΑΦΟΡΑΝ εἰς τό Μυστήριον τῆς χειροτονίας καί δέν θίγει τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν κέκτηται ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐκ τῶν ἀπολύτως ἐγκύρων Χειροτονιῶν τοῦ 1935 ὅσον καί τοῦ 1948». Κατόπιν τούτων, κατά τήν συγκεκριμένην ἡμέραν καί ὥραν, οἱ δύο Ἀρχιερεῖς ὑπανεχώρησαν καί δέχθησαν καί ἀνεγνώσθη τύποις ἡ «συγχωρητική εὐχή». Οὕτω τό ἀπό τό 1950 καταχθόνιο σχέδιον τοῦ πρ. Φλωρίνης, νά διακόψη τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί δι' αὐτῆς καί τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, μέσω καί διά τῆς «χειροθεσίας» κατά τόν Η΄ Κανόνα, δηλαδή νά συντρίψη τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί νά καταστήση τούς Γ.Ο.Χ. ἁπλῶς θρησκολήπτους καί ἀρρωστημένους «Παλαιοημερολογίτας», αὐτό λέγομεν τό ἄκρως ἱερόσυλον σχέδιον, δέν ΑΠΕΤΥΧΕΝ ἁπλῶς ἀλλά καί ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΕΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΘΗ ὑπό τῆς δεξιᾶς τοῦ Κυρίου. ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ. ΑΠΟΠΕΙΡΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΑΥΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΩΣ ΩΣ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ»! Ἐπίσης τονίζομεν καί δέον ὅπως ληφθῆ σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν, τό γεγονός ὅτι ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία μας ἀφοῦ εὐηγγελίσθη τά περί Ὁμολογίας, τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς περί ἀναγνωρίσεως τῶν χειροτονιῶν καί τῆς κατ' ἄκραν οἰκονομίαν καί ὑπό ρητούς ὅρους «συγχωρητικῆς εὐχῆς», ὄχι ἁπλῶς δέν ἐνεφάνισεν οὐδέν ἐπίσημον γραπτόν σχετικόν κείμενον, ἀλλ' οὔτε καί αυτήν τήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, τήν ὁποίαν ἀπό μακροῦ ἡτοίμαζον εἰς τε τήν Ἑλλάδα καί τήν Ἀμερικήν! Τοῦτο δε καταφανῶς ἐπειδή δέν ἐνεκρίθη ὑπό τῆς Ρωσικῆ Συνόδου καί κυρίως, διότι δέν ὑπεγράφη! Αὕτη μόνον ἀπό τό τέλος τοῦ Νοεμβρίου 1971, ὅταν τά πάντα εἶχον τελειώσει, τότε μόνον δημοσιεύεται πρῶτον ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ἀμέσως κατόπιν καί ὑπό τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου, ἐννοεῖται ἀνυπόγραφος ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, φέρουσα μόνον τήν ὑπογραφήν τοῦ συμμετέχοντος εἰς τήν ὅλην σκευωρίαν Γραμματέως αὐτῆς, ἤτοι τοῦ Μανχάταν Λαύρου)(1), διά νά μείνη ἔκθετος εἰς τόν αἰῶνα, διότι ὑπέγραψεν ἄθλιον, ἱερόσυλον, ἀντιφατικόν, ψευδές καί ἐπαίσχυντον ἔγγραφον τῶν Φλωρινικῶν ὡς δῆθεν «ἀπόφασιν» τῆς Ρωσικῆ Συνόδου! Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἱερά Σύνοδος δέν ἠσχολήθη μέ αὐτήν τήν «ἀπόφασιν», ἐνῶ ζωηρῶς καί ἀποκλειστικῶς ἠσχολήθη μέ τήν Ὀρθόδοξον ὁμολογίαν διότι οὐδόλως αὕτη προέκυπτε, οὐδέ κἄν ἀνεφέρετο εἰς τήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, ἀλλά καί διότι ἐξετίθετο ἡ Ἐξαρχία μας! ὡς ἐκ τούτου ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐποίησε τό πᾶν δι' αὐτήν τήν ὁμολογίαν καί διά νά μή διασαλευθῆ ἡ κηρυχθεῖσα ἕνωσις, μεθ' ὅ θά ἠκολούθει καί τό περί ἀναγνωρίσεως ἤ «χειροθεσίας» ὡς ἄκρως ἀντιφατικόν θέμα. Δυστυχῶς ὅμως οἱ Φλωρινικοί, ἀλλά καί οἱ συμπράξαντες ἡμέτεροι (Εὐγένιος Τόμπρος, Καλλιόπιος κ.λπ.) ἀνέλαβον νά πραγματοποιήσουν νέον Σατανικώτερο σχέδιον! Δηλαδή, χωρίς θορύβους, ἀλλά καί ἄκρως δολίως καί ὑπούλως, ἐφαντάσθησαν ὅτι ἠδύναντο καί διά τῆς Γκεμπελιστικῆ μεθόδου νά μεταποιήσουν τήν δεδομένην πλέον «Συγχωρητικήν εὐχήν», τήν ὁποίαν ὑπό ρητούς ὅρους καί προϋποθέσεις ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι, εἰς «Χειροθεσίαν» ὡς ἐπί σχισματικῶν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆ Συνόδου! Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἤτοι τῆς ἐξαρτήσεως τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς ἐκ τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί δι' αὐτῶν ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ, θά «ἐλύετο τό Παλαιοημερολογιτικόν», διότι θά «κατελύετο» καί ἡ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἀλλά καί ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ! Δέν θά ἀπαριθμήσωμεν ὅλας τάς σχετικάς ἀποπείρας των, ἀλλά θά ἀναφέρωμεν μόνον ὡρισμένας χαρακτηριστικάς, τάς ὁποίας Κλῆρος καί Λαός πρέπει νά ἔχωμεν ὑπ' ὄψιν. 1) Ἤρξαντο τήν συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν ὑπό ρητάς προϋποθέσεις καί ὅρους ἔκαμε δεκτήν ἡ Ἱερά Σύνοδος, νά τήν ἀποκαλοῦν καί νά τήν προπαγανδίζουν συστηματικῶς ὡς δῆθεν «χειροθεσίαν», βασιζόμενοι ἀποκλειστικῶς εἰς τό ἐκ τῶν ὑστέρων ἐμφανισθέν ἀνυπόγραφον, ἐλεεινόν καί τρισάθλιον «σχέδιον ἀποφάσεως τῶν Φλωρινικῶν», τό ὁποῖον, ὡς εἴπομεν, ἀναισχύντως καί ὅλως δολίως ἐνεφάνιζον ὡς δῆθεν ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆ Συνόδου, ἐνῶ εἴς τινας δυσκόλους περιπτώσεις μετεχειρίζοντο καί τήν «διευκρίνισιν» ὅτι «ἡ Ρ.Σ. ὑπό τόν ὅρον «χειροθεσία» ἐννοεῖ τήν Συγχωρητικήν εὐχήν καί ὄχι τήν κατά τόν Η΄ Κανόνα προβλεπομένην χειροθεσίαν»!!! 2) Ὁ Εὐγένιος Τόμπρος ἐν συνεννοήσει μετά τοῦ τότε (1972) ἀκόμη Πρωθυπουργοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου καί μέ πρόφασιν νά στηριχθῆ τό δοκιμαζόμενον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, δεδομένης δέ καί τῆς ἀντιθέσεως καί διαστάσεως τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου (τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας), πρός τόν Γ. Παπαδόπουλον, ἀπεφάσισαν ὅπως ὑπαχθῆ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἀναγνωρισθῆ καί ὑπό τοῦ Κράτους ὡς δευτέρα ἐν Ἑλλάδι ἐπίσημος Ἐκκλησία! Τό θέμα προωθεῖτο διακριτικώτατα, πλήν μέ γρήγορον ρυθμόν, καί δέν θά ἐλάμβανεν ἐπισήμως διαστάσεις, ἀλλά σιωπηλῶς καί ἀθορύβως θά ἐκηρύσσετο ἡ ἕνωσις, μέ τό ὡς ἄνω Πατριαρχεῖον μέ βάσιν ὅμως τήν «ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν», ἡ ὁποία ἐνεφάνιζεν τήν ἁπλῆν Συγχωρητικήν Εὐχήν εὐθέως ὡς χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν!... Τόν Ἰανουάριον τοῦ 1973 τό ἐν λόγω σχέδιον περί ἀναγνωρίσεως καί ὑπαγωγῆ τῆς «Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν Ἑλλάδι», εἰς τό Πατριαρχεῖον-Ἱεροσολύμων, προωθεῖται ἀποφασιστικά καί προκειμένου νά ὁλοκληρωθῆ, ἐσπευσμένως συγκροτεῖται 12μελής Ἱερά Σύνοδος, (ἐξ ὦν τινές, ἦσαν μυημένοι καί σαφέστατα ἐγνώριζον τό σχέδιον), ὅπως διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἀναγνωρισθῆ ἡ ψευδοαπόφασις καί ἀποκτήση κῦρος, ὁπότε ἡ Συγχωρητική Εὐχή πλέον θά ἐλογίζετο ἐπισήμως ὡς «χειροθεσία»! Ὅλον τοῦτο τό σχέδιον ἐναυάγησεν πρίν ὁλοκληρωθῆ, διότι οἱ πρωτεργάται Εὐγένιος Τόμπρος καί Γεώργιος Παπαδόπουλος τό 1974 ἐξέπεσον καί... ἔσβησαν! Ἰδού ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου καί πάλιν ἐπενέβη καί συνέτριψεν καί αὐτό τό σχέδιον!... 3) Ἡμέτεροι καί Φλωρινικοί, συνεχῶς συνήρχοντο καί ἐμελέτων τά σχέδια εἰς τήν Μονήν τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν τοῦ Κορινθίας Καλλίστου εἰς τά Ἀθίκια, ἐνῶ ἐθεωρεῖτο ὡς καλή σύμπτωσις τό ὅτι ὁ κ. Γκουτζίδης κατά τήν συγκεκριμένην περίοδον, ἦλθεν εἰς τρόπον τινά εὐγενῆ ἀντίθεσιν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, διότι δέν ἐδέχθη τήν πρότασίν του νά χειροτονηθῆ Κληρικός καί νά συνεργασθῆ μετά τοῦ τότε ἀκόμη Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμπρου, διό ἀπό τό τέλος τοῦ 1972 καί ἀρχάς τοῦ 1973 διακριτικώτατα ἀπετραβήχθη καί μέχρι τά μέσα τοῦ 1977, δέν συμμετεῖχεν ἐπισήμως εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας, παρά μόνον ὡς θεολόγος προσωπικῶς διηκόνει τόν Ἀρχιεπίσκοπον. Αὐτό ὑπό τῶν ἐπιβούλων ἐθεωρήθη ὡς «εὐτυχές» γεγονός, διά τήν εὐκολωτέραν προώθησιν τῶν σχεδίων ὅλων τῶν συνασπισμένων Προδοτῶν, οἱ ὁποῖοι ἤθελον νά περάσουν τήν Συγχωρητικήν Εὐχήν ὡς «χειροθεσίαν»!... 4) Ὅσον καί ἄν ἀποτυγχάνουν καί ματαιώνονται τά συγκεκριμένα σχέδια, τό ὅλον θέμα παρηκολούθει μέ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον ὁ Νεοημερολογιτισμός, ἐνῶ εἰς τινα βαθμόν διακριτικῶς ἤρχετο συνεργός καί ἡ πολιτεία! Τά ἔτη 1973 καί 1974 μέχρι 1976 εἶναι ἀποκαλυπτικά! Ὁ τότε Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης κατά τήν περίοδον 1974-1976, ἀναλαμβάνει ὅπως, μέσω τῶν Δικαστηρίων, ἀναγνωρισθῆ ἡ ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία ἐνῶ «τηρεῖ Φλωρινικήν σιγήν» ὡς πρός τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, εἶναι ὅμως ρητή ὡς πρός τό θέμα «χειροθεσία τῶν Ματθαιϊκῶν»!!! Ἐν προκειμένω ὁ Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης, μηνύει εἰς τό Πολυμελές Πλημμελειοδικεῖον Πειραιῶς τόν ἡμέτερον μόλις χειροτονηθέντα ὡς ἐπίσκοπον Πειραιῶς Νικόλαον Μεσσιακάρην ὡς «ἀντιποιούμενον τό λειτούργημα τοῦ ἐπισκόπου, ψευδεπίσκοπον ὄντα», διό ἐζήτει νά ἐπιληφθῆ καί ἀποφανθῆ ἡ Δικαιοσύνη! Ἡ κατηγορία βεβαίως ἦτο βαρυτάτη καί ἀπαιτοῦσε πίστιν καί γενναῖον φρόνημα, ἅτινα ὅμως ἔλειπον ἀπό τόν τότε Πειραιῶς Νικόλαον! Οὗτος ἐμφανισθείς εἰς τούς ἀνακριτάς, ἀπολογούμενος ἰσχυρίζετο ὅτι εἶναι Κανονικός καί ὄχι ψευδεπίσκοπος, καί δέν ἀντιποιεῖται λειτούργημα Ἐκκλησιαστικόν. Μή δυνάμενος δέ νά σηκώση περαιτέρω τόν σταυρόν τῆς ὁμολογίας καί τοῦ διωγμοῦ, ἐμφανίζει, (ὁ ἴδιος ἤ ὁ συνήγορός του, εἶναι χωρίς σημασίαν, ἀφοῦ ὁ Συνήγορος ὁμιλεῖ καί ἐνεργεῖ ἐξ ὀνόματος τοῦ πελάτου του), καί καταθέτει τήν «ψευδοαπόφασιν» τῶν Φλωρινικῶν ὡς ἐπίσημον ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆ Συνόδου, εἰς τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζεται ὡς Κανονικός ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, ἀλλά κατόπιν τῆς χειροθεσίας!!! Οὕτω εἰς τό 54/76 ἐκδοθέν ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, ὁ μέν Πειραιῶς σαφῶς ἀρνεῖται τήν ἀρχιερωσύνη του, μεθ' ὅ ἀναγνωρίζεται ἀπό τό Πολυμελές ἀνακριτικόν τμῆμα, τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, ὡς Ἐπίσκοπος, ἡ δέ ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν προβάλλεται ὡς δῆθεν ἐπίσημον Ἐκκλησιαστικόν ἔγγραφον, καί λαμβάνει καί «νομικήν» θά ἐλέγομεν ὑπόστασιν!!! Πλέον ὁ μέχρι τό 1971 ἐγκαλούμενος ὡς «ψευδοκληρικός» καί ἀπό τόν Ἰανουάριον τοῦ 1973 καί «ψευδεπίσκοπος», δυνάμει αὐτῆς τῆς ἀδιανοήτου ἱεροσυλίας περί χειροθεσίας του, τήν ὁποίαν ἐμφανίζει ἡ ἀναφερθεῖσα «ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν», ὄχι ἁπλῶς «ΕΔΙΚΑΙΩΘΗ», ἀλλ' ὡς ἐκαυχᾶτο, ἔλαβεν καί τά «συγχαρητήρια» τῶν ἀνακρινόντων..., ἐνῶ, προσοχή(!), προέκυψεν ὡς δῆθεν «ἡττημένος» καί «συντετριμμένος» ὁ Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης!... Τοῦτο ἀσφαλῶς ἀποκλειστικῶς ἐπεδίωκεν καί ὁ ἴδιος καί εὐρύτερον ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, δηλαδή μέσω αὐτῆς τῆς συμπαιγνίας νά λάβη κῦρος ἡ ψευδοαπόφασις καί ἀποκλειστικῶς ἡ περί «χειροθεσίας» παράγραφος! Γίνεται, λοιπόν, ἀπολύτως σαφές ὅτι πλέον ἡ Ἀποστολική Διαδοχή ἐπιχειρεῖται νά πληγῆ ἀπροκαλύπτως ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί τῆς Πολιτείας μέσω τῆς Δικαιοσύνης!!! Τοῦτο τό ἐκδοθέν 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, ἐνεφανίσθη τό 2003, ὅτε ἡ ἤδη σχισματοαιρετική του ὁμάς, (τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος πλέον ἡγεῖτο ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος», μετά τήν ἀναγκαστικήν παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου ὑπέρ αὐτοῦ), εἶχεν εἰσέλθει εἰς τήν τελικήν της εὐθεῖαν προκειμένου «ἱεροσυνοδικῶς» νά διακηρύξη τήν ἄκρως ψευδῆ καί ἱερόσυλον σκευωρίαν-ἀπάτην, ἤτοι περί «ἀποκηρύξεως» καί «καταδίκης» τῆς δῆθεν «χειροθεσίας» καί «ἐπαναφορᾶς των εἰς τόν Ἅγιον Πατέρα»!!! Ὅλως ἰδιαιτέρας σημασίας εἶναι ὅτι διά τῆς οὔτω μετατροπῆ τῆς Συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς τήν ἀνυπόστατον «χειροθεσίαν» των, καί τῆς «Συνοδικῆς» των καταδίκης καί ἀποκηρύξεως αὐτῆς τό 2007, οὐσία τήν ΥΠΕΣΤΑΣΙΑΣΑΝ διά τούς ἰδίους τούς ἑαυτούς των καί τήν ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κεφαλῶν των! Σαφέστατα δέ ἡ θρασυτάτη αὐτή πρᾶξις ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτην ἄρνησιν, βεβήλωσιν καί ἱεροσυλίαν κατά τῶν ἀπό τό 1935 καί 1948 ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν των, καί πλέον κατά τήν ἀκρίβειαν τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναγνωρίζωνται ὡς ἐπίσκοποι!... 5) Παραλλήλως πρός τόν Νικόλαον καί προφανῶς καί πρό αὐτοῦ, (1974-1976) καί ὁ τότε Ἀργολίδος Παχώμιος Ἀργυρόπουλος, προετοιμάζων, ὅσον ἐξηρτᾶτο ἀπό τόν ἴδιον, τήν ἐπίσημον μετατροπήν τῆς Συγχωρητικῆς Εὐχῆς, εἰς δῆθεν «χειροθεσίαν»(!), πρῶτος αὐτός ἐγγράφως, ὑπό ἄκραν μυστικότητα, γράφει καί ὑπογράφει ἀπόρρητον «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν», εἰς τήν ὁποίαν ἀποφαίνεται ψευδῶς πλήν ρητῶς ὅτι ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος καί προηγουμένως ἡ Ἐξαρχία ἐν Ἀμερικῆ, «προσέτρεξαν» καί «ἐδέχθησαν "ἀγαλλομένω ποδί" ὅλοι ὄχι "Συγχωρητικήν Εὐχήν" ἀλλά "Χειροθεσίαν" ὡς ἐπί σχισματικῶν»! Ὁμοίως καί οὗτος, ὅπως ὁ Νικόλαος, τό κείμενόν του, τό ὁποῖον ἐχαρακτήρισεν ἐξ ἀρχῆς ὡς «ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν», τό ἐκράτησεν μυστικόν καί μόνον περί τό 2003 ἐπισήμως τό ἐκυκλοφόρησεν καί μάλιστα ὑπερημύνθη αὐτοῦ, γράψας καί δεύτερον ἴδιον ἀκριβῶς ψευδές καί ἱερόσυλον κείμενον τό 2004! Αὐτή εἶναι ἡ ἐπί ὁλόκληρον 30ετίαν συνεχιζομένη προδοσία κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, δυστυχῶς καί παρά ἡμετέρων πρώην Ἐπισκόπων!... 6) Εἰς τά ἴδια πλαίσια, ὁ ἴδιος ἐσωτερικός μηχανισμός, τοῦ ὁποίου, μετά τόν Εὐγένιον Τόμπρον, ἡγεῖται ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆ, ἀλλά καί οἱ λοιποί ἐγκάθετοι, οἱ ὁποῖοι παραμένουν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οἱ Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, ὁ Κων/νος ἤ Καλλίνικος Σαραντόπουλος, σήμερον ἐμφανιζόμενος ὡς ἀρχιεπίσκοπος τῶν Φλωρινικῶν, καί πλεῖστοι ἄλλοι, εἰς τά πλαίσια τῆς προετοιμασίας των νά μεταλλάξουν καί νά κηρύξουν τήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν των, ἐχρησιμοποίησαν καί τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον Μακρῆν! Τοῦτον ἔπεισαν καί ἐδήλωσεν τό 1975, μετά 5 ὁλόκληρα ἔτη ἀπό τῆς εἰς Ἀμερικήν μεταβάσεως τῆς ἐξαρχίας μας, ὅτι «τήν 17ην Σεπτεμβρίου εἰς τήν Ἀμερικήν εἰς τόν ἴδιον δέν ἀνεγνώσθη «Συγχωρητική Εὐχή» ἀλλ' ἐγένετο «Χειροθεσία ἐπί σχισματικοῦ, διό προσχωρεῖ εἰς τήν Φλωρινικήν Παράταξιν»!!! Πάντως οὗτος, δέν διενοήθη νά εἴπη ὅτι καί εἰς τήν Ἑλλάδα ἔκαμαν «χειροθεσίαν» ἐπί τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅπως, ἤδη πρό αὐτοῦ, ἀπετόλμησαν οἱ Παχώμιος καί Νικόλαος, οἱ ὁποῖοι, παρά ταῦτα, ἔφθασαν εἰς τό σημεῖον κατά μέν τό 1976 νά ὑπογράψουν τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου(!), ὅταν, ΠΡΟΣΟΧΗ(!), ἀμφότεροι οὖτοι ἐν κρυπτῶ εἶχον ἤδη γράψει τά δόλια φληναφήματά των «περί χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ἐν Ἀμερικῆ καί ἐν Ἑλλάδι καί τό χεῖρον ὅτι ἐν τέλει τήν «ἀποκηρύσσουν καί τήν καταδικάζουν» τό 2007, μέ συνέπειαν τήν ὑποστασιοποίησιν αὐτῆς! Ὅλα αὐτά ἐλάμβανον χώραν, διότι συνεχῶς ἐπί ὅλην 30ετίαν εἰργάζοντο καί προσεδόκουν ὅτι τήν Συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τήν 15ην/28ην Ὀκτωβρίου 1971, προϊόντος τοῦ χρόνου, θά τήν μετέτρεπον καί θά τήν ἐπέβαλον ὡς «χειροθεσίαν» ἐπί σχισματικῶν, ὁπότε ἡ προδοσία θά ἦτο καθολική καί «πανηγυρική»! 7) Καθ' ὅλα τά ἔτη ἀπό τό 1971 ἕως καί τό 1975 ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου κατεβλήθησαν ἀπεγνωσμέναι προσπάθειαι ὅπως ἡ Ρ.Σ. δεχθῆ καί διακηρύξη τήν ἀπό τό 1924 Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί κηρυχθῆ πραγματική ἑνότης, πλήν κατέστη ἀδύνατον! Παρά ταῦτα ὁ τότε πρόεδρος τῆς Ρ. Συνόδου Φιλάρετος διεβεβαίωνεν ὅτι δέν ἐγένετο χειροθεσία ἐπί τῆς Ἐξαρχίας μας, ἀλλά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή. Τό ἀληθές ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι ἡ Ρ.Σ. τό 1971 μᾶλλον ἐφέρετο καί ἤγετο ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, τῶν ὁποίων σαφῶς εἶχεν καί τό «πιστεύω»! Παρά τό συστηματικῶς προωθούμενον σχέδιον περί δῆθεν «χειροθεσίας», τοῦτο ἀπό τοῦ Φεβρουαρίου 1976, ἐφάνη ὅτι ἔληξεν, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τοῦ ὑπ' Α.Π. 1158/20.2.1976 ἐγγράφου της πρός τήν Ρωσικήν Σύνοδον ἀνεκοίνωσεν τήν διακοπήν πάσης κοινωνίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετ' αὐτῆς. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΟΥ 2005 Κατόπιν αὐτοῦ τοῦ γεγονότος καί ὅλων ὅσων προηγήθησαν ἀπό τό 1971 τό συγκεκριμένον σχέδιον δέν ἐπαύθη, ἀλλά ἐτέθη ἐπί ἄλλης βάσεως! Μέ δεδομένον ὅτι τήν Ἱεράν Σύνοδον ἀπό τό 1977 ἐπλαισίωναν δύο θεολόγοι, (Ἐλ. Γκουτζίδης καί Μηνᾶς Κοντογιάννης) γνωστοί ἀμφότεροι διά τόν ζῆλον καί τήν ἐργατικότητά των, τοῦτο ἔλαβεν σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος, ὅστις συνειδητοποιήσας ὅτι τά σχέδια του περί «χειροθεσίας» θά προσέκρουον σκληρά ἐπ' αὐτῶν, κατ' ἀρχάς ἐποίησεν τό πᾶν νά τούς προσεταιρισθῆ καί νά τούς παρασύρη εἰς τάς μεθοδεύσεις του περί χειροθεσίας, πάντοτε ἐμμέσως καί σιωπηλῶς! Τοῦτο ὡς θά προκύψη δέν τό κατώρθωσεν! Συγκεκριμένως ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος, ἀνεβίωσεν τό κατά τάς ἀρχάς τοῦ 1974 διακοπέν καί ματαιωθέν σχέδιον τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου, ἤτοι νά ἀναγνωρισθῆ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ὑπαχθῆ εἰς αὐτό! Πάλιν ὅμως ἐπειδή τοῦτο τό σχέδιον θά ἐπεχειρεῖτο μέ ἀποκλειστικήν βάσιν τήν γνωστήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία ψευδέστατα διεκήρυσσεν τήν «χειροθεσίαν» ὡς ἐπί σχισματικῶν, τό θέμα καθίστατο δυσχερές! Μέ αὐτό τό δεδομένον, καθ' ὅλην τήν δωδεκαετίαν ἀπό τό 1977 ἕως καί τό 1989, ὁ τότε Ἀττικῆ Ματθαῖος, ἔφερε τούς δύο θεολόγους τρεῖς φοράς εἰς ἀπ' εὐθείας σύσκεψιν μετά παραγόντων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τάς Ἀθήνας, μέ ἀποκλειστικόν ἐπιχείρημα ὅτι: «Ἔχουμε ἱεράν ὑποχρέωσιν καί καθῆκον νά στηρίξωμεν τό δοκιμαζόμενον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐφ' ὅσον τοῦτο γίνη θά τύχωμεν ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως καί θά ἀπολαμβάνωμεν ὅλα τά δικαιώματα, τά ὁποῖα ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ «λειτουργοί» ὅλων τῶν ἐπισήμως ἀναγνωρισμένων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι: μισθούς, συντάξεις καί πλῆθος ἄλλων προνομίων, ὡς δωρεάν αὐτοκίνητα κ.λπ., κ.λπ.»!!! Ἡ ἀπάντησις τῶν δύο Θεολόγων καί κατά τάς τρεῖς συναντήσεις ἦτο ἡ ἴδια: «Κρατεῖστε ὅλα αὐτά δέν τά θέλωμεν! Ἕν μόνον θέλομεν καί αὐτό εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ὁμολογία-Ἐκκλησιολογία! Αὐτήν ζητοῦμεν ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἀμέσως θά ἑνωθῶμεν»... Ἀφοῦ ἀπέτυχεν καί ἡ τρίτη ἐπίσημος συνάντησις, (τήν φοράν αὐτήν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς Περιστέριον), τότε ὁ Ματθαῖος Μακρῆ ἀπεφάσισεν νά ἀνοίξη μέτωπον πρός ἀπομάκρυνσιν τῶν δύο θεολόγων, καί ἐν ἀνάγκη καί τῶν συνεργαζομένων μετ' αὐτῶν Κληρικῶν, μέ πρῶτον τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί τόν Ἱερομόναχον Ἀμφιλόχιον καί βεβαίως ὄχι μόνον αὐτῶν! Συνεκρότησεν ὁμάδα ἐπιθέσεως, ἡ ὁποία πρωτίστως ἐφρόντισε νά διακοπῆ ὁ λαμπρός θεολογικός Διάλογος, μετά τῶν Φλωρινικῶν 1988-1991, καί ὁ ὁποῖος εἶχεν φθάσει εἰς θαυμαστόν σημεῖον, διό ἀμέσως ἐκήρυξεν τήν δῆθεν «ΝΕΟΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΝ», ἡ ὁποία ἐν τέλει καί αὕτη δέν εἶχεν τά ἀποτελέσματα τά ὁποῖα ἐφαντάζετο, διό καί προεκάλεσεν μέ ἄλλους 4 ἐπισκόπους τό σχῖσμα του κατά τό 1995, ἐνῶ ἤδη πρό ἔτους(;) περίπου εἶχεν ἀποστείλει τούς Πειραιῶς καί Ἀργολίδος διά νά πλαισιώνουν καί ἐλέγχουν τόν Ἀρχιεπίσκοπον, ὅστις εἶχεν ἀπομείνει μόνος του, καί πρό πάντων νά ἀντιμετωπίσουν τούς δύο θεολόγους!... Αὐτοί εἶναι οἱ ἀπό τό 1937 βλάσφημοι Σχισματικοί Φλωρινικοί, αὐτοί εἶναι οἱ ἐπίσης ἀπό τό 1995 πέντε Σχισματοαιρετικοί, οἱ ὑπό τόν τότε Ἀττικῆς Ματθαῖον, αὐτοί εἶναι καί οἱ περισσότερον ὅλων Σχισματοαιρετικοί ἀπό τό 1997 καί μέχρι τό 2005 καί 2007, οἱ «Νικολαΐται», οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἐλέχθη, μέχρι τό 1994 ἦσαν ὀργανικά ἡνωμένοι καί ὁμόφρονες μετά τῶν πέντε, ἐνῶ ὀλίγον πρό τοῦ σχίσματός του 1995, ἐξῆλθον καί ἐπλαισίωσαν τόν μόνον του ἐναπομείναντα Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί ἐστάλησαν διά νά συνεχίσουν τό περί «χειροθεσίας ἔργον»!!! Οὗτοι ἤδη ἀπό τό 1997 κατέλυσαν κάθε ἔννοιαν Κανονικῆ Τάξεως καί Συνοδικοῦ θεσμοῦ, καί ἀποβάντες τυφλά καί ἄβουλα ὄργανα τοῦ Φλωρινισμοῦ καί Νεοημερολογιτισμοῦ, ἱεροσύλησαν κατά παντός ὁσίου καί ἱεροῦ, πρωτίστως δέ κατ' Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἔθεσαν ἀργίας, ἔκαμαν ἀφορισμούς, ἀπεσχημάτισαν, διέλυσαν ἀδελφότητας, ἐδίχασαν καί πλανώμενοι ἐπλάνησαν, ἐνῶ ἥρπασαν Ναούς καί Μονάς καί προεκάλεσαν τήν τρίτην μεγάλην Σχισματοαίρεσιν! Φερόμενοι καί ἀγόμενοι ὑπό τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου καί κυρίως ὑπό τοῦ Μοναχοῦ Μαξίμου Τσακίρογλου, τοῦ Δημητρίου Κάτσουρα, ἀλλά καί τοῦ γνωστοῦ διά τήν ἀπό τό 1971 συμπεριφοράν του ἐπί τοῦ θέματος τῆς δῆθεν «χειροθεσίας», Βασιλείου Σακκᾶ, καί πρό πάντων ὑπό τοῦ ἐν Ἀθήναις Φλωρινικοῦ κέντρου ὑπό τούς κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, (νῦν «Ἀρχιεπίσκοπον» τῶν Φλωρινικῶν), τόν κ. Ἀθανάσιον Σακαρέλλον καί ἄλλους βεβαίως, διέπραξαν τέρατα καί σημεῖα ἀπό Κανονικῆ, Ὀρθοδόξου καί ἐν γένει Ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως. Ἀναφέρομεν χαρακτηριστικῶς τήν δολίαν μεθόδευσιν κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθ. Γκουτζίδη, μέ ἀφορμήν τήν ὁμολογιακήν καί ἀπό πάσης ἀπόψεως Ὀρθόδοξον ὁμιλίαν του, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς τήν Θεσσαλονίκην, ἡ ὁποία εἶχεν ὡς θέμα τήν ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ. Ἐκ τοῦ μή ὄντος ἐχάλκευσαν ζήτημα περί «ἀνάρχου Ἐκκλησίας» καί περί «μή κοινωνίας τῶν τριῶν Θείων Προσώπων», ἀποβάντες οἱ ἴδιοι ΑΚΡΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ἐπί τε τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί προηγουμένως τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος! Μέ βάσιν δέ αὐτά προέβησαν εἰς ὅλως ἀντικανονικάς καί ἀπολύτως ληστρικάς «καθαιρέσεις», «ἀφορισμούς» καί ἄλλας διώξεις μέ θλιβεράν κατάληξιν τό σχῖσμα τοῦ 2005. Ταῦτα πάντα εἶναι γνωστά, διότι πληθωρικῶς καί ἐπανειλημμένως ἐδημοσιεύθησαν εἰς τά περιοδικά «Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων» καί «Ὀρθόδοξος Πνοή». Ἐπίσης ταῦτα πάντα ἐν πολλοῖς ἔχουν ἐκδικασθεῖ καί ὑπό τοῦ Ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τά δέ Πρακτικά καί αἱ ἀποφάσεις αὐτοῦ ἔχουν δημοσιευθεῖ εἰς τούς τόμους τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» τῶν ἐτῶν 2009, τεῦχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου σελ. 451-494 καί Τόμος 2010, τεῦχος Ἰανουαρίου-Φεβρουαρίου σελ. 3-59 καί τεῦχος Μαρτίου-Ἀπριλίου σελ. 103-141. Διά τοῦτο ἐξ ἀρχῆ ἐμνημονεύσαμεν τό τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, «Καί νῦν πολλοί ἀντίχριστοι ἐληλύθασιν», διότι καί εἰς τάς ἡμέρας μας, ὅλα τά κέντρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί τό Φλωρινικόν σχῖσμα μεθ' ὅλων τῶν θυγατρικῶν του, καί ἐπί πᾶσι τούτοις αἱ σχισματοαιρέσεις τοῦ 1995, ὑπό τούς πέντε πρώην ἐπισκόπους μας, ἰδιαιτέρως δέ ἤ πολύ χείρων αὐτῆς, μεγίστη καί ἐσχάτη σχισματοαίρεσις τοῦ 2005, ἐποίησαν τά πάντα ἀφ' ἑνός νά πλήξουν τήν Ἐκκλησίαν καί ἀφ' ἑτέρου νά ἐπιτύχουν μίαν ἕνωσιν εἰς τά πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅλων τῶν «Παλαιοημερολογιτικῶν», ψευδοεκκλησιῶν πρός «λύσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ προβλήματος»! Τοῦτο ὅλον ἤδη ἐνεργεῖται!... Διό, Πατέρες καί ἀδελφοί, πρόσχωμεν! Στῶμεν καλῶς, Στῶμεν μετά φόβου καί ἄν χρειασθῆ ἄς χύσωμεν καί τό αἷμα μας, ἐνῶ ὁ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ Διάλογος καί σήμερον εἶναι τό αἴτημα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός ὅλους αὐτούς. Πατέρες καί ἀδελφοί, Ὅλαι αἱ ἀπό τό 1924 καί μέχρι σήμερον παλαιοημερολογιτικαί ψευδοσύνοδοι καί ψευδοεκκλησίαι, σκοπόν εἶχον καί ἔχουν νά ἐκκλείψη ἡ ἀπό τό 1935 καί 1948 γνησία καί ἀνόθευτος παραμένουσα Ἀποστολική Διαδοχή καί ἐν ταυτῶ ἡ ἀπό τό 1924 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ! Ἐπί τῶ σκοπῶ τούτω ὅλαι αἱ σχισματικαί, αἱρετικαί Παλαιοημερολογιτικαί ψευδοσύνοδοι καί ψευδεκκλησίαι, ἔχει ἀποφασισθεῖ νά ἑνωθοῦν εἰς μίαν μεγάλην Παλαιοημερολογιτικήν Ψευδοεκλησίαν, ἐξηρτημένην ἀπό πάσης ἀπόψεως πνευματικῆ καί διοικητικῆ, ὑπό τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Αὐτό εἶναι τό προκεχωρημένον σχέδιον, τό ὁποῖον ἐνεργεῖται ὑπό τοῦ ἀντιχρίστου, εἰς τάς ἡμέρας μας, καί προσδοκοῦν νά τό ἐπιτύχουν. Ἤδη ὅπως ἐλέχθη ἔχουν πραγματοποιηθεῖ αἱ πρῶται Παλαιοημερολογιτικαί ἑνώσεις καί θά συνεχισθοῦν, ἐνῶ πρόβλημα, ὅπως ἔλεγεν καί ὁ ἀποβιώσας Χριστόδουλος, ἀποτελοῦν συγκεκριμένα πρόσωπα, κατωνόμαζεν δέ τόν Ἐπίσκοπον Κήρυκον καί τόν Ἐλευθέριον Γκουτζίδη. Σήμερον οὐσιαστικόν καί μεγάλο πρόβλημα, δι' ὅλους αὐτούς, ἀποτελεῖ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι καί ἰδιαιτέρως ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, τήν ὁποίαν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου ἀνέδειξαν τό 2008!!! Ἐδῶ εὑρίσκεται σήμερον τό ὅλον πρόβλημά τους(!), ἤτοι πῶς θά μολύνουν καί θά ἀκυρώσουν τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῶν ὀλίγων ἐναπομεινάντων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων! Διά τοῦτο σήμερον ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ ἀντιχρίστου εἶναι ἐστραμμέναι κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τῆς ἐν Κύπρω καί ἐν Ρωσία καί ἐν Ρουμανία καί ἐν Κένυα. Διό μετέρχονται κάθε ὑποκρισίαν καί καταβάλλουν τάς μεγίστας προσπαθείας νά εὕρουν τρόπον ὥστε νά καταρρίψουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ὅλων τῶν ἐπισκόπων τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πατέρες καί ἀδελφοί διερχόμεθα ἐσχάτους καιρούς, κινδυνεύομεν νά πλανηθῶμεν καί οἱ «ἐκλεκτοί», διό ἔχομεν χρέος καί καθῆκον νά φυλάξωμεν τήν Παρακαταθήκην τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ, ἀλλά καί νά τήν διακηρύξωμεν μέχρις ἐσχάτης μας ἀναπνοῆ. Ἔχομεν χρέος νά ἐντείνωμεν τόν ἀγῶνα, διά τοῦ ὁποίου θά βοηθήσωμεν καί ὅλους τούς πρώην Πατέρας καί ἀδελφούς, ὡς ἀνωτέρω ἐπεσημάναμεν, οἱ ὁποῖοι πλανηθέντες ἐξέπεσον εἰς τάς φοβεράς παλαιοημερολογιτικάς σχισματοαιρέσεις, ἵνα, χάριτι Χριστοῦ, ἐπανέλθουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὅθεν, ἀπαιτεῖται νά ἔχωμεν καί νά κηρύσσωμεν γνησίαν καί καθαράν τήν ὁμολογίαν, ἀλλά νά ἔχωμεν καί χριστιανικήν ταπείνωσιν, ἀγάπην καί προσευχήν, δηλαδή νά εἴμεθα γνήσια καί ζῶντα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Κλείοντες τήν παροῦσαν Συνοδικήν Ἔκθεσιν τῶν συμβαινόντων σήμερον ἀπευθύνομεν ἰδιαιτέρως θερμοτάτην ΕΚΚΛΗΣΙΝ πρός ὅλους τούς πρώην ἀδελφούς μας λέγοντες: Πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι συνεχίζετε καί ἐκπροσωπεῖτε τάς ἀπό τό 1937, 1995 καί τό 2005 δεινάς σχισματικάς καταστάσεις, ὡς ἐνδημοῦσα Ἱερά Σύνοδος τόσον τῆς ἐν Ἑλλάδι, ὅσον καί τῆς ἐν Κύπρω, ἀλλά καί τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σᾶς ἀπευθύνομεν θερμοτάτην Ἔκκλησιν, ὅπως παύσωμεν τάς οἱασδήποτε προφάσεις ὡς ἐκ τοῦ Πονηροῦ προερχομένας καί μή παρικωλύωμεν τόν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ Διάλογον «προφασιζόμενοι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις», διότι ἄν οἱ αἴτιοι ἑνός σχίσματος εἶναι μίαν φοράν εἰς τήν ἀπώλειαν, οἱ ἀνεχόμενοι καί ἰδιαιτέρως οἱ παντί σθένει συντηροῦντες αὐτό εἶναι μυριάκις εἰς τήν ἀπώλειαν!... Ὅθεν ἐρχόμενος ἕκαστος εἰς ἑαυτόν, δεῦτε νά ταπεινωθῶμεν καί προσπίπτοντες τῶ Κυρίω, ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους διά νά καταστῶμεν ὅλοι ἀπό κοινοῦ γνήσια μέλη τοῦ ἑνός Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν Γένοιτο. Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος Οἱ Μητροπολῖται: † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Τ.Υ. ΚΗΡΥΚΟΣ † Λαρίσης καί Τυρνάβου Τ.Υ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Διά τήν Γνησίαν ὈρθόδοξονἘκκλησίαν τῆς Κύπρου Ὁ Μητροπολίτης: † Ὁ Κιτίου καί πάσης Κύπρου Τ.Υ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ καί ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Τ.Υ. ΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΗΜΟΥΣΑΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ † Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ @ ΓΟΕΕ 2014 + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ